Hoofdstuk 12 Vind het niet erg om jezelf voor schut te zetten

"Waarom zijn jullie uit elkaar gegaan?" vroeg Hazel, oprecht nieuwsgierig waarom Leo's moeder was vertrokken. George en Leo waren immers de knapste mannen die ze ooit had gezien. Wat voor vrouw zou zo'n knappe echtgenoot en zoon verlaten?

George zuchtte, "Ze hield niet van me. Bij mij zijn was niet haar keuze. We zagen het allebei als een vergissing. Later ontdekte ze dat ze zwanger was en probeerde ze een abortus te krijgen, maar dat lukte niet. Ze kreeg Leo, liet hem achter in het ziekenhuis en verdween."

Hazel voelde een steek van verdriet toen ze dit hoorde. De gedachte aan de pasgeboren Leo, zo zwak en hulpeloos, die door zijn eigen moeder werd achtergelaten, deed haar borst samenknijpen en haar hart pijn doen.

"Misschien had ze haar redenen," zei Hazel zachtjes.

George keek haar even aan, waardoor ze zich een beetje ongemakkelijk voelde.

Eindelijk kwamen ze bij haar huis aan.

Hazel slaakte een zucht van verlichting. "Bedankt," zei ze tegen George.

George stapte niet uit de auto, knikte alleen lichtjes. "Zorg goed voor jezelf, mevrouw Astor."

Hazel knikte terug en stapte uit de auto. Ze was eigenlijk blij dat George niet uitstapte. Ze wilde echt niet dat hij haar bleef begeleiden. Ze haatte het als vreemden hun grenzen niet kenden.

Hun interactie was precies goed voor haar.

Ze liep toen het appartementencomplex binnen, langzaam bewegend met haar wandelstok.

George keek haar na vanuit het autoraam, zonder weg te kijken totdat ze het gebouw binnen was gegaan en uit het zicht was.

Toen zei hij tegen de chauffeur, "Laten we gaan."

Op dat moment ging zijn telefoon. Hij wierp er een blik op en nam op, "Opa."

"Waar ben je? Zou je Leo niet ophalen uit het ziekenhuis? Ben je er nog niet?" klonk Nash's oude maar sterke stem.

"Bijna daar," zei George.

"Schiet op, het avondeten staat op het punt te beginnen," antwoordde Nash.

"Begrepen," reageerde George.

Jaren geleden waren George's ouders allebei overleden, en hij verliet dit trieste land alleen.

Sindsdien keerde hij zelden terug naar Amsterdam.

Deze keer was het omdat Nash hem had laten schrikken door te zeggen dat hij ziek was en niet lang meer te leven had, en hem aanspoorde om terug te komen om de begrafenis te regelen. George was zo geschrokken dat hij vanuit het buitenland terugkwam.

Onverwacht ontmoette hij haar weer. En hij moest de wonderen van het lot bewonderen.

In een oogwenk was het maandag.

Hazel kleedde zich zorgvuldig aan. In de spiegel zag ze een professionele elite.

Vergezeld door Liam arriveerde ze bij de Galaxy Group.

Max Diaz stond al op haar te wachten in de lobby. Zodra hij haar zag, liep hij snel naar haar toe.

Max was de adjunct-directeur van de Galaxy Group en een van de meest vertrouwde mensen van Hazel's moeder, Flora Schmidt.

Hij was buitengewoon bekwaam. Hoewel Aiden veel medewerkers bij de Galaxy Group had vervangen, kon hij het niet verdragen om Max te vervangen.

Max's uitdrukking was serieus en zijn woorden waren dringend. "Mevrouw Astor, er is iets dat u onmiddellijk moet weten. Vanmorgen heeft uw vader Bianca aangesteld als de algemeen directeur van de Galaxy Group, en de benoemingsceremonie vindt nu plaats."

Hazel snoof koud, "Wat schaamteloos!"

Ze dacht bij zichzelf, 'Het maakt niet uit, laat ze nu maar plezier hebben! Ik ben hier om terug te nemen wat van mij is. De grap is op hen!'

De vergaderzaal was gevuld met de topmanagers van de Galaxy Group.

Bianca stond op het podium, klaar om haar inaugurele toespraak te houden. Net toen ze wilde spreken, zag ze Hazel bij de deur staan, haar koud aankijkend.

Bianca was zo geschrokken dat ze verstijfde.

Aiden had Bianca in de gaten gehouden, bezorgd dat ze plankenkoorts zou krijgen, en zat op de eerste rij om haar aan te moedigen.

Toen hij Bianca's ongebruikelijke uitdrukking opmerkte, volgde hij haar blik en zag Hazel bij de deur. Zijn eerder liefdevolle uitdrukking veranderde onmiddellijk in een ijzige blik.

Hij liep toen naar haar toe. Iedereen in de vergaderzaal draaide zich om naar hem te kijken.

Aiden stormde op Hazel af, zijn gezicht vertrokken van walging. "Wat doe je hier?"

"Dit is het bedrijf dat mijn moeder mij heeft nagelaten. Waarom zou ik hier niet mogen zijn?" antwoordde Hazel kalm, haar aanwezigheid gezaghebbend zonder een spoortje van woede.

"Ik heb hier geen tijd voor. Ga nu weg. We praten later wel!" snauwde Aiden, terwijl hij zijn hand afwijzend zwaaide, alsof zelfs praten met Hazel beneden hem was.

Hazel negeerde zijn uitbarsting en liep recht de vergaderzaal in.

Bianca, die op het podium stond, probeerde haar haat te verbergen met een zachte glimlach. "Hazel, je been is niet in orde, en toch ben je gekomen om mijn inauguratie te zien? Ik voel me zo vereerd."

Hazel's ogen boorden zich in die van Bianca, doorziend haar façade. Bianca's naadloze verandering van uitdrukking en gemakkelijke leugens waren haar specialiteit.

Hazel stapte het podium op, negerend Bianca's ongemakkelijke aanwezigheid, en richtte zich tot de zaal. "Hallo allemaal. Ik ben Hazel. Vanaf vandaag zal ik officieel de leiding nemen en volledig verantwoordelijk zijn voor de Galaxy Group. Natuurlijk ben ik mijn vader, Aiden, zeer dankbaar voor het beheren van de Galaxy Group voordat ik terugkeerde. Nu, vader, kun je rusten."

De zaal viel een paar seconden stil.

Toen begonnen de aanwezigen blikken uit te wisselen, stilzwijgend vragend: "De Galaxy Group behoort aan Hazel? Wat zijn Aiden en Bianca dan?"

Hazel boog diep en vervolgde, "Ik hoop dat iedereen hier mij zal steunen."

Bianca voelde alsof Hazel de grond onder haar voeten had weggetrokken. Dit zou haar moment zijn, maar Hazel's komst had haar glorie gestolen!

Van kinds af aan tot volwassenheid was Hazel altijd degene in gênante situaties!

Bianca klemde haar tanden op elkaar, haatte Hazel diep, maar zette een bezorgde uitdrukking op, haar ogen rood, en vroeg, "Hazel, vraagt die man je weer om geld? Je hebt het bedrijf nog nooit geleid. Heb je recent geldgebrek? Ik hoorde van Erik dat die man er goed uitziet maar nutteloos is. Laat je niet misleiden door zijn uiterlijk."

De zaal barstte los in gefluister.

"Is Hazel zo wanhopig op zoek naar geld dat ze naar het bedrijf is gekomen? Wat schaamteloos!"

"De oudste dochter van de familie Astor, Hazel, had naar verluidt een chaotisch privéleven, en het lijkt waar te zijn!"

Aiden's ogen waren vol walging. Hij zwaaide met zijn hand, wilde Hazel niet aankijken, en zei ongeduldig, "Ik geef je vijf miljoen euro. Neem het geld en verdwijn! Maak me niet langer belachelijk! En kom nooit meer terug naar de Galaxy Group. Dit is niet de plek voor jou!"

Bianca voegde eraan toe, "Hazel, neem het geld en vertrek, maar stop met het gedoe met die mannen."

Hazel grijnsde om hun schaamteloze optreden.

Ze sloeg haar armen over elkaar en keek naar Bianca's act, terwijl ze kalm zei, "Bianca, ben je vergeten dat je net met mijn ex-verloofde Erik hebt aangelegd?"

"Hazel, er is niets tussen Erik en mij. Beschuldig ons niet zomaar omdat jij met andere mannen bezig bent," Bianca's gezicht werd bleek, en ze probeerde snel te verduidelijken.

Als haar relatie met Erik openbaar werd, zouden de reputaties van de familie Astor en de familie Murphy geruïneerd zijn.

"Hazel! Heb je genoeg gehad? Stop met onzin praten hier!" Aiden greep een chequeboek en schreef snel een bedrag op. "Hier is een miljoen euro. Neem het en verdwijn. Je krijgt de resterende vier miljoen euro nadat je de overdrachtspapieren hebt getekend!"

Hazel negeerde hem. Ze toonde toen Flora's testament aan iedereen. "Dit is het testament dat mijn moeder heeft gemaakt voordat ze overleed. Het stelt duidelijk dat de enige erfgenaam van de Galaxy Group Hazel is, dat ben ik! Alleen ik heb het recht om de Galaxy Group te beheren!"

Liam stapte naar voren. "Ik ben Liam Thompson van Coleman Advocatenkantoor. Ik kan instaan voor mevrouw Astor."

Hazel draaide zich met een grijns naar Aiden. "Het bedrijf heeft een jaarlijkse nettowinst van meer dan tien miljoen euro en een marktwaarde in de honderden miljoenen! Denk je echt dat je van mij af kunt komen met een miljoen euro? Jullie zijn te hebzuchtig! Jullie hebben deze positie lang genoeg vastgehouden, en het is tijd om het op te geven. Alleen omdat jullie hier al een tijdje zijn, betekent dat niet dat het van jullie is!"

Het publiek bleef onderling fluisteren.

Aiden keek alsof hij een klap in het gezicht had gekregen. Hij staarde Hazel aan, sprakeloos.

Bianca's gezicht veranderde ook drastisch.

"Ik geef jullie één dag om de overdracht te regelen, je spullen te pakken en de Galaxy Group te verlaten," verklaarde Hazel, haar ultimatum neerleggend. "Anders zul je er spijt van krijgen!"

Bianca was zo opgewonden geweest voor haar benoemingsceremonie als algemeen directeur. Maar Hazel's komst had niet alleen haar benoeming gestopt, maar haar ook vernederd voor iedereen.

Ze haatte Hazel tot in het diepst van haar wezen. Ze stormde de vergaderzaal uit en huilde bij Aiden in zijn kantoor, "Papa, Hazel gedraagt zich als een rover! We hebben zoveel tijd en moeite in de Galaxy Group gestoken door de jaren heen. Ze negeerde het terwijl ze weg was, en nu ze terug is, moeten we het aan haar overhandigen? Dat is te gemakkelijk voor haar! Ik kan het niet accepteren!"

Aiden kookte van woede, zonder uitlaatklep.

Hij haatte Hazel zo erg dat hij hard zei, "Hazel denkt dat ze zo bekwaam is? Ze wil tegen mij vechten? Ze is nog te jong! Aangezien ze de Galaxy Group zo graag wil, zullen we het tijdelijk aan haar overhandigen. Ik wil zien of ze het aankan!"

Bianca stopte met huilen bij Aiden's woorden. Ze stond naast hem, gehoorzaam zijn rug masserend. "Papa, heb je al een manier bedacht om met haar om te gaan?"

Aiden zat op de bank, genietend van Bianca's attentheid, en glimlachte kil. "Ik zal haar laten inzien dat het begeren van dingen die ze niet zou moeten hebben, tot problemen zal leiden!"

Bianca's lippen krulden in een kwaadaardige glimlach. Ze zou alles nemen wat Hazel toebehoorde.

Familie, reputatie, liefde, rijkdom. Van kinds af aan tot volwassenheid, alles wat Hazel had en waar ze om gaf, zou uiteindelijk in Bianca's handen vallen! Deze keer zou geen uitzondering zijn!

In het kantoor op de bovenste verdieping van het York Group-gebouw stroomde zonlicht door de ramen, waardoor een gouden gloed ontstond. Het zwart-wit-grijze decor straalde een ingetogen luxe uit.

George zat in de stoel achter het grote bureau, luisterend naar zijn assistent, Ronan Allen, die verslag uitbracht over de recente werkplanning. Ronan keek op en zei, "Meneer York, er is over een half uur een vergadering van het senior management die de voorzitter specifiek heeft verzocht dat u bijwoont."

George knikte.

Vandaag was zijn eerste dag bij de York Group sinds zijn terugkeer naar het land. Nash wilde waarschijnlijk dat hij de senior leiders van de groep ontmoette en zich snel vertrouwd maakte met en de leiding nam over alle zaken van de York Group.

Ronan was samen met George uit het buitenland teruggekeerd, maar hij had zich een maand eerder bij de York Group aangesloten om de bedrijfsvoering te begrijpen voordat George arriveerde.

George vroeg, "Heb je de informatie over het senior management georganiseerd?"

"Ja, dat heb ik." Ronan plaatste respectvol een dossier voor George en stapte terug.

George pakte het dossier op en begon te lezen.

Ronan dacht even na en merkte toen terloops op, "Ik hoorde dat mevrouw Astor vandaag de Galaxy Group ging overnemen."

George's ogen flikkerden.

"Oorspronkelijk, volgens het plan van de Galaxy Group, zou vandaag de benoemingsceremonie van Bianca als algemeen directeur zijn. Nu mevrouw Astor is gegaan, kan Bianca natuurlijk geen algemeen directeur worden, en de situatie is behoorlijk gênant," Ronan wierp een blik op George's uitdrukking en vervolgde, "Ik vraag me af of mevrouw Astor problemen zal ondervinden na het overnemen van de Galaxy Group, aangezien het altijd in de handen van Aiden en Bianca is geweest."

George leek diep in gedachten verzonken, zijn lange vingers tikten af en toe op het bureau.

Ronan prees zichzelf stilletjes om zijn inzicht. Hij wist dat Hazel zeker een speciale plaats in George's hart innam. Anders zou George zijn leven niet hebben geriskeerd om haar te redden uit het vuur in de banketzaal destijds.

Maar George had altijd afstand gehouden van vrouwen. Ronan dacht bijna dat George niet van vrouwen hield. Nu, net terug in Amsterdam, leek George eindelijk van gedachten te zijn veranderd.

Ronan durfde niet te veel te graven in George's privézaken en vroeg voorzichtig, "Meneer York, wilt u dat ik haar stiekem help?"

George was een moment stil voordat hij zei, "Aangezien Hazel ervoor heeft gekozen om de Galaxy Group over te nemen, moet ze haar eigen plannen hebben. We moeten ons er niet mee bemoeien. Laten we afwachten."

"Ja, meneer," antwoordde Ronan respectvol.

Inderdaad, een vrouw die George anders kon laten denken, moest wel over enige vaardigheden beschikken.

Ondertussen was Hazel bezig om de situatie van het bedrijf onder de knie te krijgen toen Erik haar belde. Ze aarzelde even voordat ze met tegenzin opnam.

Erik's klagende stem klonk door de telefoon, waardoor ze fronste. "Hazel, waarom moest je het Bianca moeilijk maken? Wat er tussen ons is gebeurd, is mijn schuld, Bianca is onschuldig. Als je klachten hebt, richt ze dan op mij."

Bianca had de positie van algemeen directeur niet gekregen en voelde zich onrecht aangedaan, dus klaagde ze bij Erik. Ze was altijd goed geweest in het zaaien van tweedracht, het spelen van het slachtoffer en het verdraaien van de waarheid.

Hazel was gewend aan haar gedrag. "Erik, wie denk je dat je bent? Je betekent niets voor mij. Dit heeft niets met jou te maken. Ik neem gewoon terug wat rechtmatig van mij is."

Erik klonk oprecht en serieus. "Hazel, als je geld nodig hebt, zeg het me dan gewoon. Ook al zijn we uit elkaar, je kunt nog steeds bij de Murphy Group werken. Je bent nog steeds een werknemer van de Murphy Group, en je zult geen cent van je salaris missen. Er is geen reden om jezelf zo zielig te laten lijken alleen om je woede te uiten. Het zal er niet goed uitzien als het bekend wordt."

Hazel wilde echt geen woord meer aan Erik verspillen. Ze zei hulpeloos, "Erik, laat me dit één keer duidelijk maken! Ten eerste, de Galaxy Group is de erfenis van mijn moeder aan mij en heeft niets met Bianca te maken. Zelfs als ik het niet wil, zou ik het liever aan een goed doel schenken dan het aan Bianca, de dochter van een minnares, geven! Ten tweede, ik zal niet teruggaan naar de Murphy Group. Je kunt iemand mijn spullen daar laten weggooien, er is niets dat het bewaren waard is. Ten slotte, hoe ik mijn leven leid, heeft niets met jou te maken!"

Toen hing Hazel op voordat Erik nog iets kon zeggen.

Erik staarde naar de verbroken verbinding, extreem gefrustreerd dat Hazel daadwerkelijk had opgehangen en zijn goede wil zo direct had afgewezen.

Hij dacht bij zichzelf, 'Wat gaf haar het recht om op hem neer te kijken?'

Erik kon zijn woede niet inslikken en belde opnieuw. Hazel hing weer op!

Erik keek naar zijn telefoon, trillend van ongeloof en woede. En hij bleef Hazel bellen.

Hazel stond op het punt hem te blokkeren toen de telefoon weer ging. Niet langer in staat het te verdragen, nam Hazel op zonder zelfs maar naar de beller-ID te kijken en schreeuwde in de telefoon, "Als je jezelf niet wilt vernederen, stop dan met bellen."

De persoon aan de andere kant was duidelijk verbijsterd. De stilte was gevuld met ongemak.

Hazel voelde toen dat er iets niet klopte. Ze keek snel naar haar telefoon en zag een onbekend nummer, een beetje geschrokken.

Voordat ze iets kon zeggen, klonk een magnetische stem door de telefoon. "Als ik het niet erg vind om mezelf te vernederen, kunnen we dan doorgaan met het gesprek?"