Hoofdstuk 3

Sahil's POV

Ik stond op en maakte me klaar om naar de markt te gaan. Waar was Swati??

Mam was overenthousiast en stond op het punt in paniek te raken of alles wel in orde was. Hoewel Sagar alles al had geregeld. Sagar en mam waren klaar en wachtten tot Swati zich klaar zou maken.

"Waar is Swati?? Ik moet nu weg... Ik moet nog fruit, zoetigheden en kleren halen." vroeg ik.

"Ze is nog niet klaar... ga maar alleen..." zei Sagar.

"Geen sprake van... ik ga niet alleen de jurken ophalen... Zeg haar dat ze snel moet komen." Ik was koppig. Ik zou voor geen goud alleen naar een sariwinkel gaan. Ik zou wachten tot Swati kwam.

Ik draaide me plotseling om en botste tegen Manu aan, waardoor ze haar evenwicht verloor. Ze was net op het punt om te vallen toen ik haar in mijn armen ving. Ze zag er zo mooi en lief uit. Haar lange zwarte haar was los. Haar grote zwarte ogen waren nog groter geworden van schrik. Ik voelde een soort aantrekkingskracht naar haar.

We bleven allebei een paar seconden in dezelfde positie staan alsof we bevroren waren. We bleven elkaar aankijken en toen realiseerde ik het me en gingen we rechtop staan. Ik liet haar een beetje met tegenzin los. Ik vond het fijn om haar in mijn armen te hebben. Maar zij werd weer erg verlegen. Ze keek weer niet naar me.

"Manu is klaar... ze kan met je meegaan... Swati komt met ons mee. Manu liefje... ga alsjeblieft met Sahil mee, want Swati is nog niet klaar." zei mam tegen haar, maar ze leek terughoudend. Ze keek naar Sagar en hij knikte.

Waarom was ze vriendelijk tegen mijn identieke tweelingbroer maar niet tegen mij..?? Had ze zijn toestemming nodig om met mij mee te gaan?? Vreemd...

Wat heb ik gedaan?? Ik heb al sorry gezegd voor gisteren. Ik dacht dat ze Swati was.

"Oké, tante." zei ze.

Ik liep naar mijn auto en zij volgde me. We gingen naar de markt en kochten het fruit. Ik zag dat ze het fruit met zorg uitkoos en liet inpakken.

Ze sprak heel vriendelijk met de fruitleverancier. Hij glimlachte naar haar en zei dat ze goed wist hoe ze fruit moest uitkiezen. Ze glimlachte en bedankte hem beleefd. Hij pakte twee manden met verschillende exotische vruchten in.

Daarna gingen we naar de zoetighedenwinkel. Ik wist niet welke ik moest kopen.

"Ik weet niet welke ik moet kopen, ze zien er allemaal zo goed uit."

"Neem wat je wilt," antwoordde ze zonder naar me te kijken.

"Wat dacht je van Kaju katli?"

"Hmm oké. Hoeveel dozen wil je?"

"7 dozen, ik bedoel 7 kilo's, stond op de lijst."

"Oké, neem dan 2 dozen Kaju katli, 2 motichoor laddoo, 2 Moong daal barfi en één van iets anders." stelde ze voor.

Ik koos wat Kaju rolls gevuld met Gulkand (gezoete rozenblaadjesmix) omdat ze er heel mooi uitzagen.

"Bhaiya, bilkul fresh wali hi dena alsjeblieft (alsjeblieft alleen inpakken als het absoluut vers is)." zei ze tegen de persoon die de zoetigheden voor ons inpakte.

"Mevrouw, u kunt ze proeven (mevrouw u kunt ze proeven)." zei hij en gaf een stukje om te proeven. Ze nam de helft en zei dat hij de rest aan mij moest geven.

Ik nam het en proefde. Het was erg lekker.

"Hmm dit is goed... Proef alsjeblieft elke soort die je neemt." zei ze tegen me zonder naar me te kijken.

Wat is er mis met haar?

Ik proefde ze allemaal en liet ze inpakken en betaalde ervoor en nam ze mee naar mijn auto.

Nu moesten we de saris en jurken ophalen.

We gingen naar de winkel en ik volgde haar omdat ik de showroom niet kende waar we heen moesten.

Ze ging naar de persoon achter de kassa en liet haar de bon zien. Hij knikte en vroeg ons even te wachten omdat het 5-7 minuten zou duren om ze te halen.

We gingen zitten, een van de verkopers kwam naar ons toe en vroeg haar, "Mevrouw, die dag koos u een jurk maar die was niet beschikbaar in uw maat. Maar nu hebben we die. Zal ik hem u laten zien?"

"Nee, ik heb een beetje haast. We moeten naar een feest, maar ik kom over een dag of twee en neem hem dan mee. Dank je." Ze wees beleefd af.

"Mevrouw, het kan weer verkocht worden. U kunt het zien terwijl uw sarees komen."

"Niet nu, alsjeblieft... ik wil niet te laat komen."

"Het duurt maar twee minuten, mevrouw. Ik heb het hier." De verkoper was behoorlijk vasthoudend. Maar Manu leek een beetje ongemakkelijk.

"Hier is het mevrouw. Het exacte ontwerp, de kleur en de maat die u wilde. Ik liet het u zien omdat het zo mooi is dat het misschien verkocht wordt voordat u terugkomt."

"Ik ging naar een familiefeest, dus ik heb mijn creditcard niet bij me. Dus ik kan het nu niet kopen," zei ze tegen hem.

"Oh! Maar het is oké... ik kan betalen..." Ik was aan het zeggen toen ze mijn zin onderbrak.

"Nee... dat wil ik niet. Deze jurk is niet zo belangrijk."

"Mevrouw, meneer betaalt, neem het alstublieft, als het verkocht is, komt dezelfde kleur en maat misschien niet meer terug."

"Ik kom het morgenochtend ophalen. En als het toevallig verkocht is, dan is dat ook prima," zei ze uiteindelijk vastberaden.

"Kom op, Manu, het is zo'n klein ding, ik kan hiervoor betalen... en we zijn vrienden..."

"Correctie, meneer Sahil Malhotra... we zijn geen vrienden. Ik ben vrienden met Swati, niet met jou. En ik wil niet dat je iets voor mij betaalt," zei ze met een lage maar stevige stem. Ze leek erg boos.

Wat is er mis met dat meisje? Ze overreageerde op zo'n klein ding.

Waarom doet ze zo tegen me? Laat maar, het kan me niet schelen...

We wachtten nog een minuut en een man kwam met twee grote dozen, mooi versierd met de saree en accessoires, en twee grote draagtassen.

Ze vroeg de eigenaar om iemand te sturen met de spullen om ze naar onze auto te brengen.

We kwamen de winkel uit en plaatsten alles in de auto en gingen naar het huis van oom Mathur.

Ze hielp me met het uitladen van de twee manden en zette ze opzij. En toen ik de tassen eruit haalde, schudde ze haar hoofd en zei: "Nee, die zijn voor Swati en mij." Toen belde ik iemand om het fruit en de zoetigheden naar binnen te dragen.

We gingen naar binnen met alle spullen en begroetten iedereen. Ik plaatste alles bij mama en Manu vroeg naar Swati. Mama zei dat ze Damini was gaan ontmoeten. Ze wilde ook gaan... dus stuurde tante iemand om haar daarheen te brengen.

Sagar vertelde me om een videogesprek met papa te maken zodat hij er ook bij kon zijn. Dat deed ik.

Damini's vader begon de ceremonie. Hij gaf Sagan aan Sagar.

Toen riepen ze Damini, ze zag er heel mooi uit, mijn broer kon zijn ogen niet van haar afhouden.

Tante liet haar zitten en mama ging naar haar toe, ze raakte mama's voeten aan en mama kuste haar voorhoofd en omhelsde haar. Mama begon de ceremonie en gaf haar Sagan.

Dus de ceremonie was gedaan en iedereen was zo blij. Ze kregen zegeningen van iedereen. De cadeaus werden uitgewisseld. Mijn vader was ook erg blij en zei dat hij binnen 10 dagen terug zou zijn.

De data voor de verloving en het huwelijk werden vastgesteld. De verloving was over 15 dagen en het huwelijk over een maand. Sagar was erg opgewonden en mama ook.

We gingen allemaal terug naar het gastenverblijf. Sagar had me eerder verteld dat hij een bungalow had gehuurd voor ons om hier te wonen. Hij vond die bungalow leuk omdat hij erg groot was. Gautam's familie had het ook gebruikt voor zijn huwelijk.

De bungalow was klaar. Dus we moesten daarheen verhuizen. Het was volledig gemeubileerd, dus we hoefden alleen maar daarheen te verhuizen. We planden om daarheen te verhuizen na een kleine pooja.

Hoewel de bungalow gehuurd was, stond mama erop dat we voordat we daarheen verhuisden, een soort pooja en havan moesten hebben omdat we daar een huwelijk zouden hebben.

Dus we planden om de volgende dag een pooja te houden en dan daarheen te verhuizen. We wilden niet dat mama zich zou stressen, dus namen we de verantwoordelijkheid voor de pooja ook op ons. Samar kwam ook helpen. Hij vroeg zijn pandit Ji en regelde een pooja.