คู่ชะตา: รอยแผลแห่งผืนผ้าใบ (18+)

วอสส์เชียร์คือที่ตั้งของศูนย์กลางการค้าโบราณวัตถุที่ใหญ่ที่สุดในเวเลเซีย เพียงแค่ซื้อตั๋วเข้าชม ผู้มาเยือนก็จะได้เป็นสักขีพยานในการประมูลสมบัติล้ำค่าทางประวัติศาสตร์แบบสดๆ

เพียงค้อนประมูลถูกเคาะลง ข้อตกลงมูลค่าหลายล้านดอลลาร์ก็เป็นอันเสร็จสิ้นในชั่วพริบตา!

ตลอดการประมูล ผู้เข้าชมต่างตื่นเต้นราวกับได้มีส่วนร่วมในโครงการมูลค่าหลายล้านดอลลาร์ด้วยตัวเอง

โรงประมูลซึ่งไม่ได้มีความจำเป็นต้องพึ่งพารายได้จากค่าตั๋วอยู่แล้ว กลับได้รับอิทธิพลทางสังคมอย่างมหาศาล เรียกได้ว่าได้ประโยชน์ทั้งสองฝ่าย

ช่วงนี้โรงประมูลได้รับความนิยมมากกว่าที่เคยเป็นมา ต้องขอบคุณอินฟลูเอนเซอร์หน้าใหม่คนหนึ่ง

เธอโด่งดังขึ้นมาอย่างไม่คาดคิดจากวิดีโอของวล็อกเกอร์สายท่องเที่ยวคนหนึ่ง ในฟุตเทจเพียงไม่กี่วินาที เธอปรากฏตัวราวกับดอกไม้ไฟที่สว่างวาบแล้วหายไป แต่กลับทิ้งความประทับใจไว้อย่างยาวนาน

ความงามของเธอไม่ใช่แบบฉูดฉาดหรือเหมือนเน็ตไอดอลทั่วไป แต่เป็นความงามแบบคลาสสิกและสง่างาม สวยจนน่าทึ่ง

ในชั่วข้ามคืน เธอก็กลายเป็นที่กล่าวขานไปทั่ว พร้อมได้รับฉายาว่า: นางฟ้าแห่งการประมูล

ผู้คนมากมายเดินทางมาเพียงเพื่อจะได้ยลโฉมเธอ แต่เธอกลับทำตัวเรียบง่ายอย่างยิ่ง ปฏิเสธการให้สัมภาษณ์และการถ่ายรูปกับผู้มาเยือน

ด้วยชื่อเสียงระดับนี้ เธอสามารถเปิดบัญชีโซเชียลมีเดีย โพสต์วิดีโอสักสองสามคลิป แล้วทำเงินมหาศาลจากการไลฟ์สดได้อย่างง่ายดาย!

บางคนคิดว่านี่เป็นการสร้างกระแสของบริษัทเอ็มซีเอ็น แต่ไม่นานนักสืบไซเบอร์ผู้สอดรู้สอดเห็นก็ได้ออกมาเปิดโปงข่าวลือ

[นางฟ้าแห่งการประมูลคือ เอลาร่า วอสส์ เจ้าของสตูดิโอศิลปะอิสระ ‘สตอรี่ รีไววัล อะเทลิเย่’ อายุ 23 ปี จบการศึกษาระดับปริญญาเอกสาขาโบราณคดีจากมหาวิทยาลัยชั้นนำของเวเลเซีย และเป็นดาวรุ่งในแวดวงการพิสูจน์และบูรณะงานศิลปะ เป็นที่รู้จักจากสายตาเหยี่ยวและสองมือดุจปาฏิหาริย์ เธอสร้างชื่อให้ตัวเองในวงการนี้ได้สำเร็จ]

[จบจากสาขาโบราณคดีที่ดีที่สุดตอนอายุ 21 อัจฉริยะชัดๆ!]

[ใช้เวลาแค่สองปีก็กลายเป็นหัวกะทิของวงการ นี่มันยอดคน!]

[อย่าเอาวิธีสร้างกระแสสกปรกๆ ในโลกออนไลน์มาทำให้เทพธิดาของผมมัวหมองสิ!]

[ผมขอเสนอให้ทุกคนเลิกคลั่งไคล้ภรรยาของผมได้แล้ว และปล่อยให้เธอทำงานของเธอไป อนาคตไม่ต้องใส่ซองช่วยงานแต่งก็ได้นะ...]

[ไร้ยางอาย]

ชาวเน็ตยังคงพูดคุยติดตลกและสนับสนุนเอลาร่าต่อไป ในขณะที่เจ้าตัวดูจะไม่รับรู้เรื่องราวใดๆ เลย

สตอรี่ รีไววัล อะเทลิเย่

เงียบสงบ สันโดษ

ภายในห้องบูรณะที่ควบคุมอุณหภูมิและความชื้น แสงไฟนุ่มนวลและสว่างเพียงพอ

กลิ่นหมึกผสมกับกลิ่นไม้ซีดาร์ลอยอวลอยู่ในอากาศ เสียงฝีแปรงที่ลากผ่านผืนผ้าใบแผ่วเบา คลอไปกับเสียงลมหายใจที่ระมัดระวัง ราวกับว่าแม้เพียงการเคลื่อนไหวของอากาศเพียงเล็กน้อยก็อาจก่อให้เกิดหายนะได้

บนโต๊ะบูรณะที่เคลือบเงาขัดมัน มีเครื่องมือแถวหนึ่งวางเรียงกันอย่างเป็นระเบียบ

เอลาร่านั่งตัวตรง สายตาคมกริบจับจ้องไปยังผืนผ้าใบที่เสียหายใต้แสงไฟ

มันคือภาพวาดทิวทัศน์ ที่มีรายละเอียดของดอกไม้และนกนานาชนิด สีสันสดใส แต่กาลเวลาก็ได้ทิ้งร่องรอยเอาไว้ หลังผ่านฝุ่นและความชื้นมานานหลายศตวรรษ มุมขวาล่างของผืนผ้าใบก็เปราะบาง มีรอยโหว่ขนาดเท่านิ้วหัวแม่มือ กัดกร่อนขอบของโขดหินและหย่อมมอสส์

เอลาร่าค่อยๆ พ่นไอน้ำกลั่นบริเวณรอบๆ ภาพวาด ประหนึ่งลูบไล้เส้นผมของทารกแรกเกิด เพื่อฟื้นฟูความยืดหยุ่นให้กับผืนผ้าใบ

จากนั้น ด้วยนิ้วมืออันบอบบาง เธอบรรจงหยิบชิ้นส่วนผ้าใบเก่าแก่สีเหมือนกิ่งไม้แห้งชิ้นเล็กๆ มาวางไว้ใต้รอยโหว่

โลกทั้งใบของเอลาร่าราวกับย่อส่วนลงมาเหลือเพียงขนาดเท่ารอยโหว่

เธอปรับเลนส์ขยายกำลังสูงบนศีรษะ เพื่อให้ดวงตาสวยงามของเธอจับจ้องไปยังผืนผ้าใบได้อย่างชัดเจน

มือขวาของเธอซึ่งถือมีดสำหรับงานละเอียด กรีดไปตามขอบรอยโหว่ที่ขรุขระด้วยความแม่นยำระดับศัลยแพทย์ ศัลยแพทย์คนไหนในวอสส์เชียร์ได้มาเห็นเป็นต้องทึ่งในความแม่นยำของเธอ

นี่เป็นงานที่ละเอียดอ่อนยิ่งกว่าการผ่าตัดเสียอีก

เธอต้องตัดเส้นใยของผ้าชิ้นใหม่โดยไม่กรีดลึกเกินไปจนเสี่ยงที่จะสร้างความเสียหายให้กับผืนผ้าใบเดิมที่เปราะบางอยู่แล้ว

นี่ไม่ใช่งาน แต่คือการสนทนากับจิตวิญญาณของช่างฝีมือเมื่อหลายศตวรรษก่อน เป็นความพยายามอันเปี่ยมด้วยความเคารพที่จะรักษาส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์ไว้

เพียงแค่ในช่วงเวลาเช่นนี้เท่านั้นที่แววตาอันสงบนิ่งของเธอจะปรากฏประกายอ่อนโยนที่หาได้ยาก

เมื่อเวลาผ่านไป เหงื่อก็ซึมชื้นขมับของเธอ

เอลาร่าหยุดมือลงเพราะกังวลว่าเหงื่ออาจหยดลงบนผืนผ้าใบ เธอใช้ผ้าขนหนูซับหน้าและบิดตัวยืดเส้นยืดสาย

ไม่ทันรู้ตัว กลางคืนก็มาเยือน เมื่อมองทิวทัศน์ยามค่ำคืนภายนอก เอลาร่าก็ยิ้มออกมา

วันนี้เป็นวันที่ดี

ธอร์น วอสส์ พ่อของเอลาร่า ได้รับเชิญจากแบล็กวูด เฮอริเทจ กรุ๊ป ผู้สนับสนุนทรงอิทธิพลของโรงประมูล ให้มาเป็นผู้ประเมินหลักสำหรับการประมูล "ขุมทรัพย์แห่งท้องทะเล" ที่กำลังจะมาถึง เพื่อพิสูจน์และยืนยันรายละเอียดของผลงานชิ้นเอกชิ้นหนึ่ง

เอลาร่าเชื่อใจธอร์นอย่างเต็มเปี่ยม

ธอร์นใช้ชีวิตอยู่ในแวดวงศิลปะมานานหลายทศวรรษ เป็นที่รู้จักจากสายตาอันเฉียบคมและความซื่อสัตย์ของเขา นี่คือการยอมรับขั้นสูงสุดในวงการ หากงานนี้ผ่านไปได้ด้วยดี 'อาเตลิเย่ฟื้นฟูเรื่องราว' ของพวกเขาจะมีชื่อเสียงดังไกลไปทั่วประเทศ

แต่ในวันนี้ ขณะที่ธอร์นจากไป เอลาร่าซึ่งปกติแล้วเป็นคนมีเหตุผลและใจเย็น กลับย้ำเตือนเขาครั้งแล้วครั้งเล่าถึงความรับผิดชอบอันหนักอึ้ง

แบล็กวู้ด เฮอริเทจ กรุ๊ป เป็นองค์กรที่ทรงอิทธิพล แต่ก็เป็นเครือข่ายของความมั่งคั่งและอำนาจที่ซับซ้อน ซึ่งเป็นสิ่งที่เอลาร่าเคยได้ยินมาบ้าง

ที่สำคัญกว่านั้นคือชายผู้อยู่เบื้องหลังบริษัทยักษ์ใหญ่แห่งนี้ คีแรน แบล็กวู้ด... แค่คิดถึงเขาก็ทำให้เธอรู้สึกหนาวเยือกไปถึงกระดูกสันหลัง ครั้งแรกที่เธอเห็นเขา รัศมีความเป็นจักรพรรดิของเขานั้นน่าเกรงขามอย่างยิ่ง

บริษัทประมูลเคยติดต่อเธอมาหลายครั้ง ต้องการให้เธอเข้าร่วมกับแบล็กวู้ด เฮอริเทจ กรุ๊ป แต่เธอก็ปฏิเสธไปทุกครั้ง

เธอต่อต้านเขาโดยสัญชาตญาณ อยากจะอยู่ให้ห่างจากเขามากที่สุดเท่าที่จะทำได้

ค่ำคืนล่วงลึก เวลาเดินไปข้างหน้า

งานควรจะจบตอนสี่ทุ่ม แต่ตอนนี้เลยห้าทุ่มไปแล้ว ธอร์นก็ยังไม่กลับมา

ไม่ว่าจะยุ่งแค่ไหน ธอร์นจะโทรหาเธอเสมอหลังจากเสร็จงาน "ลูกรัก พ่อเพิ่งเสร็จงาน อยากกินอะไรไหม เดี๋ยวพ่อซื้อเข้าไปให้!"

ธอร์นไม่ดื่มเหล้า เขาคงไม่ออกไปฉลองกับเพื่อนๆ แน่

เสียงหึ่งๆ ในหัวทำให้เอลาร่ารู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดี

เธอกลับมานั่งที่โต๊ะทำงาน จิบกาแฟ แล้วหลับตาลง หายใจเข้าลึกๆ เพื่อทำให้ตัวเองสงบ

เธอหยิบสิ่วขึ้นมาและเริ่มฝึกฝนการแกะสลัก ทุกครั้งที่เธอรู้สึกไม่สงบ เธอจะจดจ่ออยู่กับเทคนิคการใช้สิ่วเพื่อทำให้มือของเธอนิ่งและจิตใจสงบลง

ทุกครั้งที่ตอกลงไป เสียงจะดังก้องเบาๆ ในห้องทำงาน มือของเธอนิ่ง สิ่วเคลื่อนผ่านหินไปอย่างราบรื่น

เคาะหนึ่งครั้ง สองครั้ง สามครั้ง...

เศษหินกระเด็นราวกับเศษกระดาษโปรย มือของเธอมั่นคง สิ่วเต้นระบำไปทั่วพื้นผิว เผยให้เห็นรูปทรงที่ซ่อนอยู่ภายใน

โทรศัพท์ดังขึ้น แสดงหมายเลขที่ไม่รู้จัก

"นี่ใช่คุณเอลาร่า วอสส์หรือเปล่าครับ คุณธอร์น วอสส์ พ่อของคุณ ถูกควบคุมตัวในข้อหาลักขโมยและสร้างความเสียหายให้กับโบราณวัตถุชั้นหนึ่ง 'เหมันต์ยาตรา' จากคลังเก็บของแบล็กวู้ด เฮอริเทจ กรุ๊ป ทางแบล็กวู้ด เฮอริเทจ กรุ๊ป ขอสงวนสิทธิ์ในการดำเนินการทางกฎหมายทุกประการ กรุณาเปิดโทรศัพท์ไว้เพื่อรอการสอบสวนเพิ่มเติมจากตำรวจ"

ทันใดนั้น สิ่วในมือก็หักสะบั้นเมื่อกระทบกับหิน โลกทั้งใบราวกับบิดเบี้ยวในชั่วพริบตา

ทุกถ้อยคำจากโทรศัพท์กระแทกเข้าใส่เธอราวกับค้อนปอนด์

พ่อเหรอ? ลักขโมย? สร้างความเสียหายให้โบราณวัตถุชั้นหนึ่ง?

ไร้สาระสิ้นดี!

ใครกันที่เป็นคนจัดฉากเรื่องตลกป่าเถื่อนนี่ขึ้นมา?

แต่ความจริงอันเย็นชาก็กำลังถาโถมเข้ามา

ข้อความเริ่มหลั่งไหลเข้ามา ถามว่าเกิดอะไรขึ้น

จากนั้น ข่าวเรื่องบัญชีธนาคารของเธอถูกอายัดก็ส่งตามมา

เร็วขนาดนี้เลยเหรอ?

เอลาร่ายิ้มอย่างขมขื่น

ธอร์นไปที่แบล็กวู้ด เฮอริเทจ กรุ๊ป เพื่อตรวจสอบบางอย่าง

เธอเชื่อมั่นในความซื่อสัตย์ของธอร์น เขาไม่มีวันทำเรื่องแบบนั้นเด็ดขาด

ศิลปะคือชีวิตของเขา เขาไม่มีวันขโมยหรือทำลายมัน

ต้องมีคนจัดฉากใส่ร้ายเขาแน่ๆ!

มาตรการต่างๆ ถูกดำเนินการภายในห้าทุ่ม เห็นได้ชัดว่ามีการวางแผนไว้ล่วงหน้า!

เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วเลื่อนดูรายชื่อผู้ติดต่อ

เพื่อนฝูง ผู้ชี้แนะ และผู้นำที่เคยชื่นชมในความสามารถของเธอ ตอนนี้กลับติดต่อไม่ได้เลย

[สถานการณ์มันยากนะ แบล็กวู้ด เฮอริเทจ กรุ๊ปมีหลักฐานแน่นหนา]

[เอลาร่า ฉันรู้ว่าคุณวอสส์เป็นคนยังไง แต่ครั้งนี้กระแสสังคมมันแรงเกินไป แล้วเธอก็รู้อำนาจของแบล็กวู้ด เฮอริเทจ กรุ๊ป... เราเข้าไปยุ่งไม่ได้หรอก]

ส่วนใหญ่ไม่รับสาย

หลังจากโทรศัพท์ไปรอบหนึ่ง เบาะแสเดียวที่ได้มาจากผู้จัดการกองทุนศิลปะเล็กๆ คนหนึ่งที่แนะนำอย่างลับๆ

"คุณวอสส์อายุมากแล้ว ระบบรักษาความปลอดภัยของแบล็กวู้ด เฮอริเทจ กรุ๊ปก็เข้มงวด การลักขโมยเป็นไปไม่ได้เลย ส่วนการทำลายยิ่งเป็นไปไม่ได้ใหญ่ ดังนั้นต้นตอของเรื่องนี้น่าจะมาจากคนในแบล็กวู้ด เฮอริเทจ กรุ๊ปเอง คุณเคยช่วยเราบูรณะงานศิลปะชิ้นหนึ่ง ถือว่านี่เป็นการตอบแทนบุญคุณก็แล้วกัน ผมพูดมากกว่านี้ไม่ได้ คุณวอสส์ โปรดเข้าใจด้วย"

คีแรน แบล็กวู้ด

ชื่อนั้นราวกับตราประทับอันเย็นเยียบที่ถูกนาบลงบนจิตสำนึกของเอลาร่า

ชายผู้ถูกห้อมล้อมไปด้วยข่าวลือเสมอมา ทำไมเขาถึงพุ่งเป้ามาที่อาเตลิเย่ฟื้นฟูเรื่องราว?

โทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง

เธอเอื้อมมือไป นิ้วของเธอเย็นเฉียบขณะที่กำโทรศัพท์ไว้

"เอลาร่า วอสส์?"

น้ำเสียงจากปลายสายทุ้มต่ำ สม่ำเสมอ และมีความเย็นชาที่แทรกซึมผ่านเข้ามา ปราศจากอารมณ์ความรู้สึกใดๆ "อยากช่วยพ่อของเธอไหม พรุ่งนี้เช้าแปดโมง บนดาดฟ้าของอาเตลิเย่ฟื้นฟูเรื่องราว ห้องทำงานของซีอีโอ เธอมีโอกาสแค่ครั้งเดียว อย่ามาสาย"

สายถูกตัดไปทันที ไม่เปิดโอกาสให้เอลาร่าได้ถามว่าเขาเป็นใคร

แน่นอนว่าเธอไม่จำเป็นต้องถาม

น้ำเสียงนั้นแฝงไว้ด้วยอำนาจและความเด็ดขาดที่ไม่ต้องเอื้อนเอ่ย ราวกับกรงเล็บเหล็กที่บีบรัดอยู่รอบลำคอของเธอ

เอลาร่าวางโทรศัพท์ลง นิ้วของเธอขาวซีดจากแรงที่บีบ หลังชุ่มโชกไปด้วยเหงื่อ

เธอตระหนักได้ว่า เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ที่อาเตลิเย่ฟื้นฟูเรื่องราวทั้งหมดได้ตกลงไปในกับดักเสียแล้ว