Spijt hebben van haar bekentenis

Ik leunde met mijn hoofd tegen Joey’s schouder terwijl we naar huis reden na het ophalen van de honden. Hij kneep in mijn hand.

“Waar denk je aan, schoonheid?”

“Oom Caleb.”

Hij wierp een blik op me. “Is dat raar voor jou, Maddie?”

“Erg,” giechelde ik. “Vroeger was het zo natuurlijk, maar nu is het g...

Log in en ga verder met lezen