รักร้อนซ่อนรอยแค้น

บทที่ 1 อกหักกับแอบรักเขา

ณ มหาวิทยาลัยชื่อดังของรัฐในประเทศไทย นักศึกษามากมายเดินกันขวักไขว่ในช่วงหลังรับประทานอาหารมื้อกลางวันเสร็จหนังท้องตึงหนังตาหย่อน รวมทั้งกลุ่มสาวๆ ที่นั่งรวมตัวกันตรงโต๊ะประจำภายสวนหย่อมของคณะวิทยาศาสตร์คอมพิวเตอร์

“ปลาย ตกลงแกคิดจะบอกรุ่นพี่มั้ยวะ” น้ำหนึ่งนักศึกษาปีสาม คณะเดียวกันกับปลายฟ้า ธนพิพัฒน์ เอ่ยถามเพื่อนสาวสุดเฉิ่ม ทั้งที่รู้ความจริงอยู่แล้วว่าปลายฟ้า ทั้งเชย เซ่อ เฉิ่ม โก๊ะแบบสุดๆ แถมสายตาสั้นเอามากๆ จนต้องสวมแว่นสายตาหนาเตอะ ที่สำคัญเพื่อนแนะนำให้สวมคอนแทคเลนส์เธอก็ไม่ยอม ฉะนั้นแว่นตาจึงกลายเป็นเครื่องประดับดวงหน้าของเธอโดยเลี่ยงไม่ได้

“ฉันไม่กล้า” ปลายฟ้าก้มหน้าขยับแว่นให้เข้าที่เข้าทาง เลี่ยงการสบตาเพื่อนๆ ที่ทั้งสวยเพอร์เฟคมีหนุ่มข้างกายที่เรียนอยู่ต่างคณะ และวาเลนไทน์ที่จะถึงนี้ ทั้งสองก็น่าจะไปสร้างความโรแมนติก กันสองต่อสองที่ไหนสักแห่ง

“ใกล้วาเลนไทน์แล้วนะยัยปลาย ทุกคนเค้ามีคู่กันหมด ยกเว้นแก...” น้ำหนึ่งตอกย้ำปลายฟ้า ให้รู้สึกกระตือรือร้นเพื่อให้งานเข้าหัวใจ ซึ่งมันไม่ค่อยได้ผลนัก ปลายฟ้าแอบชอบ จิมส์ แดเนียล รุ่นพี่นักศึกษาที่เป็นถึงนักกีฬาบาสเกตบอลทีมมหาวิทยาลัย และกำลังจะถูกคัดเลือกให้ไปแข่งขันระหว่างมหาวิทยาลัย

เขาทั้ง หล่อ เท่ห์ รวย สูงสง่าหาตัวจับยาก ที่สำคัญเพลย์บอยสุดๆ นักศึกษาสาวหลายคนเคยเป็นคู่ควงเขา ไม่ว่าจะเป็นดาวคณะ ดาวของมหาวิทยาลัย เชียร์ลีดเดอร์ ล้วนแต่โดนเขาเขี่ยทิ้งภายในเวลาไม่เกินหนึ่งเดือน แล้วอย่างสาวเฉิ่ม เชย ยัยป้าแว่นหนาอย่างปลายฟ้า จะมีอะไรไปสู้สาวๆ พวกนั้น บ้าชัดๆ

ปลายฟ้า ธนพิพัฒน์ เธอเป็นสาวพิเศษ ลูกสาวคนเดียวของตระกูลชาวไร่แถบทางภาคเหนือของประเทศ ทั้งเรียนเก่งมาพร้อมกับพรสวรรค์ทางด้านคอมพิวเตอร์ เป็นตัวแทนของทางมหาวิทยาลัยไปแข่งขันคอมพิวเตอร์ชิงแชมป์ระดับชาติมากมาย กวาดรางวัลมาแล้วนับไม่ถ้วน วิชาอื่นก็ไม่น้อยหน้า

ยกเว้นวิชารัก และวิชาลืม ที่มีรุ่นพี่อย่าง จิมส์ แดเนียล หนุ่มลูกครึ่งไทยอเมริกันเป็นผู้สอน เธอแอบชอบเขาตั้งแต่เข้ามาเรียนปีหนึ่ง รุ่นพี่เรียนปีสอง เขาเป็นพี่รหัสของเธอ เธอปลื้มเขาสุดๆ ไม่ต่างอะไรกับสาวค่อนมหาวิทยาลัย มันเป็นแบบนี้เรื่อยมาจนปัจจุบันนี้เธอเรียนปีสาม ส่วนเขาปีสุดท้ายแล้วที่จะจบจากคณะบริหารธุรกิจ มันเหลือเวลาอีกเพียงนิดที่เธอจะสารภาพกับเขา ว่าเธอแอบชอบเขา

“จะให้ฉันทำยังไงล่ะ ในเมื่อฉันมันปอดนี่หว่า” เธอเจียมตัว ไม่อยากคว้าเทพบุตรอย่างเขา จะเรียกว่าคว้าก็ไม่ใช่ มันควรจะเรียกว่า ‘อาจเอื้อม’ มากกว่า “เฮ้อ” คิดแล้วเธอก็ถอนใจดังเฮือกดังไปไกล

“ยัยปลาย ยัยปลาย นั่นๆ รุ่นพี่เดินมานั่นแล้ว” อิงอรแกล้งทำเสียงตื่นเต้น หลอกให้ปลายฟ้าตื่นตัวเล่นๆ ซึ่งมันได้ผล ปลายฟ้าถึงขนาดก้มมุดลงไปใต้โต๊ะม้าหินอ่อนที่ประจำของกลุ่ม ซึ่งน้ำหนึ่ง อิงอร ปลายฟ้า และซันเพื่อนชายแท้ๆ ที่ชอบมาขลุกอยู่กับพวกเธอ ไม่รู้มีจุดประสงค์อะไร จะว่าชอบน้ำหนึ่งก็ไม่น่าใช่ อิงอรรึไม่แน่ เพราะรายนี้เปรี้ยวซ่าแสบทรวง มีแฟนแล้วอีกต่างหาก แฟนของหล่อนเรียนอยู่คณะวิศวกรรมศาสตร์หล่อลากดิน แต่น่าจะน้อยกว่า จิมส์ แดเนียล ขวัญใจของปลายฟ้า

“ไหนๆ เค้าอยู่ไหน” ปลายฟ้าเลิ่กลั่ก ทั้งที่ความจริงฝ่ายถูกกล่าวถึงไม่รู้เลยสักนิดว่ามีคนอย่างเธอแอบสนใจ

“ล้อเล่น” อิงอรทำท่าล้อเลียน อย่างกับตลกติดอ่าง

“ยัยบ้าตกใจหมดเลย” ปลายฟ้าถึงกับหน้าถอดสีสลับแดงกับซีด จนคนมองสามคนอดขำไม่ได้    กระทั่งต้องปล่อยฮากันทั้งหมด ยกเว้นคนโดนอำ

“หยุดๆ หยุดหัวเราะเยาะฉันได้แล้ว ใช่ซี้...พวกแกมันไม่ได้ตกที่นั่งอย่างฉันนี่” ปลายฟ้าอดต่อว่าเพื่อนทั้งสองไม่ได้ รวมทั้งไอ้ผู้ชายคนเดียวในกลุ่มนั่นด้วย ไม่รู้มันเข้ากลุ่มมาหวังอะไรของมัน ในเมื่อยัยสองคนนั่นมันก็มีแฟนอยู่แล้ว หรือว่า นายซันชอบเธอ อุ๊ยตาย คิดได้นะเนี่ย

“ปีสุดท้ายแล้วนะแกถ้าวาเลนไทน์ปีนี้แกไม่ได้บอกพี่เขา ก็ไม่มีโอกาสบอกอีกแล้วนะแก” เพื่อนสาวที่กล้าได้กล้าเสียที่สุดในกลุ่ม ปลุกระดมความฮึกเหิมให้กับปลายฟ้าผู้แสนจะปอดแหก ให้ฮึดสู้เฮือกสุดท้ายขึ้นมาก่อนที่ท่านเทพบุตรจะหลุดลอยไป

“ฉันถามแกหน่อยเถอะว่ะยัยอร ยัยน้ำด้วย”

“อ้าว ไม่ถามฉันเหรอ” ซันนั่งนิ่งฟังปลายฟ้า จนต้องเสนอหน้า เพื่อไม่ให้สาวเฉิ่มลืมว่ายังมีเขานั่งเป็นไข่ในหินในกลุ่มสาวๆ นี่อีกคน ทั้งที่หน้าตาออกจะอินเตอร์ แทนที่จะไปวิ่งตามสาว กลับมานั่งฟังการสนทนาของสามสาวทั้งวัน หรือมันเป็นตุ๊ดหว่า แต่มันก็ยืนยันน่ะนะ ว่ามันไม่ใช่ทั้งเกย์ หรือตุ๊ด หรืออีแอบ

“เออๆ แกด้วยก็ได้นายซัน” ปลายฟ้าปรายตาไปทางซันซึ่งแหวขึ้นมา เพราะกลัวเพื่อนสาวจะลืมตัวเอง “ระหว่าง อกหักกับแอบรัก พวกแกเลือกอะไรวะ” ปลายฟ้าตั้งคำถามที่มันตอบง่ายๆ

“โฮะๆๆๆ” น้ำหนึ่งหัวเราะออกมาก่อนคนอื่นๆ เพราะเธอได้คำตอบตั้งแต่โตจนแตกเนื้อสาวแล้วล่ะ

“แกหัวเราะทำไมวะน้ำ” อิงอรหันไปตามเสียงหัวเราะของเพื่อน ที่มันไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยเอาเสียเลย

“อ้าว !!! ไม่ให้หัวเราะยังไงล่ะ คำถามพื้นๆ ใครก็ตอบได้” น้ำหนึ่งอุทานเสียงสูงปี๊ด ยิ่งกว่าเสาสัญญาณโทรศัพท์มือถือ

“แกหาคำตอบให้มันได้แล้วหรือวะ” อิงอรหันไปหาคนที่เพิ่งหัวเราะเสียงดังเมื่อครู่ ความจริงเธอก็มีคำตอบในใจไว้ให้ปลายฟ้าเหมือนกัน

“น่านน่ะสิ” ซันนั่งมองสามสาวสลับกันไปกันมา เขาอยากฟังคำตอบของสาวๆ เหมือนกัน ว่าจะตรงกับใจเขาหรือเปล่า

“ฉันเลือกอกหัก” น้ำหนึ่งเฉลยคำตอบในใจ คนอย่างเธอรู้จักคำว่ารักดี

“โป๊ะเชะ ตรงกับฉันเลย” อิงอรดีดนิ้วดังเป๊าะ หันหน้าไปทางคนตอบก่อน

“อย่าบอกนะว่าแกคิดตรงกับยัยน้ำ” ปลายฟ้าช้อนตามองอิงอรที่ทำหน้าระรื่น เหมือนว่าตัวเองตอบแบบเดียวกับน้ำหนึ่ง

“อืม ถูก” อิงอรตอบสั้นๆ ชี้นิ้วไปทางปลายฟ้าเพื่อยืนยัน

“แล้วทำไมแกเลือกอกหักวะน้ำ” ปลายฟ้าสงสัย เพราะคำตอบที่มีในใจเธอมันตรงข้าม

“แกเอ๊ย ยัยปลาย คนเราเกิดชาติเดียวตายหนเดียว จะมัวอมพะนำ อ้ำอึ้ง กับความรู้สึกของตัวเองทำไม การที่เราอกหักอย่างน้อยๆ เรายังได้รู้จักรสชาติของความรัก ว่ามันหอมหวาน เปรี้ยวซ่า เศร้าแค่ไหน”    น้ำหนึ่งอธิบาย อีกสองคนที่นั่งฟัง ซัน กับอิงอรพยักหน้าเห็นด้วย เพราะคำตอบในใจตรงกันเหลือเกิน

“อ้าว แล้วที่เค้าบอกว่าที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์ล่ะ”

“ก่อนที่เราจะมีทุกข์ อย่างน้อยเราก็ต้องผ่านความสุขบ้างล่ะ” น้ำหนึ่งพูดอย่างคนรู้จักความรัก (เหมือนจะดี)

“พอรักแล้วต้องสุข ต้องทุกข์ อย่างนี้จะรักทำไมกันล่ะหว่า”

“ยัยปลายอย่างแกเนี่ยมันเรียกว่า พวกเจ้าสาวกลัวฝน จะรักก็ไม่กล้ารัก จะลองก็ไม่กล้าลอง เก๊กๆกั๊กๆ น่ารำคาญ พอเห็นเค้าเดินมากับคนอื่นก็เศร้า เจอเค้าอยู่ลำพังยิ้มแก้มแทบปริ นี่ล่ะสิ่งที่ทำได้ สามปีผ่านมาแล้ว จะรักก็ไม่ได้ จะเข้าใกล้ยิ่งไม่กล้า แกไม่ทรมานกับความรู้สึกของแกหรือวะ เอาน่าบอกๆ พี่เค้าไปเถอะ ผลออกมามันจะเป็นยังไง เราต้องยอมรับกับมันให้ได้ ดีกว่าไม่ได้บอก รู้ๆ กันไปเลย สุดๆ ไปเลย” น้ำหนึ่งร้องเพลงบอยแบนด์สมัยเก่าซะอย่างงั้น

“ฉันกลัวถูกปฏิเสธน่ะ”

“อย่างน้อยแกก็ได้รู้ไม่ใช่หรือ ว่าเค้าคิดยังไงกับแก ชอบ รังเกียจ เฉยๆ” อิงอรเสริมทัพกับน้ำหนึ่งเพื่อให้กำลังใจคนที่นั่งหน้าตูมฟังน้ำหนึ่งและอิงอรอธิบาย

“เอาอย่างนี้ละกันฉันจะช่วยสืบให้ว่ารุ่นพี่เค้าชอบอะไร” ซันเสนอเป็นตัวช่วยนางเอก ทั้งที่เขาเองเป็นผู้ชายแท้ๆ และยังรู้จักกับปลายฟ้าตั้งแต่ปีหนึ่ง เพราะเรียนคณะเดียวกัน เรื่องการเรียนปลายฟ้าก็ดีอยู่หรอก ติดตรงที่เฉิ่มเชยไปหน่อย ไม่หน่อยล่ะ ภาพชินตาที่ซันมักเห็นการแต่งกายของปลายฟ้า คือกระโปรงยาวกรอมเท้า รองเท้าคัทชูหุ้มส้น เสื้อนักศึกษาตัวโคร่งๆ ผมยาวสีดำถูกรวบเก็บปลายไปทางด้านหลัง สิ่งสำคัญที่ขาดไม่ได้ที่ต้องพบอยู่บนกรอบหน้าเรียวจิ้มลิ้มของปลายฟ้า คือแว่นแก่ๆ หนาๆ ไม่เคยห่างดวงหน้าเลย

“ดีมาก นายซัน นายเป็นผู้ชายคงเข้าถึงรุ่นพี่ไม่ยาก” ทั้งน้ำหนึ่งและอิงฟ้าตบไหล่ซันเบาๆ เป็นการขอบคุณแทนหญิงเฉิ่ม

“เอางั้นหรือ แล้วฉันต้องทำยังไงบ้างล่ะ” ปลายฟ้ามีแรงกระตุ้นให้สู้เพื่อหัวใจตัวเอง วันวาเลนไทน์ปีนี้เธอต้องบอกความในใจกับรุ่นพี่ให้ได้ พี่จิมส์ของปลาย หญิงสาวร้องบอกตัวเองในใจดังก้องแววตาวาดหวัง

“สิ่งที่แกต้องทำคือ รวบรวมความกล้าหน้าด้านอีกนิดหน่อย พกแววตาซึ้งๆ ในวันที่จะบอกความรู้สึกกับรุ่นพี่” น้ำหนึ่งแนะนำ จัดท่าจัดทางให้ตัวเองดูเข้าที่พร้อมจะติวเตอร์นักรักคนใหม่