137, gelukkig?

Nash

Ik pakte Tite's hand terwijl we het clubhuis uitliepen en baan ons een weg door de menigte naar de achterpoort. We liepen de woestijn in en ik vertrouwde erop dat zij ons zou leiden. De maan stond hoog aan een heldere hemel, maar het was nog steeds moeilijk voor mijn menselijke ogen om detai...

Log in en ga verder met lezen