บท 17

สูเยียนเหอไม่อาจควบคุมตัวเองได้ เขาก้มหน้ามองใบหน้าที่ทำให้หัวใจของเขาเต้นรัวไม่หยุด เสียงของเขาแหบพร่า: "งั้น... งั้นให้ฉันดูหน่อยไหม?"

เขายื่นนิ้วสองนิ้วออกมาลูบริมฝีปากนุ่มสีแดง แล้วแยกฟันขาวเล็กๆ ออก

สูเยียนเหอฝึกคัดลายมือที่บ้านเป็นประจำ แม้จะร่างกายอ่อนแอไม่ได้ออกไปไหน แต่เขาก็ฝึกฝนจนมีลายมื...