บทที่ 8 ตอนที่ 8
“เรื่องของฉัน ออกไปได้แล้ว” เธอไม่ต้องการจะอยู่กับเขาแค่สองคนมันอันตรายต่อใจเธอมาก
“กล้าไล่ฉันเหรอมีน ทำไมห่ะ! ไอ้เหี้ยนั่นผัวใหม่รึไงวะ”
“จะบ้าเหรอห่ะ! นั่นมันแฟนเพื่อนเลิกนะ คริสพาลสักทีเถอะ” เธอวางกระเป๋าลงแล้วมองหน้าเขาด้วยความน่าเบื่อหน่าย คริสเอาแต่โทษทุกอย่างยกเว้นตัวเอง ที่เธอเลิกก็เพราะตัวเขาเองแล้วยังไม่คิดจะเอาใครมาทำให้เจ็บหัวใจด้วย
“ยังไม่ได้กับมันใช่ไหม?” เขาไม่ไว้ใจใครทั้งนั้นในเมื่อเธอเลิกกับเขามันต้องมีสาเหตุเดียวคือมีคนอื่น
เผียะ!!
“จะบ้าเหรอห่ะ! นั่นแฟนเพื่อนฉันไม่ได้เลวขนาดนั้นนะ” เธอตบหน้าเขาไปเต็มแรงให้รู้สึกตัวว่าตอนนี้เขาพาลขนาดไหน
“เธอกล้าตบฉันเหรอ! มันต้องพิสูจน์ว่าเธอยังไม่เป็นของใคร” เขาเดินเข้ามาชิดตัวเธอมากขึ้น พยายามกัดฟันระงับความโกรธที่พุ่งขึ้งสูงปรี๊ด ก่อนจะทนไม่ไหวจับคอเสื้อเธอฉีกออกขาด
“กรี๊ด!! ไอ้บ้าคริสหยุดนะ!” เธอยกมือมาปิดหน้าอกเอาไว้ แต่ก็ถูกเขาจับมือดึงไปไขว้หลัง
“จะดูว่ามีร่องรอยคนอื่นไหม?” นัยน์ตาคมกวาดมองหน้าอกขาวผ่องหาร่องรอยที่จะมีคนอื่นมาทำไว้ แต่ก็ไม่เห็น ลมหายใจเขาเริ่มติดขัดมากขึ้นเมื่อหน้าอกที่กระเพื่อมขึ้นลงตามแรงหายใจของเธอ เขาคิดถึงมากเลย คิดถึงทุกอย่างที่เป็นมีน ไม่ว่าจะกลิ่นตัว สัมผัสหรือแม้แต่เสียงของเธอ
“หยุดนะคริส!” เธอพยายามจะดิ้นแต่ก็ไม่ได้ยิ่งทำเท่าไรตัวเธอยิ่งเสียดสีเขามากขึ้น
“จำไว้นะมีน ใครก็ห้ามแตะตัวเธอไม่อย่างนั้นฉันส่งมันลงนรกเองกับมือแน่” เขาก้มหน้าไปกระซิบข้างหูเธอก่อนจะผลักเธอนั่งลงบนโซฟา
“ออกไป!” เธอผลักเขาออกรู้สึกได้ว่าน้ำตาจะไหลแล้ว
“ไม่ไปเว้ย! กูหน้าด้านจะอยู่ตรงนี้แหละ” เขาบอกเธอเสียงดังแล้วนั่งลงแสดงชัดเจน
“ไอ้คริส!” เธอขยับตัวลุกขึ้นดึงแขนเขาให้ลุกขึ้นก่อนจะถูกดึงกลับไปนั่งบนตักเขาอย่างง่ายดาย
“เอาดิมีน อยากดิ้นก็ดิ้นเลย แต่ฉันไม่รับประกันนะว่าคืนนี้เธอจะรอดจากฉัน” เขากอดเธอแน่นซบหน้าลงที่หน้าอกเธอแล้วนึกถึงความสุขที่เคยมีด้วยกัน
ยังไงซะเขาก็ไม่ปล่อยเธอให้ใครแน่ ถ้าใครมันกล้ามาแตะต้องมีนมันต้องโดนสั่งสอนบ้างให้รู้ว่าเจ้าที่แรงขนาดไหน เขาไม่ใช่คนใจดีกับใคร โดยเฉพาะพวกที่จะมาแย่งเมียเขาไป
“นายมันพาล!”
“เหอะ! พาลได้มากกว่านี้แน่ถ้าเธอยังอี๋อ๋อกับใครอีก”
เธอจำเป็นต้องเงียบเพราะรู้นิสัยเขาดีว่าใจร้อนขนาดไหน แล้วคริสก็ไม่ใช่คนธรรมดาซะหน่อย ทุกครั้งที่มีเรื่องก็มีคนตามมาปิดเรื่องให้เงียบหายตลอดเสมอ เธอควรจะเอายังไงดี ทั้งที่ยังรักและตัดใจไม่ได้ แต่ไม่คิดจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมแล้ว
“โกรธอะไรกันแน่ทำไมบอกห่ะ?” ไม่รู้จริงๆว่าเธอโกรธเขาเรื่องอะไร ตอนนี้แค่พูดมาเขาพร้อมจะง้อเพราะเหนื่อยจะคิดอะไรเองแล้ว เพราะสิ่งเดียวที่คิดออกคือเมียมีชู้เท่านั้นแหละ
“คริสปล่อยมีนไปเถอะนะ”
“ไม่มีวัน!” เขาพูดเสียงดังกอดเธอแน่นมากขึ้น
“นายไปหาคนที่ดีกว่าฉันได้นะคริส เราเลิกกันแล้วนะ” เธอย้ำให้เขารู้ด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ เธอต้องใจแข็งขนาดไหนถึงไม่กอดเขากลับในเวลาแบบนี้ เธอรักคริสมากและยังลืมไม่ได้เลย
“หยุดพูดว่าเราเลิกกันสักทีเถอะมีน ฉันไม่เลิกเข้าใจไว้ด้วย” คริสตะคอกเสียงดังใส่หูเมียแล้วกอดแน่นมากขึ้น เขารู้ตัวเลยว่าคิดถึงมีนมากขนาดไหนและโหยหาเธอจนแทบบ้าตายแล้ว
“งั้นเลิกคนเดียวไปเถอะมีน ไม่ว่ายังไงเธอจะยังเป็นเมียฉันเหมือนเดิม” เขาไม่สามารถปล่อยเธอได้จริงๆ มีนก็ไม่เข้าใจเขาเลยสักนิดเดียว เมื่อก่อนเธอตามใจเขาทุกอย่าง ไม่เถียงอะไรเลยด้วยซ้ำ แล้วมาวันนี้มันเกิดอะไรขึ้น
เธอเปลี่ยนไป หรือ ใครมาเปลี่ยนเธอ
“หยุดเถอะนะขอร้อง คริสปล่อยมีนเถอะ ให้เราจบกันไปด้วยดีนะ” เธอสูดหายใจแรงขึ้นรู้สึกได้เลยว่าปวดร้าวที่ขอบตาอีกแล้ว เธอกำลังพยายามสะกดกลั้นน้ำตาที่สุดในชีวิตแล้ว
“ที่รักทำไมถึงใจร้ายขนาดนี้ละ” คริสครางเบาๆไม่อยากจะยอมรับว่าเสียเธอแล้วจริงๆ
“คริสยังรักมีนอยู่นะ เรากลับไปอยู่ด้วยกันเถอะ” เขาพยายามใจเย็นอีกครั้ง แต่มันก็ช่างยากเย็นแสนเข็ญเหลือเกิน
“ไม่คริส อย่าพูดถึงอีกเลยนะ” เธอกะพริบตาถี่ๆไล่น้ำตาที่อาบแก้มไปแล้ว
ทำไมต้องมาต้องการเธอตอนนี้ด้วย!
คริสไม่เคยรู้ถึงเหตุผลที่เราเลิกกัน เขาคิดว่าเธอโกรธทั้งที่ความจริงมันไม่ใช่ เธอแค่เหนื่อย แค่ท้อกับการรักเขาแค่นั้นเอง ยอมรับว่ายิ่งเจ็บยิ่งรักเขามากขึ้น เลิกกันแล้วก็ไม่สามารถตัดใจได้เลย…สักนิดเดียวก็ไม่เลย ทำไมถึงมาบอกรักเธอ ทำไมถึงมาต้องการเธอ ทำไมต้องมาทำดีตอนที่เธอถอยออกมาแล้วด้วย
“มีนอยากเลิกก็เชิญเลย แต่คริสไม่หยุดแค่นี้แน่นอน เราจะต้องรักกันเหมือนเดิม!”
คริสยังคงกอดเมียแน่นมาก เขายอมรับว่าชีวิตที่ไม่มีเธอมันแสนว่างเปล่า ในทุกครั้งที่อยู่คอนโดภาพเธอยังคงอยู่เลย มันต้องมีใครมายุ่งกับมีนแน่แล้วก็แย่งเธอไปจากเขา มีนจะยังเป็นของเขาคนเดียวเท่านั้น เจ็ดปีที่ผ่านมามันนานเกินกว่าจะทำใจได้ ทุกครั้งที่เขาต้องการกำลังใจมีนจะคอยอยู่ด้วยเสมอ เธอให้ความสุข เธอปลอบใจ เธอเป็นทุกอย่างในชีวิตของเขา
