พันธนาการ (ชุดลอร์ด)

นี่คือหนังสือเล่มแรกในชุดที่จะมีเนื้อหาใกล้เคียงกันมาก ชุดนี้จะมีความมืดมนมากกว่าหนังสือเล่มอื่น ๆ ของฉันและอาจไม่เหมาะสำหรับทุกคน หนังสือเล่มนี้เป็นเรื่องราวรักโรแมนติกที่มืดมน มีลักษณะเป็นฮาเร็มกลับ (หมายถึงนางเอกในเรื่องนี้จะมีความสัมพันธ์กับผู้ชายมากกว่าหนึ่งคน) จะมีองค์ประกอบของ BDSM การเล่นกับเลือดและมีด การเจริญพันธุ์ และอื่น ๆ การทรมาน การลักพาตัว และการกระทำความรุนแรงอื่น ๆ จะเกิดขึ้นในหนังสือเล่มนี้ ถือว่าเป็นการเตือนล่วงหน้า หนังสือเล่มนี้มีสิ่งกระตุ้นตั้งแต่ต้นจนจบและฉันจะไม่บอกล่วงหน้าทุกบท ถ้าคุณตัดสินใจที่จะเดินทางต่อไป นี่คือคำเตือนของคุณและฉันหวังว่าคุณจะสนุกกับเรื่องราวนี้

แองเจิล

ฉันหันไปมองข้างหลังเป็นครั้งที่ร้อยในครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมา เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครตามฉันมา ฉันเดินเร็วบนถนนที่มีคนพลุกพล่าน พยายามไม่สบตากับใคร ไม่อยากให้ใครสังเกตเห็น การเป็นลูกสาวของหนึ่งในดยุคที่ทรงอิทธิพลที่สุดในเมืองเวรอส ทำให้ฉันเป็นที่จดจำได้ง่าย ไม่ใช่ว่าฉันอยากหนีออกจากบ้าน แต่ฉันจะทำอะไรได้อีกเมื่อพ่อของฉันต้องการให้ฉันแต่งงานกับคาร์ลอส เด ลา ตอร์เร?

คาร์ลอส ซึ่งเป็นอีกหนึ่งดยุค ไม่เพียงแต่แก่กว่าฉันถึงยี่สิบห้าปี—ทำให้เขาอายุพอๆ กับพ่อของฉัน—แต่เขารู้จักฉันตั้งแต่ฉันยังเด็ก ทุกครั้งที่เขามาเยี่ยมพ่อแม่ฉัน เขามักจะนำของเล่นและขนมมาให้ฉันจนฉันอายุสิบหกปี และเขาเริ่มนำดอกไม้มาให้ หลังจากนั้นไม่นาน ของขวัญก็ถูกส่งมาที่คฤหาสน์ทุกสัปดาห์ ในขณะที่ฉันคิดว่ามันน่าขนลุกและไม่เหมาะสม พ่อของฉันกลับเริ่มคิดว่าการที่ฉันแต่งงานกับคาร์ลอสจะไม่ใช่ความคิดที่แย่ขนาดนั้น

ฉันหยุดที่สี่แยก และก่อนที่จะข้ามถนน ฉันมองข้างหลัง หวังว่าลูกน้องของคาร์ลอสจะไม่พบฉัน ถ้าพวกเขาพบฉัน... ฉันไม่อยากคิดด้วยซ้ำว่าคาร์ลอสจะทำอะไรกับฉัน ฉันไม่เพียงแค่ต้องหาที่ซ่อน แต่ฉันต้องหนีออกจากเมืองเวรอส หนีจากคาร์ลอส วันนี้

แม้ตอนนี้ หกปีหลังจากที่พ่อของฉันพูดครั้งแรกเกี่ยวกับการแต่งงานกับคาร์ลอส ฉันยังไม่อยากเชื่อว่าเขาจะทำแบบนี้กับฉัน ในขณะที่ดยุคพยายามเก็บเรื่องนี้เป็นความลับ ทุกคนรู้ว่าคาร์ลอสเป็นซาดิสม์ที่ชอบทรมานผู้หญิงที่เขานอนด้วย วิธีการทรมานของเขารุนแรงจนเขาฆ่าผู้หญิงไปกว่าร้อยคนในสิบห้าปีที่ผ่านมา หรืออย่างที่ข่าวลือว่าไว้ สามคนในนั้นแต่งงานกับเขาในขณะที่พวกเขาเสียชีวิต เขายังคงเสรีที่จะทำตามใจชอบเพราะกว่าครึ่งของตำรวจและผู้พิพากษาในเมืองถูกควบคุมโดยดยุค ส่วนลอร์ดควบคุมอีกครึ่งหนึ่ง

ประมาณสามเดือนที่แล้ว พ่อของฉันเชิญคาร์ลอสมาทานอาหารเย็น ฉันไม่รู้เลยว่าคืนนั้นฉันจะกลายเป็นคู่หมั้นของเขา เมื่อแหวนถูกบังคับให้สวมที่นิ้วของฉัน ฉันตกใจจนพูดไม่ออก และเมื่อเขาพยายามจะจูบฉัน ฉันต้องใช้ความพยายามทั้งหมดที่จะไม่ตบหน้าเขา หลังจากที่คาร์ลอสออกไป ฉันขอร้องพ่อของฉัน ไม่บังคับให้ฉันแต่งงานกับผู้ชายที่ฉันไม่รัก แต่คำพูดของฉันไม่มีความหมาย

ฉันไม่ต้องการให้ใครบอกว่าชีวิตของฉันจะเป็นอย่างไรถ้าฉันกลายเป็นภรรยาของคาร์ลอส มันคงเป็นปาฏิหาริย์ถ้าฉันผ่านวันครบรอบแต่งงานปีแรกไปได้ และความคิดที่จะต้องนอนกับเขาทำให้ฉันรู้สึกแย่

“นี่คือวิถีของดยุค แองเจิล ลูกสาวที่เกิดจากดยุคต้องแต่งงานกับคนในออร์เดอร์ของเรา คนที่ถูกเลือกโดยครอบครัวของเจ้าสาวในอนาคต ฉันได้เลือกคาร์ลอสให้เป็นสามีของเธอ เธอจะแต่งงานกับเขา ให้ลูกกับเขา และแลกกับชีวิตที่เต็มไปด้วยความหรูหรา” พ่อของฉันบอกฉันเมื่อฉันยืนยันที่จะยกเลิกการหมั้น

ไม่ใช่ว่าฉันไม่ประท้วง “ฉันไม่รักเขา!” ฉันบอก แต่เขาไม่ฟัง “และพ่อก็รู้ว่าเขาทำอะไรกับผู้หญิงที่น่าสงสารเหล่านั้น! พ่อจะบังคับให้ฉันแต่งงานกับเขาได้ยังไง?”

พ่อของฉันหัวเราะ “เธอคิดว่าฉันรักแม่ของเธอเมื่อฉันแต่งงานกับเธอหรือไง? พ่อของฉันบอกฉันว่าใครจะเป็นภรรยาของฉัน และฉันก็เชื่อฟัง และในเวลาไม่นานฉันก็รักเธอมาก มันจะเป็นแบบเดียวกันสำหรับคาร์ลอสและเธอ และไม่มีหลักฐานว่าคาร์ลอสเป็นคนฆ่าพวกเขา!”

แน่นอน, ไม่มีหลักฐานอะไรเลย ดยุคกำจัดพวกเขาเพราะคาร์ลอสไม่เพียงแต่มีอำนาจมาก แต่ยังเป็นผู้สืบทอดในอนาคตด้วย

พ่อของฉันรักแม่มาก และแม้จะผ่านไปสิบปีหลังจากอุบัติเหตุที่คร่าชีวิตเธอไป เขายังคงโศกเศร้าอยู่ แต่คาร์ลอสไม่เหมือนพ่อฉัน ไม่เพียงแต่เขาจะไม่รักฉัน แต่ฉันไม่มีข้อสงสัยเลยว่าเขาจะทำร้ายฉันอย่างหนัก

ตั้งแต่หมั้นกันมา คาร์ลอสจำกัดการเคลื่อนไหวของฉัน ฉันจะออกไปข้างนอกได้ก็ต่อเมื่อเขาอนุญาตเท่านั้น ถ้าฉันอยากเดินเล่นในสวน ฉันต้องโทรหาเขาก่อน เขายังจ้างบอดี้การ์ดสองคนมาเฝ้าดูทุกการเคลื่อนไหวของฉัน การช้อปปิ้งที่เคยสนุกกลายเป็นฝันร้ายไปแล้ว

“เพื่อความปลอดภัยของเธอ มูเญกา เธอรู้ว่าฉันเป็นคนสำคัญ หลายคนอยากทำร้ายเธอเพราะเธอเป็นคู่หมั้นของฉัน” คาร์ลอสบอกฉันในวันที่เขาจ้างบอดี้การ์ด

คาร์ลอสอาจมีอำนาจและมีความเชื่อมโยงมากมาย แต่ฉันปฏิเสธที่จะแต่งงานกับเขา ฉันวางแผนการหนีมาหลายวันแล้ว และวันนี้ฉันสามารถลงมือได้จริงๆ

ด้วยเหตุผลที่ว่าฉันต้องซื้อของสำหรับงานแต่งงาน ฉันจึงสามารถไปห้างสรรพสินค้าได้ เมื่อไปถึงที่นั่น มันไม่ยากที่จะหลอกคนของคาร์ลอส ฉันแค่ต้องแกล้งว่าฉันมีประจำเดือนและปวดท้องอย่างรุนแรง บอดี้การ์ดทำตัวเหมือนที่ฉันรู้ว่าพวกเขาจะทำ—เหมือนวันสิ้นโลกมาถึงแล้ว ดังนั้นฉันทำเหมือนผู้หญิงที่มีประจำเดือนทั่วไป—ไปซื้อผลิตภัณฑ์สุขอนามัยที่ร้านขายยาก่อนจะไปเข้าห้องน้ำ ความวุ่นวายในร้านใกล้เคียงพอที่จะทำให้บอดี้การ์ดเสียสมาธิชั่วครู่ และฉันก็หายเข้าไปในฝูงชน การหาทางออกไม่ยากนัก และก่อนออกจากห้าง ฉันโยนโทรศัพท์และแหวนลงถังขยะ หลังจากถอนเงินจากตู้เอทีเอ็ม ฉันก็ทิ้งบัตรเครดิตไปด้วย เพราะกลัวว่าจะถูกติดตามได้หากมีมันอยู่กับตัว

นั่นเกิดขึ้นประมาณหนึ่งชั่วโมงที่แล้ว และตั้งแต่นั้นมา ฉันเดินไปรอบๆ เมือง คิดหาวิธีออกจากเมือง เงินที่ฉันมีไม่พอที่จะไปไหนได้ โดยเฉพาะเมื่อคาร์ลอสกำลังตามหาฉันแน่ๆ

ขณะที่ฉันข้ามถนน ฉันเห็นสิ่งที่น่าสนใจ—บริษัท อลาเนส เทค คอมพานี—บริษัทเทคโนโลยีที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ

ฉันคิดว่าฉันเจอทางออกของปัญหาแล้ว

หลังจากหายใจเข้าลึกๆ และลูบเสื้อผ้าเพื่อกำจัดรอยยับที่อาจมี ฉันเดินเข้าไปในล็อบบี้ของบริษัทพร้อมกับกลุ่มพนักงาน

มีตู้ปลาขนาดใหญ่อยู่ตรงกลาง และมีปลาสายพันธุ์หายากว่ายอยู่ข้างใน แผนกต้อนรับอยู่ที่ปลายสุดของล็อบบี้ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนสังเกตเห็นฉัน และก่อนที่พวกเขาจะถามฉันว่าฉันเป็นใครและต้องการอะไร ฉันเดินไปที่แผนกต้อนรับ ผู้หญิงผมบลอนด์ที่มีเล็บสีชมพูยาวอยู่หลังเคาน์เตอร์ สายตาของเธอจ้องที่หน้าจอคอมพิวเตอร์

“สวัสดีค่ะ” ผู้หญิงคนนั้นมองฉัน ฉันยิ้มให้ดีที่สุดแล้วพูดว่า “ฉันอยากพบคุณอเลคอส ราปตูค่ะ”

เธอหรี่ตา มองฉันจากใต้ขนตาปลอมยาวเหมือนพยายามจะรู้ว่าฉันเป็นใคร “คุณมีนัดกับคุณราปตูหรือเปล่าคะ?”

ฉันควรจะรู้ว่าต้องมีนัด ถ้าฉันไม่หมดหวังขนาดนี้ ฉันคงไม่เข้ามาที่บริษัทแต่แรก แต่ฉันต้องพบอเลคอสไม่ว่าจะยังไง “ไม่มีค่ะ แต่นี่เป็นเรื่องสำคัญ” ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าฉันจะฟังดูหมดหวังขนาดนี้

ผู้หญิงคนนั้นมองฉันอย่างขอโทษ “ขอโทษนะคะ ถ้าไม่มีนัด คุณไม่สามารถพบคุณอเลคอสได้”

จะทำยังไงให้เธอเชื่อ...อืมม...

ป้ายชื่อบอกให้รู้ว่าเธอชื่อเชอร์รี่

“ฉันกับคุณอเลคอสเรียนมัธยมปลายที่เดียวกัน บอกเขาว่าแองเจลิกา เฮอร์นันเดซมาหาเขา”

เชอร์รี่ดูไม่เชื่อ ไม่แปลกใจเลย “คุณไม่ใช่คนแรกที่พูดแบบนั้น ถ้าฉันได้เหรียญทุกครั้งที่มีผู้หญิงบอกว่ารู้จักคุณราปตู ฉันคงรวยไปแล้ว”

เยอะขนาดนั้นเลยเหรอ? อเลคอสเป็นหนึ่งในคนรวยที่สุดในเมือง ไม่ต้องพูดถึงว่าเขายังโสด มีอำนาจ และหล่อเหลา ผู้หญิงพากันมาหาเขาเหมือนผึ้งที่มาหาดอกไม้

เมื่อฉันพูดว่า “ฉันไม่มีอะไรจะได้จากการโกหกคุณ” เชอร์รี่ก็หัวเราะเบาๆ