Hoofdstuk 06: Een les om te leren

Hoofdstuk 06: Een Les Om Te Leren

ETHAN

Maandag stopte ik bij het appartement van mijn broer voor het ontbijt. Ik had New York gemist; het was goed om terug te zijn. Na zes jaar in Londen te hebben gewoond, had ik genoeg Engelse gewoontes overgenomen.

Maar ik wist dat ik het snel weer zou gaan missen, de mensen en hun beleefde, gereserveerde gedrag, wat mij een comfortabel en rustig gevoel gaf, precies zoals ik het ideaal vond.

“Ik ga er vandoor, schat,” zei Zoe terwijl ze mijn broer naderde om hem te kussen.

Als iemand het zou vragen, zou ik met alle macht ontkennen dat een deel van mij, diep van binnen, jaloers was op wat zij hadden.

Zoe was als een orkaan het leven van mijn broer binnengekomen. Ik herinner me nog goed hoe gek hij werd toen hij haar ontmoette, meer gestrest en chagrijnig omdat hij haar niet kon uitstaan, maar tegelijkertijd was hij aangetrokken tot haar.

Bennett ging door een hel. Die gedachte deed me denken aan een bepaalde gekke wetenschapper die meer van mijn gedachten in beslag nam dan ik wilde toegeven. Ik schoof de gedachte weg.

“Dag, Ethan, we maken dat gesprek later af.” Ze glimlachte naar me.

Zoe was een mooie en elegante vrouw, maar wat het meest ongelooflijk was, was haar kracht, altijd klaar om te vechten voor wat ze wilde. Het duurde niet lang voordat ik van haar ging houden en haar bewonderde nadat ik haar beter had leren kennen.

Tegelijkertijd kon ik niet helemaal begrijpen hoe de twee erin slaagden hun verschillen te hanteren zonder elkaar te vermoorden, maar ik zag hoe gelijk ze waren in hun vastberadenheid.

Mijn broer was een van de meest vastberaden mensen die ik kende, en ik kon niet eens beginnen uit te leggen hoe trots ik op hem was en op het feit dat ik samen met hem mocht werken.

“Moedig dit niet aan,” zei Bennett tegen haar met een afkeurende blik.

We zaten in de keuken rond het aanrecht, aan het ontbijt.

“Bemoei je met je eigen zaken, Morgan.” Ze rolde met haar ogen. “Fijne werkdag, jullie twee.” Ze zei voordat ze naar de deur liep, haar hoge hakken klikkend op de vloer.

“Laat haar gewoon met rust, anders loopt dit niet goed af.” Hij wees met zijn vork naar me.

“Het is prima.”

“Nee, dat is het niet. Wat Zoe wil en wat jij probeert te doen zijn twee heel verschillende dingen.”

“Ik probeer die vrouw gewoon een les te leren.”

“Wat voor les zou je haar kunnen leren? Ik heb je gezegd dat het een slecht idee was om zelfs maar te denken aan betrokken raken met Ellie, ze is niet het type vrouw voor jou.”

“Het lijkt erop dat jij en zij hetzelfde denken. Jullie denken allebei dat ze te goed voor mij is.”

“Daar gaat het niet om, en dat weet je. Jouw levensstijl en alles wat ik heb gehoord over wat Ellie nu wil, komen gewoon niet overeen. Het zou niet goed aflopen.”

“Mijn levensstijl?”

“Ja, je wilt niets anders dan seks omdat je een idioot bent die alleen wil zijn voor de rest van je leven en bang is om je hart weer aan iemand te geven vanwege wat er in het verleden is gebeurd.”

“Wat heeft dat ermee te maken? Ze is een aantrekkelijke vrouw; ik dacht niet dat ik haar zou beledigen door haar uit te nodigen in mijn bed. Zij is degene die dit allemaal begonnen is, door mij te beoordelen en arrogant te zijn. Ik heb geprobeerd de zaken tussen ons glad te strijken, zoals je vroeg, maar ze weigerde. Dus waarom zou ik blijven proberen?”

“Je hoeft niet te proberen, doe gewoon niet wat je nu doet.”

“Ik zou dat kunnen doen als ze zou stoppen met mij te beledigen.”

“Jij begon hiermee.”

“Kom op, Ben, ik heb haar gewoon uitgenodigd voor seks. Het is niet zo’n big deal. Ze had gewoon nee kunnen zeggen, maar ze besloot dat ik de ergste soort klootzak ben en koos ervoor om me slecht te behandelen. Ze overreageert.”

“Je was een klootzak. Ze is onze vriendin, en je kende haar nog geen vijf minuten voordat je besloot dat je haar wilde neuken.” Hij stond op en bracht zijn bord naar de gootsteen.

“Het had gewoon een aangename nacht kunnen zijn als ze ja had gezegd. Waarom proberen jullie allemaal hier iets groters van te maken dan het werkelijk is?”

"Je probeert het normaal te laten lijken, maar ik weet dat je haar kant begrijpt."

"Ik kan het begrijpen, maar dat betekent niet dat ik haar ga laten doen alsof ze superieur is en me behandelen zoals ze wil. Zij is degene die zich als een trut gedraagt."

"Als dit allemaal misgaat, onthoud dan dat ik je probeerde te waarschuwen."

"Je was niet veel beter dan ik met vrouwen. Denk je echt dat je advies kunt geven hierover?"

"Ik weet dat jullie twee verschillende dingen willen. Dus blijf gewoon bij haar uit de buurt, voor jullie eigen bestwil."

"Zij begon hiermee, Ben."

"Dan beëindig het."

"Ja. Wanneer ik haar een lesje leer."

Hij lachte en draaide zich om, leunend tegen de gootsteen.

"Als het leven je een schop onder je kont geeft, zeg dan niet dat ik je niet gewaarschuwd heb."

"Het leven kan me een schop onder mijn kont geven nadat die vrouw een nacht met me doorbrengt en dan smeekt om meer."

"Dan doe je wat je wilt. Maar onthoud, het kan zijn dat jij degene bent die smeekt."

"Ik ben niet zoals jij."

"Nee, dat ben je niet. Je bent een grotere idioot. En als je het wilt weten, ik zal genieten van het moment waarop Ellie je een lesje leert. Nu aan het werk."

Wat dacht mijn broer? Dat het zou eindigen zoals het bij hem eindigde? Met die arrogante, zelfverzekerde wetenschapper?

Ze was aantrekkelijk, en ja, ik dacht veel aan dat achterwerk. En ik stelde me voor hoe het zou zijn om mijn hand onder die rok te schuiven die ze vrijdag droeg en te ontdekken of haar huid zo zacht was als ik me had voorgesteld.

En ook hoe het zou zijn om die volle lippen om mijn lul te voelen, terwijl ze me aankeek met die blauwgrijze ogen, en ik haar bij haar nek vasthield, stevig grijpend met mijn vingers verstrengeld in de golven van dat wilde bruine haar.

Oh, ja, daar dacht ik veel aan. En aan hoe ik haar zou laten smeken om me in haar te hebben, alleen om die 'ik ben te goed voor jou'-houding van haar gezicht te vegen, maar dat was alles.

Ze moest een lesje leren, en ik moest snel stoppen met denken aan dat achterwerk. Het was nooit goed om te veel aan een vrouw te denken, zelfs als het alleen om seksuele interesse ging. Dus, als die vrouw zelf besloot dat ik een klootzak was, zou ik me als een klootzak gedragen bij haar.

Onze nieuwe klant was het Onafhankelijke Onderzoekslaboratorium van de Universiteit van Columbia. Financiën waren altijd financiën, ongeacht het type bedrijf dat we bedienden, dit was ons mantra.

Onze taak was om de cijfers op orde te krijgen en de meest efficiënte oplossingen voor de klant te bieden. Morgan en Harris Financial begon vanaf nul ongeveer elf jaar geleden toen mijn broer en Will besloten een bedrijf te starten nog voordat ze hun studie hadden afgerond. Ik kwam later als partner erbij.

Ik denk niet dat ze ooit hadden gedacht dat we het niveau van succes zouden bereiken dat we hebben, met een paar miljoen per jaar en het openen van een tweede kantoor in Londen slechts een korte tijd na de start, meer precies zes jaar geleden. Alles was het resultaat van hard werken.

Ik had nooit gedacht dat ik op vijfentwintigjarige leeftijd een kantoor in een ander land zou moeten beheren, maar nu, op eenendertigjarige leeftijd, kon ik alleen maar trots zijn dat ik het had geflikt. Ik was Bennett en Will dankbaar voor hun vertrouwen in mij.

Werk was alles voor mij, ongeacht de redenen die me dreven om geobsedeerd te raken door dit deel van mijn leven terwijl ik andere delen negeerde.

Werk had me alles gegeven—stabiliteit, zelfvertrouwen, en veel meer dan ik nodig had. En ik liet nooit andere aspecten van mijn leven mijn werk overschaduwen of verstoren, zelfs niet toen ik een tijdje geleden de bodem raakte.

Dus waarom probeerde het leven nu trucs met me uit te halen?

"Mr. Morgan, dit is Miss Ellie Brown. Zij is verantwoordelijk voor onze onderzoekafdeling," zei de directeur van het laboratorium, terwijl ik opstond van de stoel in haar kantoor, net genoeg draaide om oog in oog te komen met die vrouw.