Hoofdstuk 1

Waarschuwing ###Dit verhaal bevat expliciete seksuele inhoud, grove taal en mogelijk provocerende scènes. Kijkersdiscretie is geadviseerd.###

Kleren lagen overal verspreid, en de jurk van de vrouw was aan flarden gescheurd, als vodden.

Zoey Spencer werd abrupt wakker.

Ze voelde zich als een klein bootje in een stormachtige zee, op en neer gaand met de man.

'Wat is er in hemelsnaam aan de hand? Was ik niet ontsnapt?'

Op het moment dat ze besefte dat ze gedrogeerd was, gebruikte ze haar laatste beetje gezond verstand om die vette vent weg te duwen en ervandoor te gaan.

'Hebben ze me weer te pakken gekregen?'

"Nog steeds afgeleid?" fluisterde de diepe stem van de man in haar oor.

Terwijl hij sprak, greep hij haar taille vast, spande zijn dijen aan en stootte hard omhoog.

Zoey beet op haar lip, kreunde, haar lichaam trilde terwijl ze instinctief haar benen samenkneep. Haar handen grepen om de nek van de man en ze leunde zwakjes tegen hem aan.

Henry Windsor gromde toen hij werd samengetrokken, sloeg en greep haar billen. Zijn stem was schor. "Schreeuw."

Zoey schudde haar hoofd, tranen welden op, haar ogen werden rood.

Dit maakte Henry alleen maar meer opgewonden.

Hij stond op en drukte Zoey onder zich, greep haar kin vast, zijn ogen vurig. "Durf je me te drogeren, dan moet je maar voorbereid zijn."

Zoey's geest was wazig, nauwelijks in staat te herkennen dat de man niet die vette vent was.

Hij had diepe ogen, een gebeeldhouwd gezicht, brede schouders die haar zicht boven haar blokkeerden, met een bijzonder sexy moedervlek onder zijn sleutelbeen. Zijn borst was bedekt met een onbekend mengsel van vloeistoffen.

Het meest beangstigende was zijn intense blik, zo hongerig dat het leek alsof hij haar helemaal wilde verslinden.

Zoey probeerde stilletjes te ontsnappen.

In de volgende seconde greep Henry haar kuit en trok haar terug, zijn aderlijke penis stotend tot de hilt.

Zoey's lichaam boog onmiddellijk, haar tenen krulden, haar handen grepen de natte lakens, huilend en smekend, "Alsjeblieft, laat me gaan."

Hoe meer ze huilde, hoe opgewondener Henry werd. Hij spreidde haar benen meedogenloos, zodat hij haar zo diep mogelijk kon penetreren met zijn penis.

Haar vaginale opening trilde van zijn krachtige stoten, zich strak vastklampend terwijl hij zich terugtrok.

"Hoewel je nee zegt, kan je lichaam me niet loslaten, me zo diep naar binnen zuigend."

Henry's ogen werden rood van verlangen, en met een plotselinge stoot dreef hij zichzelf volledig naar binnen.

Zoey kon haar kreunen niet langer inhouden, "Zachter, alsjeblieft. Het doet pijn."

Henry lachte schor. "Pijn? Voelt goed, nietwaar?"

Hij boog zich voorover, omhelsde Zoey stevig, zijn heupen bewogen snel, het scherpe geluid van hun lichamen die tegen elkaar sloegen klonk duidelijk.

"Wacht, het is te diep." Zoey worstelde plotseling, een vreemd genot steeg in haar op, haar gek makend.

Henry, zwetend van de strakheid, versnelde nog meer, beukend in haar, zijn ballen naar binnen willen begraven.

"Wacht, het voelt zo vreemd."

"Nee." Henry weigerde meedogenloos haar smeekbeden, zijn heupen bewogen in een waas.

Het overweldigende genot schoot naar haar hoofd, Zoey schreeuwde verleidelijk, haar benen om Henry's middel slaand, haar lichaam oncontroleerbaar trillend voor een tijdje.

Henry hijgde zwaar, stevig tegen haar vaginale opening drukkend terwijl hij zich ontlaadde.

Na het hoogtepunt verslapte Zoey's greep, haar ogen ongefocust.

Henry verwijderde het condoom, zijn penis nog steeds erect, maar de doos met condooms was leeg.

Hij aarzelde even.

Zoey onder hem hijgde rusteloos, haar benen nog steeds wijd gespreid, haar vaginale opening opende en sloot zich met haar ademhalingen, lekkend wit vocht.

Hoewel hij wist dat het gewoon glijmiddel was, trok en klopte Henry's grote lul pijnlijk.

In de volgende seconde voelde Zoey druk bij haar ingang toen de gezwollen eikel van de man zich krachtig naar binnen duwde.

Ze keek hem met afschuw aan, worstelend met al haar kracht. "Niet meer, ik ga dood."

Henry pakte haar handen met zijn linkerhand, volledig omsluitend, en drukte ze boven haar hoofd. Met zijn rechterhand streelde hij haar lippen, kuste haar zachtjes met ongebruikelijke tederheid. "Je gaat niet dood, zie je, het zuigt me zo goed naar binnen."

Hij stootte krachtig naar binnen, zijn acties kwamen niet overeen met zijn zachte toon.

De pijn veranderde geleidelijk in een subtiel genot. Zoey's geest verzette zich, maar ze kon het niet helpen haar heupen te draaien om Henry's bewegingen te volgen.

De lange nacht was net begonnen.

Bij het aanbreken van de dag werd Zoey dorstig wakker.

Ze stond op om water te drinken, bijna instortend toen ze opstond.

Haar lichaam voelde alsof het door een vrachtwagen was overreden.

Toen Zoey kleren wilde aantrekken, ontdekte ze dat al haar kleren waren gescheurd.

Zoey was boos, keerde terug naar het bed en gaf Henry een klap.

Maar ze had geen kracht, de klap was meer als een streling.

Toen ze de tijd controleerde, had ze nog maar een uur over voor haar geplande tijd.

Geen tijd om na te denken, ze maakte snel schoon, trok Henry's grote colbert aan en gebruikte zijn riem als tailleband. Gelukkig was haar ondergoed nog draagbaar, dus ze was niet helemaal naakt eronder.

Zoey stapte in een taxi, vond een visitekaartje in de colbert en bekeek het onder de straatlantaarn. Op de kaart stond: [President van Chase Corporation, Henry Windsor.]

Denkend dat het bewaren ervan alleen maar problemen zou opleveren, gooide ze het weg.

's Morgens was de kamer helder verlicht.

Henry keek grim naar de lege kamer en de rommel.

Had de vrouw hem gedrogeerd en was ze gevlucht?

Hij zocht rond en vond alleen het colbert zonder het visitekaartje.

Had ze het kaartje gestolen om hem later te bedreigen?

Hij pakte zijn telefoon en belde, koel instruerend, "Breng me een set kleding."

Tien minuten later kwam zijn assistent John Smith binnen met een luxe tas, angstig kijkend. "Ik was bang dat je haast zou hebben, dus ik heb een set van de dichtstbijzijnde Armani gehaald, ik hoop dat het goed is."

Henry's kleren werden altijd gemaakt door de familietailor met de beste stoffen. Hij was misschien niet gewend om iets anders te dragen.

Eens had John Henry een luxe noodpak gestuurd voor een belangrijke vergadering, waardoor hij de hele dag in een slechte bui was.

Maar deze keer maakte het Henry helemaal niets uit, hij droeg een badjas en tikte met zijn vinger op de armleuning van de bank. "Vind iemand."

John wierp snel een blik op de rommel, begreep wat er was gebeurd, en knikte. "Ja."

Tegen de tijd dat Henry zich had omgekleed, kwam John terug met de documenten, en was de suite opgeruimd.

Henry keek naar de koude ID-foto in het dossier, herinnerde zich het ongeconcentreerde climaxgezicht van de vrouw van gisteren, wat zijn keel deed aanspannen, en hij kruiste zijn benen onnatuurlijk.

Na het lezen van alle informatie tikte hij met zijn vinger op de omslag, starend naar John. "Je bedoelt dat ze zomaar is verdwenen?"

John brak in het zweet uit, stamelde, "Ik zal meer mensen sturen om te zoeken."

Henry zwaaide met zijn hand, rustig instruerend, "Nu niet nodig; ik vestig het hoofdkantoor van Chase Corporation hier."

John riep uit, "Maar de economie en connecties van Maple City zijn veel minder dan die van Starlight City. Je vader wil ook dat je bij hem in de buurt blijft."

Henry hief zijn oogleden, waarschuwde kil, "Voor wie werk je?"