บทที่ 19

คริสโตเฟอร์ขมวดคิ้วเล็กน้อย จ้องมองเนินดินหลุมศพที่รกครึ้มไปด้วยวัชพืช เขาถอยหลังไปสองก้าว และความรู้สึกเยียบเย็นอย่างไม่อาจหาเหตุผลได้ก็แล่นไปทั่วสันหลัง

“ตอนนี้เรายังอาศัยอยู่ในคฤหาสน์โธมัสในฐานะแขก การมาขุดหลุมศพหลังเนินเขาของคนอื่นโดยพลการแบบนี้มันไม่เหมาะ” เขาเอ่ยขึ้น

โอลิเวียย่อตัวลงนั่งยองๆ...