Hoofdstuk 56

Ik kan niet anders dan me afvragen of hij aan zijn broer denkt.

Ik kan eigenlijk niets zien terwijl we door het bos wandelen. Ik heb geen nachtzicht. Gelukkig heeft Alex dat wel. Dit maakt het nog magischer wanneer de bomen wijken en het mooiste tafereel onthullen.

“Wauw!” ontsnapt van mijn lippen.

...