HOOFDSTUK ÉÉN: De donkere kant van de maan
ALLISON.
Ik haalde diep adem terwijl ik in het midden van de menigte stond, de wind voelde en luisterde naar het luid gejuich van de mensen om me heen. Hun stemmen donderden over het veld terwijl mijn tegenstander naar me toe kwam, haar vlijmscherpe klauwen klaar om me uit elkaar te scheuren.
"Niet vandaag, Vanessa," mompelde ik kalm terwijl ik mijn ogen opende en haar aanval gemakkelijk ontweek.
"Verdomme!" riep ze gefrustreerd uit toen ik snel achter haar gleed en een krachtige trap op haar rug gaf, genoeg om haar over het veld te laten rollen terwijl ze van pijn huilde.
"Dat is mijn meid, Allison!" juichte Emily trots, samen met onze andere roedelgenoten die de wedstrijd hadden gevolgd.
Vanessa hoestte bloed, haar klauwen trokken zich terug terwijl ze terugkeerde naar haar menselijke vorm. Tranen welden op in haar ogen terwijl ze op de grond lag en geen spier kon bewegen van de ondraaglijke pijn.
Mijn fout, ik denk dat ik het misschien overdreven heb. Het lijkt erop dat ik haar ruggengraat bijna gebroken heb of zoiets.
"Vanessa kan niet opstaan. Dat betekent dat Allison de winnaar is! Volgende keer beter, Vanessa," Quinn pakte mijn hand en stak hem in de lucht, waarmee hij officieel de wedstrijd beëindigde en mij tot winnaar uitriep.
"Dat was snel," lachte ik.
"Tsk. Volgende keer krijg ik je wel, Allison. Je gaat niet voor altijd blijven winnen," siste Vanessa toen ze eindelijk op wist te staan na haar vernederende nederlaag.
"Ja, natuurlijk. Dat was een snelle overwinning van 3 minuten. Misschien heb je meer kans als je de volgende keer minstens 5 minuten volhoudt," plaagde ik, grijnzend.
Vanessa's gezicht kleurde rood, haar tanden knarsten van pure ergernis. Oeps, het lijkt erop dat ik een gevoelige snaar heb geraakt.
Dit is niet de eerste keer dat Vanessa me om een duel heeft gevraagd. Ze is niet eens de eerste persoon die dit doet. Om de een of andere reden, sinds Quinn me een plek in de raad heeft gegeven als haar Gamma, zijn de dingen voor mij slechter geworden. Sommige mensen dachten dat ik de eer niet verdiende om deze positie te bekleden, dus vonden ze altijd manieren om het van me af te nemen. Quinn is de Alpha van de Flower Moon Pack en haar woorden zijn absoluut, dus ze konden niet zomaar klagen en zeuren voor haar om me te laten verwijderen. De enige manier om me van mijn titel te ontdoen is via een officieel duel. Als ze me verslaan, kunnen ze mijn rang en titel hebben.
Maar hier ben ik, ongeslagen zelfs na mijn 25e duel. Ze gaan me niet gemakkelijk neerhalen. Ik ben tenslotte mijn vaders dochter.
"Word niet te vol van jezelf, Allison. Denk je dat je cool bent omdat je weer gewonnen hebt?" spuugde Vanessa.
"Uh... ja?"
"Tsk. Het enige waar je goed in bent, is barbaars en sadistisch zijn. Dat is waarschijnlijk de reden waarom je op je 24e nog geen partner hebt gevonden!" spotte ze. "Eerlijk gezegd, ik ben niet verbaasd. Ik denk dat zelfs de maangodin dacht dat je niet fatsoenlijk genoeg was om met iemand gekoppeld te worden. Je zult voor altijd alleen zijn, Allison."
"Jij trut—"
"Genoeg!" Quinn marcheerde ertussen en stopte een nieuw opkomend gevecht. Vanessa gaf me een laatste neerbuigende blik voordat ze zich omdraaide en wegliep.
Ik zou achter Vanessa aan zijn gegaan en waarschijnlijk haar ruggengraat definitief hebben gebroken, maar Quinn hield stevig mijn schouder vast, alsof ze klaar was om mijn botten te breken als ik mijn woede niet zou beheersen.
"Show is voorbij, mensen. Nu, wegwezen," blafte Quinn naar de andere toeschouwers, die onmiddellijk gehoorzaamden. Nu zijn er alleen ik, Quinn en Emily op het veld. Quinn slaakte een zucht en liet eindelijk mijn schouder los uit haar ijzeren greep.
"Neem Vanessa niet te serieus, Allison. Ze is gewoon bitter omdat ze voor de derde keer van je heeft verloren. Meisje kan niet eens drie minuten volhouden zonder door de lucht geslingerd te worden," zei Emily terwijl ze mijn rug streelde voor troost.
"Vanessa is een trut, maar ik moet toegeven, ze heeft misschien wel een punt..." Ik zuchtte en schudde mijn hoofd. "Haar woorden deden pijn omdat, nou ja, ze heeft niet helemaal ongelijk. Ik heb elk duel gewonnen, maar ik ben nog steeds hier, zonder partner en voel me als een eeuwige verliezer."
Quinn gaf me een geruststellende blik. "Hé, je zult niet voor altijd zonder partner blijven, Alli."
"Ik weet het niet, Quinn. Bijna elke wolvin in onze roedel heeft haar partner gevonden, en ik ben hier nog steeds, wachtend. Denk je dat ik iets heb gedaan om de maangodin serieus te irriteren? Zoals, heb ik per ongeluk op haar heilige tuinkabouter gestapt of zo?"
"Eerlijk gezegd, je hebt wel een talent om onder mijn huid te kruipen," lachte Quinn. "Maar ik denk niet dat het genoeg is om je te vervloeken met eeuwige singlehood."
"Geweldig, ik denk dat mijn partner gewoon dol is op verstoppertje spelen met mij." Ik rolde met mijn ogen en zuchtte.
"Alli, je hebt misschien nog geen partner gevonden, maar dat betekent niet dat je een totale loser bent. Je bent nog steeds een aanwinst voor deze roedel. Je bent mijn Gamma en je zult altijd een van de sterksten hier zijn."
Emily knikte en sloeg haar arm om mijn schouders en glimlachte. "Je kunt Vanessa's kleine uitbarsting niet je dag laten verpesten, Alli. Je moet de slechte vibes van je afschudden."
"Precies! Het is de laatste nacht van het Superbloemen Bloedmaan Festival. Tijd om van jezelf te genieten. Wie weet? Misschien is je partner daarbuiten, wachtend tot je over hem struikelt op de dansvloer." Quinn grijnsde en wiebelde met haar wenkbrauwen.
Ik blies gefrustreerd en sloeg mijn armen over elkaar. "Is er geen spannendere manier om de nacht door te brengen, zoals, ik weet het niet, een dutje doen?"
"Kom op, Allison. Je kunt de nacht niet doorbrengen met een dutje. Het festival heeft muziek, dansen en waarschijnlijk veel twijfelachtige modekeuzes. Het is een spektakel dat je niet mag missen!" drong Quinn aan. "En je weet dat dit festival het grootste Lycan feest is - het gebeurt maar eens in de tien jaar! Vanavond is de Huilende Maan wanneer de ware schoonheid van de maan eindelijk doorbreekt," voegde ze enthousiast toe.
"Ja, dit is de laatste nacht van het festival. Je mag de Huilende Maan niet missen. Het is als de grote finale van een vuurwerkshow, maar mooier en met veel gehuil," voegde Emily er nog enthousiaster aan toe.
Als ze niet de Alpha en Beta van deze roedel waren, zou je denken dat ze gewoon gewone feestmeisjes waren. Aan hun gezichten te zien, zullen deze twee niet stoppen met zeuren tot ik met hen mee ga. Erger nog, ze zouden me waarschijnlijk gewoon meesleuren.
"Goed dan," gaf ik toe.
Ze wisselden een triomfantelijke high-five voordat ze me aan beide armen vastpakten en naar Quinn's huis sleepten om me helemaal op te tutten. Nou, het lijkt erop dat we vanavond naar de Lunar Valley gaan.
--
De Lunar Valley is vol met weerwolven uit alle delen van het land - en allemaal van verschillende roedels. Dat zie je niet elke dag. Weerwolvenroedels mengen zich meestal niet met elkaar, tenzij er een oorlog of een feest is. Gelukkig is het deze keer het laatste.
De gebruikelijke serene uitgestrektheid van grasvelden is veranderd in een raveparadijs voor lycans. Lantaarns hingen aan elke boom, wierpen een warme gloed over geïmproviseerde bars en dansvloeren. Cottages bezaaiden de vallei als kleine herbergen en een DJ weerwolf draaide energieke beats die de menigte in een razernij brachten.
Deze mensen weten hoe ze moeten feesten, dat is zeker.
De koele nachtelijke lucht was verfrissend tegen mijn huid terwijl ik het schouwspel van uitzinnige weerwolven in me opnam die de beste nacht van hun leven leken te hebben.
"Wie wil er beginnen met wat drankjes?" bood Emily aan terwijl ze een dienblad met sterke drank omhoog hield.
"Geef hier." Ik greep gretig het sterkste drankje dat ze aanbood. Ik was vastbesloten om mijn zorgen in alcohol te verdrinken.
"Rustig aan, meid. De nacht is nog jong," preekte Quinn.
"Kom op, dit is de enige manier waarop ik van dit feest kan genieten!" klaagde ik en leegde nog een glas.
Terwijl ik glas na glas achterover sloeg, leek de bruisende energie van het festival naar de achtergrond te verdwijnen. Emily voegde zich bij haar vriend op de dansvloer, waarschijnlijk om te dansen en te zoenen. Wie weet? Quinn daarentegen was druk in gesprek met kennissen, waardoor ik alleen aan de tafel achterbleef. Dit is beter. Ik wilde wat tijd om te genieten van het alleen zijn en eraan te wennen. Want het lijkt erop dat ik voor altijd alleen zal zijn, toch?
Een zucht ontsnapt aan mijn lippen terwijl ik naar mijn spiegelbeeld staar door het glas dat ik net heb geleegd. Zonder partner zijn voelt als een straf voor elke weerwolf. Het is een eindeloos gevoel van eenzaamheid, alsof er een leegte in je borst zit die je niet kunt vullen.
Het voelt alsof je een deel van jezelf mist en je je hele leven moet besteden aan het zoeken naar dat stuk, alleen om keer op keer te falen. Omdat de enige manier waarop je die leegte ooit kunt vullen is wanneer je je andere helft, je partner, vindt.
Zonder partner is een weerwolf gewoon... incompleet.
Ik was bezig met nog een drankje achterover te slaan toen een lage, zwoele stem mijn oor kietelde. "Je lijkt wel een beetje afleiding te kunnen gebruiken, mevrouw..." zijn hete adem streelde mijn nek, waardoor ik mijn hoofd draaide. Daar stond een adembenemend knappe jongen met gebruinde huid, zilveren ogen en gitzwart haar. Zijn glimlach was net zo soepel als zijn aanpak.
Hij is heet, dat is zeker.
"Uh, wie ben jij?"
"Gewoon een man die probeert te feesten. Ik kon niet anders dan opmerken dat je alleen bent. Vind je het goed als ik me bij je voeg?"
Ik trok een wenkbrauw op. "Niet echt."
Hij lachte, duidelijk geamuseerd door mijn reactie. "Ik hou van een meisje met een beetje pit."
"Sorry, maar mijn plannen voor vanavond zijn duidelijk: blijven drinken tot ik flauwval. Dus excuseer me terwijl ik meer drank ga halen."
"Laat me je dan wat drankjes kopen," drong hij aan.
"Nee, dank je. Ik kan mijn eigen drankjes kopen."
Ik stond op en liep naar de bar, hopend op meer alcohol. De barman ving mijn blik - blond haar, blauwe ogen en een glimlach die harten kon doen smelten. Is het alleen ik of is deze plek vol met knappe mannen?
De barman begroette me met een charmante grijns. "Wat kan ik voor je inschenken?"
"Iets sterks genoeg om van de avond te genieten zonder mijn tong te verbranden," antwoordde ik, proberen nonchalant te klinken.
Hij lachte, duidelijk vermaakt. "Ik heb precies het juiste. Probeer mijn signature cocktail, ik noem het de 'Lunar Bliss'."
"Klinkt chic. Geef maar."
"Komt eraan, jonkvrouw!" Hij knipoogde naar me en begon zijn speciale cocktail te maken.
Hij draaide de shaker met soepele, geoefende bewegingen, zijn handen een waas van beweging. Ik kon niet anders dan mijn wenkbrauwen optrekken van bewondering terwijl ik zijn bartending vaardigheden in de gaten hield.
Verdorie, hij is behoorlijk goed met zijn handen.
Met een laatste, dramatische draai schonk hij het gouden brouwsel in een glas, de vloeistof ving het licht en glinsterde verleidelijk. Glimlachend schoof hij het drankje over de toonbank.
"Neem een slok en vertel me of je het lekker vindt. Ik maak er nog een voor je als het niet naar je smaak is."
Je hoeft het me geen twee keer te zeggen. Ik nam de cocktail van hem en sloeg hem in één keer achterover. De barman floot terwijl hij me zag zijn speciale drankje in één slok leegdrinken.
"Iemand heeft dorst..." Blondie lachte.
"En nu wil ik er nog een," eiste ik nadat ik het tot de laatste druppel had leeggedronken.
"Je hebt die cocktail net gedronken alsof het water was en nu vraag je om nog een?" de jongen naast me sprak, zijn lippen gekruld in een geamuseerde glimlach. Hij zag er aantrekkelijk uit met zijn zwarte haar en monolid ogen achter een bril. Ik had niet eens gemerkt dat hij had zitten kijken hoe ik die cocktail achterover sloeg.
"Ik denk dat ik gewoon probeer mee te doen aan de festiviteiten," zei ik, hem een speelse grijns gevend. "Bovendien, wat is een feestje zonder een beetje drank?"
Hij lachte, leunde een beetje naar me toe. "Je bent gedurfd, dat geef ik je. Maar heb je erover nagedacht dat de Huilende Maan deze nacht... intenser zou kunnen maken? Vooral voor jou."
Ik wuifde mijn hand naar hem alsof hij niet belangrijk was. "Wij zijn weerwolven. Alcohol is als water voor ons."
"Ben je het vergeten? De Huilende Maan versterkt alles. Zintuigen, instincten en blijkbaar zelfs de smaak van alcohol op je tong. Je gaat vanavond dronken worden, meisje."
"Oké, nerd," schoot ik terug, me totaal niet bekommerend om het feit dat ik vanavond dronken zou worden. Ik bedoel, dat is toch het doel, nietwaar?
De barman barstte in lachen uit, duidelijk genietend van het gekibbel. Ik pakte nog een drankje en liep terug naar de dansvloer, klaar om te zien wat de laatste dag van dit festival nog te bieden had.
Ik pakte nog een drankje en liep terug naar de dansvloer, voelend dat mijn zelfvertrouwen met elke stap toenam. Het festival was in volle gang - weerwolven van alle roedels mengden zich, dansten en gingen los onder het schijnsel van de Huilende Maan. Terwijl ik door de menigte bewoog, kwam ik een man tegen met halflang bruin haar en doordringende groene ogen, zijn bad-boy charme straalde van hem af.
Nog een knapperd. Ik ben ervan overtuigd dat de Huilende Nacht gewoon een excuus is om alle knappe weerwolven op één plek te verzamelen.
Hij leunde tegen een nabijgelegen boom, zijn blik op mij gericht met een zelfvoldane grijns. Ik ken die blik. Hij is geïnteresseerd.
Ik beantwoordde zijn intense blik en liep naar hem toe. Hij rechtte zijn rug en gaf een nonchalante knik. "Hey daar, het lijkt erop dat je het meeste uit de nacht haalt."
Ik gaf hem een luie glimlach en nam een slok van mijn drankje. "Ja, gewoon proberen van het feest te genieten. Jij?"
"Gewoon alles in me opnemen," antwoordde hij soepel, zich van de boom afduwend. "Heb je hulp nodig met dat drankje of ben je van plan het alleen te doen?"
Voordat ik kon antwoorden, verscheen er een andere figuur naast ons - een man met platina blond haar en opvallende amberkleurige ogen en een moeiteloos charmante houding. Hij had een zelfverzekerde uitstraling die moeilijk te negeren was.
Deze man heeft de nacht echt bezegeld. Het is officieel: dit festival is een plek voor oogverblindende mannen.
"Het lijkt erop dat er hier een levendig gesprek gaande is," zei hij met een gladde glimlach. "Vind je het erg als ik me erbij voeg?"
Ik keek naar hem en hief mijn glas. "Zolang je iets leuks te bieden hebt."
Hij lachte, zijn ogen glinsterend van ondeugendheid. "Het lijkt erop dat je vanavond vermaakt wilt worden."
Ik schraapte mijn keel en leegde het glas dat ik vasthield. Om de een of andere reden kreeg ik steeds meer dorst.
"Nou, wat heb je in gedachten om me te vermaken?" vroeg ik.
De brunette trok een wenkbrauw op, een grijns spelend op zijn lippen. "Wat dacht je van een vriendschappelijke wedstrijd? Laten we zien wie je het meest kan laten lachen vanavond."
De platina blonde knikte, zich met een charmante glimlach naar voren leunend. "Of misschien houden we het simpel en zien we wie je nacht onvergetelijk kan maken."
Terwijl ze heen en weer kibbelen, kon ik voelen dat mijn lichaam langzaam opwarmde, alsof iemand een lucifer in mij had aangestoken en het in brand had gezet. Een vreemde, tintelende sensatie verspreidde zich door mijn lichaam. Ik voelde me koortsig en jeukerig… en elk deel van mij wilde het verlichten.
Wat gebeurt er met mij?
De man met platina blond haar draaide zich naar mij toe, zijn uitdrukking bezorgd toen hij mijn agitatie opmerkte. "Je ziet er blozend uit. Gaat het wel goed met je?"
Voordat ik kon antwoorden, barstte de menigte in gejuich uit, waardoor mijn aandacht naar de lucht werd getrokken. De Super Bloemen Bloedmaan maakte eindelijk zijn grootse verschijning, zijn roze gloed werpend een betoverende tint over de hele maanvallei. De energie van het festival leek te stijgen, en ik voelde een plotselinge golf van hitte door mij heen stromen.
Verdorie. Waarom voel ik me zo… heet?
Ik probeerde het van me af te zetten, maar de hitte werd alleen maar intenser, waardoor ik me onrustig en vreemd… geil voelde. Mijn adem stokte in mijn keel en het voelde alsof mijn lichaam verlangde naar de aanraking van een man.
Oh nee… Ik denk dat ik loops ben! Verdorie. Waarom moet het nu gebeuren van alle tijden?
