#Chapter 127 อัลฟาและโอเมกา

มุมมองของเรเชล

น้ำตาไหลจากดวงตาของฉันเร็วกว่าสายฝนที่ตกจากเมฆพายุเสียอีก ลมหายใจของฉันสั้นและถี่ ฉันห้ามตัวเองไม่ให้สั่นไม่ได้

ไม่มีใครอยากมองฉัน แม้แต่ไทเลอร์ที่ปล่อยให้ฉันทำเสื้อเขาเปียกด้วยน้ำตา

"ถ้าเขาพูดถูกล่ะ? ฉันจะทำยังไงถ้าแม่ของฉันยังมีชีวิตอยู่?"

ไทเลอร์ไม่ได้ตอบฉันในทันที ฉันรู้ว่าเขา...