Hoofdstuk 3
HAZEL'S POV
Het ontbijt was geweldig.
Ik voelde me helemaal vol.
Ik keek naar de klok aan de muur links van me en zag dat het kwart voor negen was. Gabz zou elk moment hier zijn.
Ik rende letterlijk de trap op naar mijn badkamer. Ik nam wat volgens mij de snelste douche in de geschiedenis was en bracht wat concealer onder mijn ogen aan.
Ik keek naar de tijd, het was twee minuten voor negen. Ik haalde diep adem, ging toen op mijn bed liggen en wachtte tot mijn gekke vriendin zou arriveren.
Het bed was zo comfortabel, de slaap riep me.
Blijf wakker, Haze, moedigde ik mezelf aan.
Mijn oogleden waren zo zwaar.
Ik ga ze gewoon vijf minuten sluiten, gaapte ik.
Wie hield ik voor de gek, mijn ogen sluiten voelde geweldig, ik voelde mijn lichaam lichter worden terwijl de heerlijke slaap me overnam.
Ik werd rillend wakker in bed. Ik hoorde de regen dansen op de vensterbank.
Ik had niets gezien op de weerberichten over regen vandaag, dacht ik bij mezelf.
Met mijn ogen nog gesloten kroop ik dichter tegen mijn kussen aan en trok de deken over mijn lichaam.
Gabz moet te laat zijn. Ze haatte het om in de regen naar buiten te gaan.
Ik wilde mijn telefoon pakken om te zien of ze had ge-sms't, maar die gedachte verliet snel mijn hoofd naarmate ik dieper in het comfort van het bed zonk.
"Ooh, deze deken is zo zijdezacht," kirde ik terwijl de regen luider tegen de vensterbank kletterde.
Er was iets aan het regenen terwijl ik knus in de warmte van mijn bed lag, dat een eenvoudige maar buitengewone voldoening aan mijn hele lichaam gaf.
Een windvlaag raakte de achterkant van mijn nek, waardoor ik kippenvel kreeg over mijn hele lichaam.
"Waarom heb ik het raam open gelaten?" klaagde ik.
Mijn ogen gingen geleidelijk inch voor inch open. Mijn tanden klapperden.
Ik sloeg mijn armen om mijn rondingen om warm te blijven.
Vandaag was te koud voor een zomerdag in Los Angeles.
Plotseling! Een tsunami van paniek overspoelde me.
Mijn hoofd bewoog van links naar rechts. Mijn oogballen puilden uit hun kassen alsof ik een personage uit de Looney Tunes-cartoon was.
"WAAR DE FUCK BEN IK?"
Ik keek rond in de enorme kamer waar ik was, als ik niet in overlevingsmodus was, zou ik gestopt zijn en gestaard hebben naar de schoonheid van de Victoriaanse inrichting.
Ik kon zien dat de persoon die hier woont schatrijk is, en dat zegt wat, komende van een meisje dat opgroeide met een familie die een jacht en een privéjet bezit.
Ik hoorde voetstappen trippelen van buiten een deur waarvan ik aannam dat die naar een gang leidde.
Misschien kon ik een wapen van een soort vinden dat ik kon gebruiken om mezelf te beschermen. Het was duidelijk voor mij dat ik ontvoerd was, misschien door een sadistische, rijke oude kerel met hangende ballen.
De voetstappen waren nu direct bij de voordeur. Ik had officieel geen tijd meer om een fatsoenlijk wapen te vinden, dus ik rende naar een iets openstaande deur.
Ik gluurde naar binnen en zag dat het een kast was. Holy shit! Deze kast was vier keer zo groot als die thuis.
Ik gleed naar binnen en sloot de deur achter me. Zweetdruppels glinsterden op mijn voorhoofd terwijl ik probeerde mijn hart te kalmeren, dat met honderd kilometer per uur klopte.
Ik hield mijn oren open. Ik hoorde het klikken van de slaapkamerdeur.
De geluiden van twee paar voetstappen kwamen de kamer binnen.
Mijn hartslag gelijk houden was niet gemakkelijk.
Mijn zenuwen maakten mijn handpalmen zweterig en mijn benen wiebelig. Ik moest beide handen tegen de muur rusten voor steun.
Ik kon praten horen, maar ik kon niet helemaal verstaan wat ze zeiden. Ik plaatste mijn oor tegen de deur om mezelf een betere kans te geven hun gesprek af te luisteren.
Misschien kon ik erachter komen waarom ik ontvoerd was - maar wacht eens even, zouden ze niet iemand moeten waarschuwen dat ik niet meer in de kamer was? Zouden ze deze plaats niet overhoop moeten halen om me te vinden?
Er klopte iets niet!
Ik hurkte neer en opende de deur net genoeg om ze beter te kunnen horen.
Ik kon de man onderscheiden die naar de kast gericht was.
Hij zag er helemaal niet uit als een suikeroom! Hij had blauwe ogen en roze lippen. Hij had één hand aan zijn zijde terwijl hij de andere door zijn donkerblonde haar haalde.
Mijn ogen gingen naar de volgende man, hij stond tegenover de man met het blonde haar. Hij had donker ravenkleurig haar. Ik kon de glans ervan helemaal aan de andere kant van de kamer zien. Ik vroeg me af welke shampoo hij gebruikte. Hij gebruikte waarschijnlijk een leave-in conditioner.
Zijn rug was naar mij toe, hij droeg strakke kaki shorts, die zijn sexy kont perfect omlijnden. Hij had geen shirt aan en ik kon zijn prachtige spieren zien flexen terwijl hij praatte.
Hij had beide handen in zijn zakken en ik hoefde zijn gezicht niet te zien om te weten dat hij een hartendief was.
Er was iets aan hem dat dominantie en seks uitschreeuwde. Ik wilde gewoon mijn tong over die pezen van hem laten glijden en misschien een paar kneepjes uit zijn billen stelen. Ik gaf mezelf mentaal een klap - focus Hazel! Focus!
Ik veegde alle vieze gedachten uit mijn hoofd en concentreerde me op het gesprek dat tussen hen plaatsvond.
"Alpha, hoe was dat meisje dat je gisteravond hebt geneukt?" vroeg de blonde knapperd met een grijns op zijn gezicht. Ik zweer dat deze kerel thuishoorde op de cover van een tijdschrift.
Verblind door Blondie's glimlach, duurde het een seconde voordat ik registreerde wat hij vroeg.
Meisje dat hij gisteravond heeft geneukt? Oh! God, nee, nee, nee, nee NEE! Ik begon in paniek te raken.
Zouden ze het over mij kunnen hebben? Ik liet mijn hand onder mijn rok glijden en hield mijn edele delen vast. Het voelde niet pijnlijk of zo.
Zou ik weten of we seks hadden gehad?
Ik luisterde verder naar hun gesprek.
"Carson, je weet dat ik nooit kus en vertel," antwoordde de sexy gozer, ik denk dat Blondie, wiens naam ik leerde kennen als Carson, hem Alpha noemde - Wat voor naam is Alpha trouwens?
"Kom op Alpha, je hebt de helft van de vrouwtjeswolven in de roedel geneukt. Ik heb seks gehad met meer dan zestig meisjes en ik heb je alles over hen verteld," klaagde Carson.
"Carson, kerel, ik heb je nooit gevraagd om me een gedetailleerd verslag van je avonturen te geven," verklaarde Alpha terwijl zijn diepe lach rommelde, waardoor zijn rugspieren opzwollen en golfden.
Zijn zijdezachte huid smeekte om aangeraakt te worden door de uwe en zijn stem klonk als gesmolten chocolade gedoopt in karamel en zoete honing.
Waarom klonk zijn stem zo bekend - bekend en HEERLIJK?
"Alpha, we zijn al beste maatjes sinds we pups waren, en dat zijn we nog steeds, je hoeft niet om een gedetailleerd verslag te vragen," lachte Carson, "geef me iets - wat dan ook. Zoals hoeveel bedpartners je hebt gehad." Carson knipoogde naar Alpha.
"Carson, dit weet je al," kondigde Alpha aan op een geïrriteerde toon.
Carson trok een wenkbrauw op en krabde even aan zijn hoofd voordat hij antwoordde,
"Dat doe ik?"
"Je bent mijn beta, je zou mijn aantal bedpartners moeten weten."
Oké, Alpha, Beta - Nu snap ik het, deze kerels zijn zeker een deel van het leger.
Carson krabde weer aan zijn hoofd, er nog verwarder uitziend dan voorheen, dus zei hij - meer als een gok, "210?" Ik moest de schreeuw die bijna uit mijn mond ontsnapte, inslikken.
Heeft Alpha met tweehonderdtien mensen geslapen? Wauw, wat een vieze hond.
"Carson, ik zou niet de alpha zijn als mijn aantal bedpartners 210 was - Probeer 12.404." Alpha vouwde zijn armen over zijn borst.
Ik hoefde zijn gezicht niet te zien om te weten dat hij niet al te trots was op het neuken van twaalfduizend vierhonderdvier vrouwen. Er was iets in zijn stem dat me vertelde dat hij een beetje verdrietig was over dit feit.
Wat Carson betreft, hij had zijn mond wijd open tot op de grond - ik kon zien dat hij zowel onder de indruk als geschokt was, maar het was niets vergeleken met de berekeningen die in mijn hoofd werden gemaakt.
Of deze Alpha kerel liegt, of hij heeft de afgelopen tien jaar elke dag seks gehad met minstens drie vrouwen.
"Twaalfduizend vierhonderdvier? Wauw! - Wauw! Mijn Alpha, jij bent de man!" Carson begon op en neer te springen als een jong kind dat cadeautjes van de Kerstman op kerstochtend opent. "Je bent een legende man, dat zijn veel poesjes!" Carson maakte een fluitend geluid, terwijl hij iets opzij keek alsof hij probeerde te bedenken hoe hij datzelfde doel kon bereiken. "Ik wed dat je ze in alle verschillende vormen, maten en kleuren hebt gezien. Ik wed dat je ze kaal, goed verzorgd en bossig hebt gezien - verdomme, ik ga los op de bossige, die zijn mijn favoriet," Carson's glimlach werd breder als die van de Cheshire kat.
Alpha was stil, ook al kon ik zijn gezicht niet zien, ik kon aan de manier waarop de spieren op zijn rug snel samentrokken, zien dat hij boos of misschien geïrriteerd was.
"Yo Alpha, wat is er aan de hand man?" vroeg Carson. Ik kon de voorzichtige blik in zijn ogen detecteren terwijl hij een paar stappen achteruit deed van Alpha.
"Weet je Carson, soms weet ik niet hoe ik een pervert als jij als beta heb gekregen," spuugde hij. Zijn stem klonk anders, veel dieper, enigszins sinister, maar nog steeds sexy.
"Alpha, ik bied mijn excuses aan voor wat ik ook heb gedaan om je wolf boos te maken," verklaarde Carson kalm terwijl hij zijn hoofd bijna onderdanig boog.
Alpha spande zijn spieren aan en vouwde zijn armen los. Hij deed nu ademhalingsoefeningen. Hij leek wat meer ontspannen, en ik merkte dat Carson weer rechtop stond. Hij zag er zelf ook een stuk minder gespannen uit.
"Het is oké Carson, mijn wolf is sinds vanmorgen van slag. Eerst dacht hij dat hij onze partner rook en nu dacht hij dat hij een vrouw rook - weet je wat, laat maar," zei hij terwijl hij een hand op de achterkant van zijn nek wreef.
"Hij dacht dat hij een vrouw rook wat? Kom op Alpha, als je opwinding gaat zeggen, dacht ik dat ik het ook had gedetecteerd," bekende Carson terwijl hij de kamer rondkeek alsof hij naar iets of iemand zocht.
