Hoofdstuk 128

Thalia

Ik volgde Draven door de schemerige gangen, elke stap leek de weinige kracht die nog in mijn lichaam zat, weg te nemen. Ik voelde zijn bezorgde blikken, hoe hij zijn tempo vertraagde om het mijne te evenaren, maar hij zei niets. De bewakers gingen rechtop staan en bogen toen ze hem herkenden...

Log in en ga verder met lezen