Hoofdstuk 4

Sahil's POV

We hadden alles geregeld wat nodig was voor de pooja. De pandit Ji kwam en begon de pooja en havan. Hij vroeg om de prasad die thuis bereid moest worden. Hij had ons daar niet over geïnformeerd... We hadden alles van buiten besteld. We waren allemaal erg verward.

Ik wist niet wat ik moest doen. Alleen mama kon het maken. We stonden op het punt om mama te vragen iets te maken, maar Manu zei,

"Tante, ik kan het maken, maak je geen zorgen en neem gewoon deel aan de pooja."

Ze ging de keuken in en zag dat deze volledig uitgerust was. Ze zocht naar de ingrediënten. Samar, Swati en ik kwamen haar helpen, want er zouden minstens 50-60 mensen komen.

Ze zocht naar de grote pannen en de ingrediënten. Swati en Samar hielpen haar.

"Manu, er is geen griesmeel." zei Swati en schudde haar hoofd.

"Zeg me wat je nodig hebt, ik haal het uit de winkel." bood ik aan, maar Manu schudde haar hoofd en zei, "Dat duurt te lang. We moeten het snel maken. Ik kan halwa maken met tarwebloem. Net zoals de Kada Prashad die we in de Gurdwara Sahib krijgen. Is dat goed?"

"Oh ja... dat vind ik heerlijk." zei Swati opgewonden.

"Ik ook." zei Samar en ze glimlachte naar beiden.

Nou, ik vond het ook heerlijk... Maar ik denk niet dat ze daarin geïnteresseerd was.

Ze begon de halwa te maken. Samar vroeg haar, "Zou je het in zo'n grote hoeveelheid kunnen maken?"

"Maak je geen zorgen... dat kan ik." Ze knikte en glimlachte naar hem.

Swati hakte wat gedroogd fruit.

Ze maakte het met een glimlach op haar gezicht en zag er echt mooi uit. Zo eenvoudig, maar heel mooi. Ik stond bij de deurpost.

Ze maakte het zelfverzekerd, hoewel Samar en Swati gespannen waren. Ze glimlachte terwijl ze het constant roerde.

Ze verwarmde tegelijkertijd het water. De heerlijke geur van halwa begon zich te verspreiden. Ze probeerde de zware pan met water op te tillen, maar het leek moeilijk. Ik wilde haar helpen, maar zag Samar haar vertellen te stoppen.

"Het is erg heet en zwaar, laat mij het doen," zei Samar en tilde het moeiteloos op.

"Wees voorzichtig Samar Ji, giet het nu in deze kadhai (grote brede dikke bodem pan)" ze stond heel dicht bij hem en hield een hand op zijn onderarm om hem te laten zien hoeveel en wanneer hij water moest toevoegen. Ze roerde het constant.

"Dat is genoeg, Samar Ji, bedankt, we hebben niet meer water nodig." Ze glimlachte naar hem en hij gaf haar een schattige glimlach terug.

Ze roerde nog een tijdje en voegde toen suiker toe.

"Oh god!!! Het ziet er zo goed uit, ik kan niet wachten om het te eten Manu..." zei Swati en Manu glimlachte lief naar haar.

"Dit is prasad Swati... we moeten het eerst aan god aanbieden." zei Samar tegen Swati alsof ze een kind was. Ik rolde met mijn ogen.

"Ik weet dat Samar Ji... ik maakte maar een grapje. Ik zou het pas eten na de pooja." zei ze tegen Samar.

"Maar serieus Manu, het ziet er zo goed uit en ruikt heerlijk. Je maakt het alsof je een professional bent." zei Samar en ze glimlachte alleen maar naar hem.

"Het is klaar." Ze nam wat ervan in een grote kom en bedekte de rest.

Swati strooide wat gedroogd fruit erop en Manu bracht het naar waar de pooja plaatsvond.

Sagar glimlachte en knikte naar haar en ze glimlachte alleen maar terug. Damini was inmiddels ook met haar ouders en oom gekomen.

De pooja en havan werden uitgevoerd en iedereen nam eraan deel. Swati, Damini en Manu verdeelden de prasad onder iedereen. Damini kwam en gaf de prasad aan mij. Ik proefde het, het was zo heerlijk. Net zoals de Kada prasad die we in de Gurdwara Sahib aten. Ik vond het heerlijk en keek naar haar. Ze glimlachte naar Samar en Swati. Blijkbaar prezen zij haar ook over de Halwa. Ze glimlachte en gaf meer halwa aan Samar.

Ze kwam deze kant op, dus ik ging naar haar toe om om meer prasad te vragen.

"Het prasad was geweldig, ik vond het heerlijk. Mag ik nog wat meer?"

"Ja, natuurlijk... Neem maar." Ze gaf me de hele kom in mijn hand en liep weg.

Wat?? Hoe onbeleefd?? Negeerde ze me?? Mij?? Ik zag net Samar hetzelfde zeggen en ze glimlachte liefjes en gaf hem meer halwa. En aan mij gaf ze dit en de koude schouder.

Wat denkt ze wel niet van zichzelf? Ugghhh... wat is haar probleem?? Het kan me niet schelen. Ik ben Sahil Malhotra.

Ik zag haar en Damini aankomen met eten voor Pandit Ji. Ze serveerden hem een groot bord eten. Hij sprak zijn gebed uit en begon te eten.

Het eten werd voor iedereen geserveerd. Zodra we zeker wisten dat de gasten gegeten hadden en vertrokken waren, begonnen wij ook te eten. Het was ook erg lekker. Ik had veel halwa en Samar ook.

Iedereen genoot van het eten. Sagar pakte Damini's hand en trok haar opzij. Oh god!! deze man was gek geworden. Alles wat hij wilde was tijd alleen doorbrengen met Damini. Maar wij zouden dat niet laten gebeuren. We wisten niet wat zijn plan was, maar Samar en ik waren vastbesloten hem te irriteren. Dus ik pakte Damini's hand en trok haar bij hem weg en vroeg haar om met ons mee te gaan. Ze glimlachte en knikte.

"Wat ben je aan het doen?? Sahil, laat haar hand los, ze gaat nergens met jou heen," zei Sagar.

"Blijf dat maar denken... Ze gaat met ons mee. Wat is dit nou?? Jullie brengen altijd alle tijd samen door. Uiteindelijk zijn wij ook je familie," zei ik met een frons.

"Ja, ze is mijn zus, ze negeert me..." zei Samar ook dramatisch. Sagar keek ons boos aan, maar wij trokken ons er niets van aan. Uiteindelijk schudde hij zijn hoofd naar ons en glimlachte, zijn nederlaag accepterend.

Hij had geen andere keuze dan ons te volgen.

We gingen de stad verkennen. Manu had een camera meegenomen en maakte veel foto's van ons en bijna alles om ons heen.

Is ze geobsedeerd door fotografie? We genoten allemaal, maar Sagar leek een beetje afwezig. Hij wilde tijd doorbrengen met Damini. Uiteindelijk lieten we hen alleen en gingen we naar een film kijken. Ik weet niet eens welke film het was. Ik wilde niet eens naar Manu kijken omdat ze me negeerde... maar ik kon het niet laten.

Ik bleef naar haar kijken. Haar gezichtsuitdrukkingen waren onbetaalbaar. Ze glimlachte bij een komische scène en huilde bij een verdrietige situatie. Ze zag er zo natuurlijk en puur uit... Niet zoals andere meisjes met wie ik meestal omga. Ze was... anders. Ze kwam me ergens bekend voor, maar ik kon haar niet plaatsen.

---

De verloving en bruiloft kwamen dichterbij. Mam werd gek, ze ging bijna elke dag winkelen... meestal gingen Swati, Manu en Samar met haar mee, omdat zowel Sagar als ik druk waren op kantoor. Het werk op kantoor ging nu snel omdat de bouw in volle gang was.

Ik was ontzettend blij voor Sagar, maar voelde me ongemakkelijk over iets... Ik kon niet eens begrijpen waarom ik zo rusteloos was... dit hele huwelijk maakte me erg onrustig.

Ik belde Samar omdat ik heel hard wilde gaan feesten.

"Hallo, hoi Sahil!!"

"Hoi Samar, ik verveel me heel erg. Laten we gaan feesten..."

"Sorry, maar ik moet gaan winkelen met alle dames..."

"Serieus?? Wat is er mis met jou?? Wie houdt er nou van winkelen? Je gaat bijna elke dag winkelen..."

"Jij en Sagar gaan niet met hen mee. Dus vroeg tante me om hen te vergezellen. Ik kan geen nee tegen haar zeggen. Bovendien is het veiliger als ik met hen mee ga. Wat als iemand zich misdraagt tegenover een van hen?"

"Maar ik verveel me..."

"Kom dan mee winkelen."

"Nee. Ik wil naar de club..."

"Ga dan... maar ik ga niet mee. Ik geniet van de familie-uitjes. Ik geniet van elk moment van deze huwelijksvoorbereidingen... Vooral het winkelen." zei hij.

"Oké, prima... ik ga naar een feestje."