Hoofdstuk 133: Sofia's vader

De betonnen muren zijn koud en ruiken altijd naar zweet en wanhoop. Ik ben eraan gewend geraakt, net zoals ik gewend ben geraakt aan de nachtelijke kreten en de bewakers die doen alsof ze niets horen. Het is een jaar geleden dat ik hier terechtkwam, en dingen zijn... veranderd. Ik ben veranderd.

To...