#Chapter 138 - โซ่

"นาธานมุมมอง

"ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!" ผมตะโกนอีกครั้ง

คอผมแหบแห้งจากการกรีดร้องทั้งคืนและทั้งวัน หรืออาจจะหลายคืนหลายวันแล้วก็ได้—ไม่มีหน้าต่างหรือนาฬิกา ผมไม่รู้เลยว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน ทุกความคิดในหัวผมจดจ่ออยู่กับการพยายามรักษาความเป็นมนุษย์ของตัวเองเอาไว้ ผมไม่มีพลังงานเหลือพอจะกังวลถึงเรเชล

การ...