Hoofdstuk 6
Manyata's POV
Wat denkt hij wel niet van zichzelf?? Een godsgeschenk voor de vrouwen van deze wereld??
Ik zweer dat ik hem had vermoord voor het aanraken van mij op die manier. Ik gaf hem een harde klap. Hij keek geschokt omdat hij dacht dat ik Swati was.
Ik kwam uit die kamer en stormde naar Damini's kamer. Ik was echt boos en probeerde mijn woede te beheersen.
Ik wilde hem keer op keer slaan voor wat hij mij had aangedaan. Maar ik respecteer zijn ouders en ik had Sagar beloofd dat ik zou doen wat hij had voorgesteld.
Damini vroeg wat er was gebeurd en ik vertelde het haar. Ze probeerde me gerust te stellen, maar ik was gewoon te boos op hem.
"Het is oké Manu... Kalmeer, je hebt hem geslagen. Toch? En hij heeft sorry gezegd..."
"Het gaat niet om wat hij vandaag heeft gedaan... je weet het..."
"Ik weet het liefje... maar kalmeer alsjeblieft. Maak je klaar, we gaan allemaal uit eten."
"Ik wil nergens heen, alsjeblieft... ga maar zonder mij."
"Wat een onzin?? We gaan nergens heen zonder jou. Kom op, sta op. Sagar komt ons zo roepen."
"Ik wil zijn gezicht niet eens zien en jij wilt dat ik mee ga eten als hij erbij is? Ik wil niet gaan, alsjeblieft."
"Als je zijn gezicht niet wilt zien, dan niet... Maar kom alsjeblieft mee."
"Ik weet het niet..."
Net toen werd er op de deur geklopt. Het was Sagar.
"Laten we gaan eten. Kom Manu." zei hij tegen mij.
"Nee Sagar... ik wil niet gaan..."
"Waarom?? Voel je je niet lekker?"
"Nee. Ik voel me prima..."
"Ze wil niet gaan omdat Sahil hier is." zei Damini.
"Alsjeblieft... kom... Je moet hem een lesje leren... je kunt je hier niet verstoppen... onthoud gewoon dat je Swati's vriendin bent Manu..." zei hij en ik knikte.
Ik wilde hem wanhopig een lesje leren.
Ik ging mee met hen en net toen we op het punt stonden te gaan eten, kwam Samar ook en gingen we allemaal samen eten.
We gingen deze keer naar een andere plek die sterk werd aanbevolen door Samar. Hij is een heel aardig en lief persoon, in tegenstelling tot zijn vriend.
Het eten was goed, maar ik was zo geïrriteerd door Sahil's aanwezigheid dat ik niet wilde eten.
"Wat is er, vond je het eten niet lekker Manu? Als je iets anders wilt eten... kunnen we dat bestellen. Ik ken de chef van deze plek... Hij is geweldig... noem maar een gerecht en hij maakt het voor je."
"Nee bedankt Samar... het eten is geweldig... het is gewoon dat ik niet erg hongerig ben." zei ik en Samar probeerde beleefd een gesprek aan te knopen en vroeg of ik iets anders wilde eten. Zo aardig van hem.
Ik zag vanuit mijn ooghoek dat Meneer Satan Malhotra bijna de hele tijd naar mij keek.
Ik voelde me erg ongemakkelijk. Toen het diner voorbij was, gingen we terug naar het gastenverblijf en ze planden allemaal om een film te kijken.
We genoten allemaal van een romantische komedie. Sagar liet Damini naast hem zitten. Samar, Swati en Satan bleven Damini en Sagar plagen. Damini bloosde heel erg. Ik bleef gewoon glimlachen.
"Laten we naar onze kamer gaan, broer... Jullie hebben morgen een Roka-ceremonie... Laat haar rusten..." Satan grijnzend naar Sagar.
"Ja... Ga maar, ik kom zo." zei hij maar Satan trok Damini uit zijn armen, zei haar welterusten en trok Sagar van de bank en vervolgens de kamer uit.
Ze volgden hen allemaal. Alleen Damini en ik bleven in de kamer achter. Damini bloosde nog steeds. Ik keek geïnteresseerd naar haar. Ze keek naar mij en vroeg wat ik dacht.
"Nou, het is goed om je zo te zien... Jullie zijn zo verliefd op elkaar. Jullie hebben zoveel geluk."
"Ja, liefje... Maar we hadden eerder niet zoveel geluk, we zijn al 11 jaar verliefd op elkaar. Maar wisten het niet. We hebben onze portie problemen, misverstanden en lijden gehad. We hebben allebei jaren geleden, maar Sagar leed nog meer.
Ik ben blij dat de dingen nu goed zijn en we het aan elkaar hebben toegegeven. Ik zal je het een andere keer vertellen..."
"Oh... gelukkig zijn jullie nu samen en gelukkig. Sagar is een schat van een persoon, niet zoals zijn tweeling."
"Sagar is zeker een heel goed persoon, maar ik moet zeggen dat Sahil echt een goede man is. Hij flirt gewoon te veel en wil zich niet settelen." Ik rolde alleen maar met mijn ogen.
Na een tijdje vertrok Damini met Samar Ji, omdat hij net familie voor haar was en haar ouders ook bij Samar Ji verbleven. Damini's ouders wonen in Dubai en verbleven tijdelijk bij de familie Mathur.
Toen ze weg was, kwam Swati naar de kamer en we praatten tot we in slaap vielen. In slechts twee dagen was ze echt een goede vriendin van me geworden.
De volgende dag botste Sahil tegen me aan en ving me op voordat ik kon vallen. Hij keek naar me, maar ik wilde bij hem weg. En omdat Swati nog niet klaar was, zei tante dat ik met Sahil mee moest gaan.
Ik ging met hem mee, maar sprak niet met hem, hoewel hij probeerde een gesprek te beginnen. Hij bood zelfs aan om die jurk in de winkel voor me te betalen, maar ik zou liever sterven dan een enkele euro van hem aan te nemen.
Ik vermeed hem daarna zoveel mogelijk. Ik heb nog nooit iemand zo gehaat als ik hem haat en ik ga hem een lesje leren. Hoe durft hij die papieren te sturen en mij geld aan te bieden??
Het probleem was dat ik het niet eens aan mijn ouders kon vertellen... Maar ik zou je nooit vergeven... Sahil Malhotra.
Blijf maar uit mijn buurt... Sahil.
Op de dag van de pooja probeerde hij weer met me te praten... Maar ik negeerde hem omdat dat het beste voor hem was. Anders had ik hem weer geslagen.
Tante en Swati waren zich niet bewust van de waarheid. Maar ik mocht iedereen in zijn familie, behalve hem.
Swati en ik deelden veel interesses. Net als ik was ze altijd geïnteresseerd in koken en hield ze ervan om nieuwe gerechten uit te proberen.
We gingen allemaal winkelen en hielpen Samar Ji met het uitzoeken van zijn outfit. Maar ik wilde geen suggesties geven aan meneer Hoogmoedig Satan Malhotra. Dus in plaats daarvan besloot ik door mijn telefoon te scrollen.
Ik zag twee berichten van Mohit. Hij was een heel goede vriend van mij. Hij is een zeer beroemde modeontwerper. Hij maakte zich zorgen om mij omdat we elkaar al meer dan een week niet hadden gezien. Ik opende zijn bericht.
'Hey, Manyata!! Waar ben je?'
'Ik heb je hier nodig... mijn nieuwe collectie is bijna klaar. Wanneer kom je terug? We moeten snel de fotoshoot doen... Mohit'
Ik begon te typen...
'Oh! Ik zit hier een beetje vast... ik kan over ongeveer een maand terugkomen.'
'Eén maand??? Nee... dat kun je me niet aandoen...'
'Sorry, Mohit... Maar ik kan niet weggaan...'
'Hey!! Vertel me niet dat je iemand hebt gevonden...'
'Nee... dat heb ik niet...'
'Oké... Wacht, ik bel je......'
Voordat ik hem kon vertellen dat ik op dat moment niet kon praten, begon mijn telefoon te trillen.
Ik verontschuldigde me en ging naar een andere kant.
"Hi schoonheid!!!... hoe gaat het?"
"Hi! Met mij gaat het goed. Hoe gaat het met jou?"
"Niet goed... Je bent ver weg van mij..."
"Mohit, stop daarmee alsjeblieft..."
"Kom dan snel... Je weet dat ik niemand vertrouw met mijn ontwerpen... Ik wil alleen de beste en jij bent de beste..."
"Maak je geen zorgen... wanneer is je collectie klaar?"
"Over drie weken..."
"Perfect, ik ben dan terug."
"Geweldig... En ik heb de modellen ook al uitgekozen..."
"Geweldig!!!... Wie heb je uitgekozen?"
"Kabir, Milind, Wasim..."
"Ummm, hele knappe modellen. Hanh.."
"Ja... En voor de meisjes. Niharika, Monisha en..."
"En...?"
"Jij... Jij zou een perfect model kunnen zijn..."
"Je bent gek geworden..."
"Oh alsjeblieft... Ik ben een modeontwerper, ik ken alle lichaamstypes... Jij hebt een perfect modellenlichaam... Sexy..."
"Laat je ogen checken... en stop met flirten oké??"
"O...k.. maar geloof me... je kunt zeggen wat je wilt... Maar ik weet dat je een heel heet en sexy lichaam verbergt onder die oversized kleren."
"Ik wil het daar niet over hebben... Laat het onderwerp rusten en zoek een ander meisje voor het modellenwerk, want ik ben beter achter de camera."
"Daar ben je het beste in... Doei, zorg goed voor jezelf."
"Doeg... jij ook," zei ik en beëindigde het gesprek.
Ik schudde mijn hoofd en ging terug naar waar iedereen was. Nadat we klaar waren met winkelen voor de mannen, gingen we allemaal uit eten.
