Hoofdstuk 142

ISABELLA

Toen we thuiskwamen, was het bijna vijf uur 's middags. Ik wachtte niet.

Zodra de auto stopte, gooide ik de deur open en stapte uit, zonder ook maar één keer om te kijken naar Levi. Niet naar hem. Niet naar het gewicht van wat hij me bijna had gegeven—en toen had weggenomen.

Hij was de hele...

Log in en ga verder met lezen