ฮูหยินตัวร้ายพ่ายรักท่านแม่ทัพ

อำเภอต้าโจว แคว้นเป่ยฉี

เจ้าบ่าวสวมชุดแดงนั่งบนหลังอาชาสีขาวตัวพ่วงพี นำขบวนเกี้ยวเจ้าสาวออกจากหน้าประตูบ้านตระกูลหลิว ผู้คนต่างมามุงดูอยู่สองข้างทาง

เจ้าบ่าวมีนามว่า หยวนจงเหลียง เป็นเจ้าของบ่อนพนันใหญ่ของเมืองนี้ มีอิทธิพลและเลี้ยงอันธพาลเป็นลูกน้องอยู่หลายสิบคน หยวนจงเหลียง อาศัยว่ามีพี่สาวเป็นภรรยานายอำเภอ จึงไม่เกรงใจใคร ให้เงินพี่เขยวิ่งเต้นจนได้ตำแหน่งนายอำเภอนี้มา อีกฝ่ายจึงปิดตาข้างหนึ่ง ไม่รู้ไม่เห็นการกระทำเลวร้ายของน้องภรรยา

ผู้ใดหลงผิดเล่นในบ่อนจนติดหนี้ ก็ถูกบังคับยึดทรัพย์สิน พอใจหญิงงามคนใดก็ฉุดคร่าไม่สนศีลธรรม หลิวจื่อเซิ่งพลาดพลั้งหลงผิดจนติดหนี้พนันในบ่อนของหยวนจงเหลียง ถูกบังคับให้ยกบุตรีแต่งเป็นอนุเข้าเรือน มิอาจหลีกเลี่ยงจำต้องส่งบุตรีขึ้นเกี้ยวไป

เมื่อขบวนแต่งงานพ้นบ้าน ประตูถูกปิดลง นางหวังจูภรรยาหลิวจื่อเซิ่ง สั่งคนเก็บข้าวของขึ้นรถม้า นางผลักหลิวจื่อเซิ่งให้ขึ้นไป

"ท่านพี่รีบขึ้นไป ชักช้าจะไม่ทันการ"

"อาจู ทำเช่นนี้หากหยวนจงเหลียงจับได้ เราจะมิต้องตายยกบ้านหรือ"

หลิวจื่อเซิ่งรู้สึกหวาดกลัว หยวนจงเหลียงหมายตาหลิวชิงหลินบุตรีของเขา จึงวางแผนหลอกให้เขาเล่นพนันจนติดหนี้ บังคับให้ยกบุตรีแต่งเป็นอนุเข้าเรือน

"กว่าหยวนจงเหลียงจะรู้ พวกเราก็หนีไปไกลแล้ว ข้าจะให้คนวางเพลิงเผาบ้านนี้ทิ้ง ให้เข้าใจว่าเราตายในกองเพลิง"

"แล้วซืออินเล่า นางยอมขึ้นเกี้ยวแต่งงานแทนพี่สาว หากหยวนจงเหลียงรู้ความจริง นางมิถูกตีตายหรือ"

ที่แท้แล้ว เจ้าสาวในเกี้ยวมิใช่หลิวชิงหลิน แต่เป็นหลิวซืออิน หลานสาวกำพร้าของหลิวจื่อเซิ่ง ลูกของพี่ชายที่ตายจากไป ถูกเขาเลี้ยงไว้ในบ้าน ความเป็นอยู่ดีกว่าสาวใช้เพียงเล็กน้อย

"หยวนจงเหลียงขึ้นชื่อว่ารักหยกถนอมบุปผา ซืออินหน้าตางดงาม คงถูกใจเขาไม่น้อย เจ้าอย่าห่วงนางเลย รีบไปเถอะ จะได้ตามไปสมทบกับหลินเอ๋อและท่านแม่ที่ล่วงหน้าไปก่อน"

หวังจูคิดแผน 'ต้นหลี่ตายแทนต้นท้อ' บังคับหลานสาวให้ขึ้นเกี้ยวแทน นางรักเพียงลูกตัวเอง หลานสาวของสามีเลี้ยงดูให้ข้าวน้ำมา ถึงเวลาควรตอบแทนบุญคุณ จะเป็นจะตายนางมิได้สนใจ

รถม้าเคลื่อนออกจากประตูด้านหลังบ้านตระกูลหลิว บ่าวรับใช้โยนคบเพลิงใส่หลังคาที่ราดน้ำมันถงจนชุ่ม น้ำมันถงนั้นติดไฟง่ายแต่ดับยาก ไม่ช้าเปลวเพลิงก็ลุกท่วม เผาบ้านตระกูลหลิวทั้งหลัง เพียงคืนเดียวก็เหลือเพียงเศษขี้เถ้า

///

หลิวซืออินนั่งนิ่งบนเกี้ยวเจ้าสาว ในหัวกำลังนึกถึงก่อนหน้าที่นางจะถูกส่งขึ้นเกี้ยว อาสะใภ้เรียกนางมาช่วยแต่งตัวให้พี่สาว พอเข้าไปในห้องกลับถูกบังคับให้สวมชุดเจ้าสาว

"ซืออิน พี่ชิงหลินของเจ้ามิได้เต็มใจแต่งงานกับหยวนจงเหลียง ตอนนี้ได้หลบหนีไปแล้ว หากขบวนเจ้าบ่าวมาถึงแล้วไม่พบตัวเจ้าสาว พวกเขาคงฆ่าพวกเราแน่ เจ้ารู้ใช่ไหมว่าหยวนจงเหลียงโหดเหี้ยมเพียงใด"

นางหวังจู ยกผ้าเช็ดหน้าขึ้นซับน้ำตากล่อมหลิวซืออินให้ยอมทำตาม

"หากพวกเราตายไป ท่านย่าของเจ้าจะมีผู้ใดดูแล ทุกวันต้องป้อนยา ป้อนข้าว เจ้าคิดดูเถิด"

แม่เฒ่าหลิวป่วยหนักเป็นอัมพาตมาหลายปี นางรู้ข่าวบุตรชายคนโตกับสะใภ้ถูกโจรฆ่าตาย ระหว่างเดินทางไปค้าขายยังต่างแดน ก็เป็นลมล้มฟาดพื้น นับแต่นั้นก็ทำได้เพียงนอนบนเตียงไม่ต่างจากผัก หลิวซืออินรอดชีวิตมาเพียงคนเดียว นางดูแลท่านย่าเช็ดตัวป้อนข้าวป้อนยามาหลายปี ย่อมมีความผูกพัน หวังจูใช้จุดนี้มาต่อรองกับหลิวซืออิน

"เพียงท่านอาสะใภ้รับปากดูแลท่านย่า ข้าจะขึ้นเกี้ยวแทนพี่ชิงหลิน"

"ซืออินเจ้าช่างกตัญญู ท่านอารับปากเจ้า จะดูแลท่านย่าของเจ้าเป็นอย่างดี"

หลิวซืออินเข้าไปบอกลาท่านย่า ร่างชราเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูก มิอาจขยับตัวเมื่อได้ยินหลานสาวยอมทำตามคำสั่งของลูกสะใภ้ก็ได้แต่หลั่งน้ำตา

"อินเอ๋อ เจ้าเป็นคนดีสวรรค์ย่อมคุ้มครอง จำไว้คนดีเงยหน้าไม่อายฟ้า ก้มหน้าไม่อายดิน ความดีของเจ้าจะตอบแทนเจ้าในสักวัน"

หวังจูให้คนพาแม่เฒ่าหลิวขึ้นรถม้าจากไป หลิวซืออินจึงวางใจ ยอมเป็นตัวแทนพี่สาวขึ้นเกี้ยว นางเห็นเจ้าบ่าวมารับเจ้าสาว บุรุษผู้นั้นท่าทางน่ากลัว หากเขาเปิดผ้าคลุมหน้าเจ้าสาว แล้วพบว่าคนที่ต้องการถูกสลับตัว จะโมโหเพียงใด คิดแล้วก็รู้สึกหวาดกลัวจนตัวสั่นขึ้นมา

ทันใดนั่นเอง ! คนแบกเกี้ยวก็หยุดเดิน พร้อมกับมีเสียงหนึ่งดังขึ้น

ปัง ปัง ปัง !

เสียงนั้นดังสนั่นติดต่อกัน ควันสีขาวลอยเข้าปกคลุมขบวน เสียงคนแตกตื่นและเสียงต่อสู้ดังขึ้น

เคร๊ง อ๊าก เคร๊ง อ๊าก !

เสียงดาบพร้อมกับเสียงคนร้องอย่างเจ็บปวดดังวุ่นวาย หลิวซืออินตกใจจนไม่กล้าขยับตัว ควันสีขาวลอยฟุ้งตลบมองไม่เห็นอะไร นางสำลักควันแต่ไม่กล้าไปไหน

ทันใดนั้นเอง !

มือของใครบางคนก็แหวกม่านกั้นประตูเกี้ยว ผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวทำให้มองเห็นอีกฝ่ายไม่ชัด

"อย่าขัดขืน ถ้าไม่อยากตายก็ตามข้ามาดีๆ"

ข้อมือถูกมือหนาแข็งแรงราวคีมเหล็ก จับไว้แล้วกระชากตัวหลิวซืออินลงจากเกี้ยว