Hoofdstuk 123

Morgana

De kerker gangen waren dik van de duisternis, maar voor mijn vampierogen was elke steen zo helder als daglicht. Ik bewoog door de schaduwen als zijde door water, mijn voetstappen maakten geen geluid op de koude vloer.

Twee bewakers stonden op wacht buiten Garrick's cel, hun houdingen alert...

Log in en ga verder met lezen