HOOFDSTUK TWEEHONDERD ZEVEN

Tijdens de rit zat ik als een cocon in Alarics lichaam, terwijl hij me op zijn schoot droeg en Octavio ons reed.

Ik was verdrietiger dan ooit, volledig gebroken en niet in staat enige vreugde toe te laten in mijn hoofd. Overladen met schuldgevoel, niet alleen omdat ik Lucas zijn leven had ontnomen,...

Log in en ga verder met lezen