Hoofdstuk 03

EMMA

Plotseling werd ik wakker, hongerig, moe en verward, omdat ik had verwacht dat dit allemaal een nachtmerrie zou zijn. Nou, het lijkt erop dat ik weer terug ben in mijn nachtmerrie. Toen realiseerde ik me dat mijn hoofd op iemands harde maar toch comfortabele schouder lag. Ik schrok weg van hem, niet gelovend dat hij me zo lang op zijn schouder had laten rusten—nou ja, soort van, aangezien ik geen idee heb hoe lang ik buiten westen was.

"Je bent wakker," bromde hij terwijl hij de krant neerlegde die hij aan het lezen was in de cockpit. Wie leest er tegenwoordig nog kranten? Ik keek hem boos aan.

"Woorden, Emma," beval hij.

Ik fronste en staarde naar hem. "Hoe weet je mijn naam?" Mijn ogen werden groot van verbazing, mijn arm deed pijn en mijn hele lichaam was stijf. Ik wilde heel graag uit deze jurk, maar ik heb niets om in te veranderen en er is geen manier dat ik mijn ontvoerders om een gunst ga vragen. "En hoe lang blijven we op dit vliegtuig?"

"Twee dagen," was alles wat hij zei, mijn eerste vraag opzettelijk negerend. "Heb je goed geslapen?" vroeg hij, terwijl hij me op een manier aankeek die me ongemakkelijk maakte.

"Twee verdomde dagen! Waar op aarde neem je me mee naartoe? Je hebt me ontvoerd en vraagt of ik goed geslapen heb? God! Ik hoop dat je wegrot in de hel. Vandaag was een dag waar elke vrouw van droomde, maar dankzij jou is het een nachtmerrie!" Ik barstte voor het eerst sinds mijn ontvoering in tranen uit. Zijn ogen verzachtten bij het zien van mijn tranen, maar hij deed geen moeite om me te troosten.

"Je wilt niet met hem trouwen," antwoordde hij op een toon die me deed stoppen met huilen en naar hem kijken. Hoe weet hij in godsnaam dat ik niet met Jake wilde trouwen? Begrijp me niet verkeerd, ik hou veel van Jake, maar ik wilde niet zo snel met hem trouwen. Ik keek argwanend naar Jet, die me ook aankijkt. Is hij een gedachtenlezer of wat? Ik hoop van niet, dacht ik, terwijl ik de gedachten opzij schoof.

Ik lachte. "Je denkt dat ik niet met hem wil trouwen? Waarom zou je dat denken? Ik ben smoorverliefd op hem, dat is wat er gebeurt als twee mensen verliefd zijn!" snauwde ik naar hem. Nou, ik had bijna meteen spijt van mijn uitbarsting en wilde dat ik het terug kon nemen, vooral met de blik die Jet me nu geeft. Hij keek boos, zijn humeur veranderde zo snel dat ik niet weet wat ik kan verwachten. Hij leunde naar me toe, woede brandend in zijn ogen.

"Zeg dat nog eens en kijk hoe ik gek word," gromde hij in mijn gezicht.

Ik slikte nerveus en knikte instemmend. Om de een of andere reden weet ik dat hij geen man is die je moet trotseren. Oh, ik haat hem zo erg, en kan hij alsjeblieft teruggaan? Ik wilde dat heel graag tegen hem zeggen, maar ik had de moed niet. Ik ben nog niet klaar om te sterven.

"Goed," knikte hij en gaf me een oprechte glimlach. Ik weet zeker dat hij al de helft, zo niet alle vrouwen verliefd op hem heeft, en de gedachte daaraan maakt dat ik vreemde emoties in mijn borst voel. Dit is gek! Mijn dag is gek geweest, misschien daarom voel ik me gek. "Je hart weet aan wie het toebehoort," mompelde hij bijna tegen zichzelf, terwijl hij nadenkend keek.

"En jij denkt dat jij dat bent?" Ik lachte. "Wat geeft jou het idee dat ik van jou ben?" Nu ben ik nieuwsgierig, hij zegt dat al sinds hij in mijn leven verscheen, heeft hij mij van iemand meegenomen? Is deze kerel gek? Misschien lijkt zijn vriendin op mij en denkt hij dat ik op zijn overleden vriendin lijk of zoiets? Wat is hier aan de hand? De 365 dagen film? Ik hoop van niet, want er is geen manier... Geen enkele manier dat ik verliefd ga worden op iemand zoals hij, er is iets zo donker en gevaarlijk aan deze Jet, iedereen weet dat.

"Heeft iemand je ooit verteld dat je te veel praat?" Hij kaatste terug.

"Heeft iemand je ooit verteld dat je te weinig praat?" Ik antwoordde en hij grijnsde naar me.

"Fel" fluisterde hij, zijn stem werd vreemd diep en ik vond het extreem exotisch, ik bloosde, beschaamd door mijn reactie op hem.

"Je moet je omkleden" Hij fronste alsof hij eindelijk opmerkte dat ik nog steeds mijn trouwjurk droeg. "Ik vind deze jurk niet mooi bij jou" mompelde hij afkeurend.

"Nou, bingo! Het kan me niet schelen of je het mooi vindt of niet!" Ik antwoordde en hield toen meteen mijn mond toen hij me die blik gaf. Gosh, ik haat het zo erg als hij me die blik geeft.

"Prima!" gaf ik toe.

"Je wordt slimmer. Anastasia zal je naar de damestoilet brengen." Ik vroeg me af wie Anastasia was voordat ik een vrouwelijke stewardess naar ons toe zag komen, ze gaf me een korte professionele glimlach voordat ze haar aandacht op Jet richtte, ik miste de dromerige blik op haar gezicht niet terwijl ik op stond en haar fronsend aankeek.

"Wanneer je klaar bent, kunnen we dan verder gaan?" siste ik naar haar met mijn armen over mijn borst gevouwen, ze keek me boos aan en ik deed hetzelfde, Jet trok een verwarde wenkbrauw op, waarschijnlijk niet op de hoogte van de stille strijd tussen zijn stewardess en mij.

Nou, dat is een goede zaak, ik ga zijn kans verpesten om elke vrouw te krijgen die hij wil, aangezien hij me weg houdt van Jake, ik draai me om om Anastabitch te volgen maar Jet hield me tegen, starend naar me alsof ik het kostbaarste ding ter wereld ben, zoals de blik die Jake me vroeger gaf, maar hij was intenser. Plotseling was ik ademloos. Holy fuck! Jet is verliefd op mij!.

Ik voel me ineens zwak, ik denk dat ik flauw ga vallen maar dan zag ik Jet zijn hoofd buigen en een kus op de rug van mijn hand drukken, de enkele actie zorgde ervoor dat ik van binnen smolt waardoor ik mijn hand van hem weg trok. Nee! Hij kon niet verliefd op mij zijn, mijn gekte heeft me waarschijnlijk weer ingehaald, mijn trouwjurk om me heen verzamelend, volg ik snel Anastabitch.

Ja, dat is nu haar naam, en ze staat op nummer twee van mijn haatlijst, eerst Jet, dan Kale.

.

.

.

Wordt vervolgd.