บทที่ 12 อย่าเอาความหึงหวงของเจ้ามาอ้าง

“เป็นอย่างไร”

“อร่อยขอรับ”

“ข้าถามว่ามีพิษไหม” เสี่ยวอูยิ้มอายๆ

“อ่า..ไม่มีขอรับ”

“เช่นนั้นเสี่ยวไป๋ตักข้าวเผื่อข้าด้วย” ซีหรูหลุบตามองพื้น

“เสี่ยวไป๋ข้าอิ่มแล้ว” ลุกขึ้นยืน เสี่ยวไป๋ทำสีหน้าหนักใจ

“เอะทำไมกัน พอสามีมากินข้าวด้วยหน่อยทำทีว่าอิ่มทีองครักษ์หน้าหล่อนั่นเจ้ายังกล้าชวนเข้าอยู่กินข้าวก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ