Nothingville

Nothingville

Leviathan · เสร็จสิ้น · 320.0k คำ

703
ยอดนิยม
34.7k
การดู
2.6k
เพิ่มเมื่อ
เพิ่มไปยังชั้นวาง
เริ่มอ่าน
แชร์:facebooktwitterpinterestwhatsappreddit

บทนำ

Esta es la historia de cinco amigos cercanos que se unen juntos a un club de sexo. Advertencia: mayores de 21 años

«Mierda, Lucía, está bien. ¡Eso es suficiente!»

«¿De qué hablas? No tienes que pensar en nada, ¡simplemente disfrútalo!»

Lucía se sentó en el regazo de Chris después de confirmar que su cuerpo y el de Chris estaban conectados ahora. Lucía movió las caderas y le pidió a Chris que le apretara el pecho.

«Oh...» El suave suspiro de Lucía hizo que Chris perdiera la cabeza aún más. La abrazó con fuerza, la besó en los labios y se hizo cargo del juego.

La repentina sacudida tomó por sorpresa a Lucía, ella le devolvió el beso a Chris y jugueteó con su lengua. Sus manos abrazaron a este hombre. Era una sensación extraña que antes hubiera pensado que ella y Chris no habrían llegado tan lejos.

Lucía obligó a Chris a quitarse toda la ropa que tenía pegada al cuerpo. Quería que Chris se uniera a ellos, sabía que Bryan, Pierre y Leo no podían esperar más. Definitivamente la dominarían como antes y si Chris no decidía unirse pronto, ya no tendría ninguna posibilidad.

«¿Quieres unirte a nosotros?» Lucía le susurró al oído a Chris.

«¡Sí, lo creo!»

Lucía se levantó del regazo de Chris y lo cogió de la mano, llevándolo hasta donde Leo, Bryan y Pierre los estaban esperando.


Tras volver a sobrevivir a un intento de suicidio, Lucía sueña con su infancia y con cómo ha cambiado su vida.

Se escribió una carta prometiéndose a sí misma y regresaría a Lancaster, donde nació y creció, con la esperanza de encontrar la felicidad que nunca tuvo desde que dejó su ciudad natal.

En la reunión de la escuela secundaria, Lucía se reencuentra con sus cuatro mejores amigos de la infancia, Bryan, Chris, Pierre y Leo. Los cinco son vecinos y amigos desde el jardín de infantes hasta la escuela secundaria. Sin embargo, durante las vacaciones de verano en la escuela secundaria, Lucía y su familia se mudaron a Luisiana sin despedirse de ellos.

Bryan, el chico rico y arrogante, Chris, el loco de biblioteca, Pierre, el tranquilo y sabio, y Leo, el alborotador. ¿Lucía? Es la líder de un grupo llamado «Nothingville Troop», que es el nombre de la calle en la que viven.

La reunión los vuelve a acercar mientras recuerdan su pasado divertido y memorable. Hasta la historia romántica de los cinco amigos que alguna vez fueron inseparables.

บท 1

—¿Cómo? ¿Estás de acuerdo? —preguntó Bryan. Entre los cuatro chicos, él era el que parecía más emocionado.

—Yo... estoy confundido, pero si Lucía se entera de que estamos haciendo esto, se enfadará —respondió Chris con dudas. Parecía que solo él no estaba de acuerdo con esta ridícula apuesta.

—¿Por qué? ¿Tienes miedo? Ya estamos en la secundaria, así que no importa. ¡Esto es lo mejor que podemos hacer por ella de todos modos! —dijo Leo con una cara poco seria, tratando de contener la risa.

¿Y Pierre? Él estaba en silencio y se vio obligado a sumergirse en esta extraña apuesta. Como dijo Chris, si Lucía se enteraba de lo que estaban haciendo, definitivamente se enfurecería y los golpearía uno por uno.

—Pierre, ¿qué piensas? —preguntó Bryan, quien necesitaba la opinión de la persona más tranquila y serena del grupo.

—Para mí, depende de ustedes. Después de todo, lo hacemos por ella también. Si al final se entera y se enoja, pues, ¡simplemente nos rendimos!

—Es cierto, no fue una ni dos veces que nos golpearon. ¡Nuestros cuerpos ya deben estar acostumbrados a recibir esos golpes mortales! —dijo Leo, el idiota que felizmente recibía las palizas de Lucía, la 'Monstruo'.

—Yo no quiero que me golpeen —se lamentó Chris, el único normal del grupo que se quejaba de ser golpeado.

—Jajaja... ¿qué estamos haciendo realmente? —Leo finalmente rompió a reír al ver lo ridículo de la situación—. Si Lucía nos golpea, ¿qué tal si nos defendemos? ¡Somos chicos y somos cuatro, deberíamos poder vencerla fácilmente! —continuó Leo.

—¿Eres tonto, verdad? Aunque seamos cuatro, no necesariamente podemos vencerla. ¿No recuerdas lo que pasó durante las vacaciones de verano hace dos años? ¿Qué pasó cuando peleamos con Lucía? Mi cara quedó destrozada y tú, ¿tu nariz sangraba, verdad? —dijo Bryan, recordando los malos y dolorosos recuerdos de ese momento.

Después de recordar ese terrible incidente, los cuatro suspiraron mientras pensaban lo mismo: «¿Por qué esa chica monstruo es tan fuerte?» Ni siquiera pelear con ella, solo mirarla a los ojos puede asustar a su oponente. Parece que los rumores de que Lucía es descendiente de los Yakuza son ciertos.

—Cuando su mamá estaba embarazada, ¿qué comía? ¿Por qué su hija es tan fuerte? —murmuró Bryan con la mirada perdida, mientras los otros tres simplemente asentían en acuerdo.

—Está bien, está decidido, haremos la apuesta ahora. El perdedor se casará con Lucía cuando crezca —dijo Bryan.

—Espero no ser yo el que pierda. ¡No quiero casarme con una mujer tan ruda y feroz! —dijo Leo.

—¡De acuerdo, allá vamos! —Bryan comenzó a tirar los dados.

Apostaron jugando al legendario juego de serpientes y escaleras. Durante 30 minutos tensos, llenos de oraciones y esperanzas, finalmente se llevó a cabo la ronda decisiva. El ganador fue Pierre, mientras que el perdedor fue Chris.

—No quiero, no quiero... —se quejaba Chris al conocer la dura realidad que le esperaba en el futuro. ¿Por qué la figura más tímida y débil como él tenía que casarse con una chica tan ruda y grosera como Lucía?

—¡Jajaja... yo sobreviví, sí! —Leo celebró con alegría a pesar de la amenaza que ponía en riesgo su vida.

—Jajaja... entonces, felicidades a Chris, serás el esposo de Lucía algún día. No olvides invitarnos a tu boda, ¿de acuerdo? —se burló Bryan, sintiéndose inmensamente aliviado.

—¡No quiero! ¿Por qué debería? —Chris lloraba, realmente no quería esto. Aunque al principio estaba firmemente en contra de esta apuesta porque sabía desde el principio que perdería.

—¡Ánimo, Chris! —Pierre le dio una palmada en el hombro a Chris, que parecía desdichado, mientras Chris continuaba lamentando su destino.

—¿Qué están haciendo? —La figura a la que temían finalmente apareció y en el peor momento posible.

Lucía se paró con las manos en las caderas, mirando a sus cuatro amigos, que más bien parecían sus subordinados o seguidores. Los cuatro se levantaron de inmediato, mientras Bryan se apresuraba a esconder el juego de serpientes y escaleras y un papel de apuesta como señal de su acuerdo.

—¿Qué están haciendo? ¿Qué escondes detrás de tu espalda? —preguntó Lucía. Se acercó a los cuatro chicos que estaban alineados con caras aterrorizadas.

—Solo estábamos jugando un rato, ¿verdad? —dijo Bryan y luego lanzó la pregunta a sus tres amigos del mismo destino.

—¡Sí, es cierto! —respondieron los tres al unísono, mostrando una sonrisa falsa.

—¿Qué están escondiendo? ¡Quiero verlo!

—No-no, esto es solo un juego de serpientes y escaleras —dijo Bryan evasivamente. Todavía escondía el juego y el papel del acuerdo detrás de su espalda.

—¡Está bien, quiero verlo! ¡Rápido, dámelo! —Esta terca Lucía no estaría satisfecha hasta obtener lo que quería.

—P-p-p-pero...

—¡Rápido, dámelo...! —Lucía inmediatamente tomó por la fuerza el juego de serpientes y escaleras y el papel que Bryan había escondido.

—¡Vamos a morir! —pensaron al unísono mientras el sudor frío les recorría el cuerpo.

—¿Qué es este papel? —Lucía leyó el papel que Bryan había estado escondiendo con tanto esfuerzo.

Un pedazo de papel blanco que decía que los firmantes acordaban hacer una apuesta y que la parte perdedora debía casarse con Lucía cuando creciera. También firmaron los cuatro y el nombre de la parte perdedora, Chris.

—¿Qué es esto? —Lucía parecía molesta hasta que el papel en su mano se arrugó.

—E-e-e-eso, ¡podemos explicarlo! —dijo Leo.

—¿Apuesta? ¿Me hicieron una apuesta? ¡Insolentes! ¿Quieren morir, eh? —El aura monstruosa de Lucía se filtró, su rostro completamente siniestro.

Los cuatro chicos temblaban de miedo y retrocedían lentamente para evitar la rabieta de Lucía.

—¡Los mataré a todos...! —gritó Lucía. Tenía el puño listo para aterrizar en la cara de Bryan.

—Lu-Lucía, ¡espera un minuto! ¡Escucha primero! ¡Lo hicimos por ti, todos estábamos preocupados por ti! —dijo Bryan, tratando de explicar.

—¿Preocupados por mí?

—¡Sí! Estábamos preocupados por ti. Escuchamos a Depney y sus amigas burlarse de ti, decían que ningún hombre querría casarse contigo. Así que, estamos haciendo esto para que algún día puedas mostrarles que también puedes casarte y vivir felizmente.

Lucía se quedó en silencio, con la cabeza baja. Estaba realmente muy enojada y molesta al escuchar eso. ¿Cómo podían hacerle esta estupidez?

—¿Hicieron todo esto por mí?

—¡Sí, es cierto!

—¿Creen que estoy feliz? ¡Lo odio! ¡Los cuatro son tan estúpidos como ellas! ¡Ustedes solo quieren decidir cosas así sin pensar en mis sentimientos! ¡Son todos unos idiotas! ¡Estúpidos! ¡Todos son estúpidos! —gritó Lucía. Inmediatamente salió corriendo, dejando a los chicos paralizados.

—¿Lucía está llorando? —Eso es lo que pensaron, eran amigos desde los cinco años, pero nunca habían visto a la chica llorar.

—¿Ella llora?

—¿Tú también lo viste?

—¡Sí, lo vi!

—¡Nunca la había visto llorar en todo este tiempo!

—¡Yo tampoco! Resulta que Lucía es realmente una chica, ¿eh?


บทล่าสุด

คุณอาจชอบ 😍

รักโคตรร้าย ผู้ชายพันธุ์ดิบ

รักโคตรร้าย ผู้ชายพันธุ์ดิบ

429.2k การดู · เสร็จสิ้น · พราวนภา
‘ต่อให้มึงสลัดคราบทอม แล้วแต่งหญิงให้สวยกว่านี้ร้อยเท่า กูก็ไม่เหลือบตาแล เกลียดก็คือเกลียด…ชัดนะ!’

ปรเมศ จิรกุล หมอหนุ่มเนื้อหอม รองผู้อำนวยการโรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง เขาขึ้นชื่อเรื่องความฮอตฉ่า เป็นสุภาพบุรุษ อ่อนโยน เทคแคร์ดีเยี่ยม และให้เกียรติผู้หญิงทุกคน ยกเว้นกับธารธารา อัศวนนท์
ปรเมศตั้งแง่รังเกียจธารธาราตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอหน้า เพียงเพราะเธอแต่งตัวเหมือนผู้ชาย เขาเลยประณามว่าเธอเป็นพวกผิดเพศน่ารังเกียจ แต่ใครเลยจะรู้ว่าหมอสาวมาดทอมหัวใจหญิงนั้นจะเฝ้ารักและแอบมองเขาอยู่ห่างๆ เพราะเจียมตัวดีว่าอีกฝ่ายแสนจะรังเกียจ และดูเหมือนคำกล่าวที่ว่าเกลียดอะไรมักจะได้อย่างนั้นจะใช้ไม่ได้ผลสำหรับคนทั้งคู่
กระทั่งดวลเหล้ากันจนเมาแบบขาดสติสุดกู่ เขาจึงเผลอปล้ำแม่สาวทอมที่เขาประกาศว่าเกลียดเข้าไส้ หนำซ้ำยังโยนความผิดว่า ‘ความสัมพันธ์บัดซบ’ ที่เกิดขึ้นเป็นเพราะยัยทอมตัวแสบยั่วเขา เมากับเมาเอากันแล้วไง น้ำแตกก็แยกทาง ทว่าพออีกฝ่ายหลบหน้าเขากลับร้อนรนกระวนกระวาย ครั้นทนไม่ไหวหมอหนุ่มจอมยโสก็ต้องคอยราวี และตามหึงหวงเมื่อมีใครคิดจะจีบ ‘เมียทอม’ ของเขา แต่กว่าจะรู้ตัวว่าขาดเธอไม่ได้ เธอก็หายไปจากชีวิตเขาเสียแล้ว
ลิขิตรักนายสุดหื่น

ลิขิตรักนายสุดหื่น

139.6k การดู · กำลังอัปเดต · รินธารา
เมื่อเธอโดนนอกใจจากคนที่รัก จึงหนีไปเริ่มต้อนชีวิตใหม่ที่ดูไบ และเธอก็ได้เจอกับหนุ่มอาหรับสุดแซ่บ ที่มายั่วยวนหลอกล่อให้เธอมีเซ็กส์ที่เร่าร้อนกับเขา และเขายังต้องการให้เธอท้องลูกของเขาอีก....

เรื่องย่อ....
“คุณอัสลาน… คุณออกไปห่างๆฉันหน่อยได้ไหม…ห้องครัวนี่มันก็กว้างมากเลยนะคุณ ทำไมคุณต้องมาใกล้ฉันขนาดนี้ด้วย…”
“ก็ผมอยากจะดูว่าคุณใส่ยาเสน่ห์อะไรลงไปในอาหารหรือเปล่า เพราะช่วงนี้ผมรู้สึกโหยหาคุณตลอดเลย…”
“ใครจะบ้ามาใส่ยาเสน่ห์ให้คุณกินล่ะ แค่นี้ฉันก็แทบไม่ได้นอนแล้ว… ขืนใส่ยาเสน่ห์ให้คุณกิน ฉันไม่นอนแกผ้าให้คุณเอาทั้งวันเลยเหรอ…”
“หึๆ…ก็คุณมันน่ามั่นเขี้ยวนิ จะจับจะตบตรงไหนก็แน่นไปหมดเลย…แถมกลิ่นตัวก็หอมไปยันหอยเลย…อืม…พูดไปแล้วขอผมดมให้ชื่นใจหน่อยสิ วันนี้ทำงานมาโคตรเหนื่อยเลย…”
“อื้อ…คุณจะทำอะไรน่ะคุณฮัสลาน นี่มันในห้องครัวนะคุณ…เดี๋ยวพวกแม่บ้านเดินเข้ามาจะทำยังไงคะ…ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้เลยค่ะ จะมาดมอะไรตรงนี้”
“ก็ผมอยากดมตอนนี้ไงคุณ…เห็นหน้าคุณแล้วผมก็รู้สึกเสี้ยนจนทนไม่ไหวแล้วเนี่ย…ขอผมดมให้ชื่นใจหน่อยเถอะ”
“อ้ะ….คุณอัสลาน….อื้อ….ทำไมคุณมันหื่นแบบนี้เนี่ย….เอามือของคุณออกไปนะ เดี๋ยวคนมาเห็น….อ้ะ…ซี๊ด…อ่าส์….”
โซ่สวาทร้อนรัก

โซ่สวาทร้อนรัก

192.9k การดู · เสร็จสิ้น · รินธารา
“ใครบอกให้คุณแต่งตัวแบบนี้หึ อยากจะโชว์ให้คนอื่นเห็นหรือไง ว่านมตัวเองมันใหญ่น่ะห้ะ”
“มันเรื่องของฉัน ตัวฉันของฉันนมก็นมของฉัน คุณไม่มีสิทธิ์มายุ่ง”
“ก็สิทธ์ของความเป็นผัวคนแรกของคุณไง นมคุณน่ะเป็นของผม ทั้งตัวคุณก็เป็นของผม...เข้าใจไหม? ”

คาเรน เซนโดริก อายุ 32 ปี
หนุ่มลูกครึ่งอเมริกา-อาหรับ ที่มีบุคลิกสุขุมเยือกเย็น เจ้าเล่ห์แสนกล และยังเป็นCEO บริษัทไอทีอินเตอร์เนชั่นกรุ๊ปชื่อดังในอเมริกาที่มีสาขาอยู่ทั่วโลก ในแต่ละวันจะมีสาวๆมาคอยปนเปรอสวาทให้เขาในทุกค่ำคืน และในที่สุดเขาก็จัดการเหยื่อสาวผิดคน เพราะคิดว่าเธอคือคนที่ลูกน้องหามา จึงใช้เงินปิดปากเธอให้จบเรื่อง แต่ใครจะคิดว่าเขาต้องมาเจอกับเธออีกครั้ง
ทับทิม รินลดา ชลวัตร อายุ 25 ปี
สาวแว่นช่างเพ้อ ที่มีความสามารถรอบด้าน พ่วงด้วยวาจาอันจัดจ้านไม่ยอมใคร จนถูกคัดเลือกให้ไปดูงานที่ดูไบ ต้องมาเปลี่ยนตัวเองให้กลายเป็นสาวสวยสุดมั่นสำหรับงานครั้งนี้ แต่พอไปถึงเธอกลับถูกซาตาน พรากพรหมจรรย์ไปตั้งแต่วันแรกที่ไปถึง และซาตานคนนั้นก็ดันเป็นเจ้าของบริษัทที่เธอทำงานอยู่ แล้วเธอจะทำอย่างไรต่อไปเมื่อต้องเจอกับเขาอีกครั้ง
เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย)  BAD

เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD

159.1k การดู · กำลังอัปเดต · ลำเจียก
ลีวาย
หนุ่มหล่อ ลูกชายมาเฟียตระกูลใหญ่ผู้เย็นชาไร้ความรู้สึก เขาถูกผู้หญิงหลายคนตราหน้าว่าไร้หัวใจ ถึงอย่างนั้นเพราะความหล่อก็ยังมีผู้หญิงอีกมายมายที่พร้อมจะขึ้นเตียงกับเขา
แต่มีผู้หญิงเพียงคนเดียวที่เขารังเกียจและไม่อยากเจอหน้าถึงแม้เธอจะพยายามเท่าไรก็ไม่มีวันมีค่าในสายตาของเขา
“อยากเป็นเมียฉันมากไม่ใช่หรือไง ฉันกำลังจะสนองให้เธอเป็นอยู่นี่ไง แต่ไม่ใช่ในฐานะเมียแต่ง อย่าคิดหวังสูงเกินไป!!”

มิลิน
เธอถูกคนที่ตัวเองแอบรักมาตั้งแต่เด็กรังเกียจเพียงเพราะเขาคิดว่าแม่เธอคือเมียน้อยของพ่อเขา ถึงแม้เขาจะไม่สนใจใยดีอะไรเธอเลย แต่เธอก็ยังรักเขาหมดหัวใจ
ทั้งที่คิดว่าหากยอมยกร่างกายให้เขาแล้วจะได้ความรักกลับคืนมา แต่สุดท้ายก็ได้เพียงความเกลียดชัง
ขย่มรักมาเฟีย

ขย่มรักมาเฟีย

119.6k การดู · กำลังอัปเดต · รินธารา
"ถ้าคุณจำรสชาติที่ผมมอบให้ไม่ได้....ผมก็จะทบทวนความทรงจำให้กับคุณเอง...ว่าเราเคยทำอะไรกันมาบ้าง..."

"ความทรงจำบ้าบออะไรของคุณ ฉันไม่อยากจะทบทวนอะไรทั้งนั้น ออกไปห่างๆฉันเลยนะ...อื้อ...ปล่อยฉันสิ ไอ้มาเฟียบ้า...จะมายุ่งกับฉันทำไมห้ะ!...."

"ไม่ยุ่งกับเมีย...แล้วจะให้ไปยุ่งกับหมาแมวที่ไหนล่ะหึ...ไม่ได้เจอตั้งนาน...คิดถึงดุ้นของผมไหม...อยากจะอม...อยากจะเลียเหมือนที่เคยทำหรือเปล่า...."

"ไม่....ถ้าคุณเสี้ยนมากนักก็ไปเอากับผู้หญิงของคุณสิ..ผู้หญิงพวกนั้นเขาเต็มใจทำให้คุณแบบถึงอกถึงใจ คุณจะมาบีบบังคับฉันให้เสียแรงทำไม"

"ก็ผู้หญิงพวกนั้นมันไม่ตื่นเต้นเหมือนกับคุณนิ....ผมชอบใช้แรง...โดยเฉพาะกับคุณ....ชอบเยแรงๆ....ตอกแบบจุกๆ และที่สำคัญผมชอบตอนที่คุณครางเหมือนคนกำลังจะตายตอนที่ผมกำลังเอาคุณ"

"ใครโดนคุณเอาก็ต้องครางเหมือนจะตายกันทั้งนั้นแหละ ใหญ่เกินบ้านเกินเมืองซะขนาดนั้น ไปผู้หญิงเอาพวกนั้นไป อย่ามายุ่งกับฉัน...อื้อ...ปล่อยฉันสิ"

"ทำไมชอบไล่ให้ผมไปเอาคนอื่นนักหึ....ไม่เข้าใจเหรอว่าผมจะเอาคุณ....ผมชอบหอยฟิตๆของคุณมากกว่า...ผมหลง...ผมคลั่งไคล้...และผมก็อยากจะได้มันอีก...หลายๆครั้ง....ซ้ำแล้วซ้ำเล่า....จนกว่าหอยน้อยๆของคุณมันจะรับไม่ไหว...อืม....ไม่ได้เอามานานแล้ว....คุณให้ใครมาซ้ำรอยผมหรือเปล่า...."
I’m evil guy ปีศาจตัวร้ายพ่ายรัก

I’m evil guy ปีศาจตัวร้ายพ่ายรัก

182.2k การดู · เสร็จสิ้น · Phat_sara
ผู้หญิงเรียบร้อยคือผู้หญิงที่ผมรู้สึกขัดตาที่สุด เจอกับตัวมาเยอะแล้วครับที่เรียบร้อย อ่อนหวาน แต่สุดท้ายก็...ไม่ได้แรดหรอกเรียกว่า ร่าน เลยดีกว่า
ทาสสวาทอสูรเถื่อน

ทาสสวาทอสูรเถื่อน

160.4k การดู · กำลังอัปเดต · รินธารา
“คืนละล้าน คุณจ่ายให้ฉันได้ไหมล่ะคะ ถ้าได้ฉันจะอ้าขารอคุณบนเตียงทุกคืนเลยค่ะทูนหัว” พิชชาภาพูดออกไปพร้อมกับใบหน้าท้าทายอย่างไม่กลัว ในเมื่อเขาอยากจะได้ตัวเธอ เขาก็ต้องลงทุน
“แพงไปหรือเปล่า สำหรับค่าตัวของคุณอย่างมากก็คืนละแสน” ฟรานติโน่พูดไปพร้อมกับมองร่างบางที่กำลังนั่งอยู่บนตักของเขาด้วยสายตาหื่นกระหาย เขายอมรับว่าเขาชอบผู้หญิงคนนี้ เพราะเธอสวยและที่สำคัญนมตูมชะมัดยาก
มันโดนใจเขาจริงๆ ยิ่งสเต็ปการอ่อยของผู้หญิงคนนี้เขาก็ยิ่งชอบ เพราะมันทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นกับสิ่งที่เธอกำลังทำ
“ถ้าคุณไม่สู้ก็ปล่อยฉันสิคะ ฉันจะได้ไปหาคนที่เขาใจถึงกว่าคุณ” พิชชาภาพูดจบก็เอามือยันหน้าอกของฟรานติโน่แล้วทำท่าจะลุกออกจากตักของเขา ก่อนจะถูกมือใหญ่รั้งเอวไว้ไม่ให้ลุกขึ้น
“ได้ ผมจะให้คุณคืนละล้าน แต่คุณต้องตามใจผมทุกอย่าง” ฟรานติโน่พูดไปพร้อมกับรอยยิ้มมุมปากเจ้าเล่ห์ คิดว่าคนอย่างเขาจะยอมเสียเงินหนึ่งล้านบาทง่ายๆงั้นเหรอ คอยดูเถอะเขาจะตักตวงจากเธอให้คุ้มสมราคาที่เขาต้องจ่ายไป
3P อาหมวยโดนอาเฮียใหญ่ทั้งสองจับทำเมีย

3P อาหมวยโดนอาเฮียใหญ่ทั้งสองจับทำเมีย

77.5k การดู · เสร็จสิ้น · Sadistic_X
พ่อของ ‘ถังหูลู่’ แต่งงานใหม่ นั่นทำให้เธอได้สนิทชิดเชื้อกับ ‘พี่ชายฝาแฝด’ ต่างสายเลือดของเธอมากยิ่งขึ้น จนกระทั่งความสัมพันธ์นี้กลายเป็นร้อนเร่าอย่างน่าเหลือเชื่อ...
เมียขัดดอก

เมียขัดดอก

50.8k การดู · เสร็จสิ้น · ชะนีติดมันส์
เพราะชีวิตของเธอเหลือแค่แม่เพียงคนเดียวเธอจะไม่ยอมปล่อยให้ท่านจากไป ไม่ว่าจะวิธีไหนเธอก็จะช่วยท่านให้ได้ แต่การที่จะช่วยแม่ให้รอดชีวิตมันคือการทำผิดกฎหมายเพราะแม่ต้องผ่าตัดเปลี่ยนอวัยวะในร่างกาย และถ้าซื้อขายมันเป็นเรื่องที่ผิดกฎหมายอยู่แล้ว
"คุณหมอคะฉันขอร้องล่ะคุณหมอช่วยแม่ฉันด้วยเถอะนะ" หญิงสาวขอร้องอ้อนวอนถึงขั้นยกมือขึ้นมากราบไหว้
"ทางเราช่วยได้เท่าที่ช่วยจริงๆ" ถ้าเขาทำแบบนั้น โรงพยาบาลของเขาอาจจะถูกฟ้องได้ ซึ่งมันไม่เป็นผลดีเลย และมันก็ไม่คุ้มกับการเสี่ยง
"ฉันขอร้องล่ะค่ะ จะให้กราบเท้าฉันก็ยอม"
"คุณอย่าทำแบบนี้เลย"เขารีบพยุงร่างของหญิงสาวที่กำลังจะคุกเข่าลงตรงหน้าให้กลับขึ้นมายืนใหม่อีกครั้ง
"คุณจะให้ฉันทำอะไรก็ได้ ฉันเคยเรียนหมอมาค่ะ ฉันคงพอช่วยงานคุณได้ไม่มากก็น้อย" เพราะเธอเคยเรียนมาด้านนี้ก็เลยรู้ว่าใครที่สามารถจะช่วยแม่ของเธอได้ และก็รู้ด้วยว่ามันเสี่ยงมากถ้าจะทำแบบนี้
"คุณก็เคยเรียนหมอมา คุณก็คงจะรู้ผมคงช่วยไม่ได้"
"ถ้าเปลี่ยนจากช่วยงานเป็นเอาร่างกายของฉันแลกเปลี่ยนได้ไหมคะ"
"คุณพูดอะไร"
"ถ้าคุณหมอยอมช่วยผ่าตัดให้แม่ฉันฉันจะยอมมอบร่างกายให้คุณค่ะ" เธอมีคนที่จะมาบริจาคอวัยวะแล้ว เหลือแค่การผ่าตัดเท่านั้น..
BAD FIANCE พันธะรักคู่หมั้นใจร้าย

BAD FIANCE พันธะรักคู่หมั้นใจร้าย

50.1k การดู · เสร็จสิ้น · Piggy.g
เรื่องราวของ "เดรค" และ "ลันตา" ที่คนหนึ่งกลับมาเพื่อจบเรื่องราวและแก้ไขแต่อีกคนเริ่มต้นที่จะแก้แคน
เพลิงเขมราช

เพลิงเขมราช

6.5k การดู · เสร็จสิ้น · ลัลน์
เพราะชีวิตต้องแลกด้วยชีวิต
เธอจึงไม่มีสิทธิ์อ้อนวอน

.​ . .

ใครต่อใครต่างกล่าวหาว่า ‘อมายา’ เป็นฆาตกร
ที่ฆ่าลูกเมียของ ‘เขมราช’ อย่างเลือดเย็น

นั่นก็เพราะมีหลักฐานมัดตัว แต่ทว่าเธอ ‘ไม่ได้ทำ’
กระนั้นใครเล่าจะเชื่อ
โดยเฉพาะเขา... ชายผู้กุมหัวใจเธอไว้ทั้งดวง

ความแค้นของเขาคอยตามหลอกหลอน
หลับตายังฝันเห็น ตื่นมาก็ยังรู้สึก...
มันทรมานเหมือนตายทั้งเป็น
แต่เพลิงแค้นไม่มีวันมอดลง
จนกว่าเธอจะได้ชดใช้อย่างสาสม

แม้ในวันเธอกำลังจะให้กำเนิด 'ลูกของเขา'
เขมราชกลับย้ำแผลใจให้ลึกลง เพราะเขาต้องการแค่ลูก
ส่วนเธอนั้นไม่มีความหมาย ก็แค่ผู้หญิงไร้ค่าที่รอเวลากำจัดทิ้ง...

.​ . .

พระเอกร้าย และนางเอกก็ร้ายพอ ๆ กัน
ใครเป็นความดันค่อย ๆ อ่าน ค่อย ๆ ซึมซับนะคะ
เนื้อหาทั้งหมด 57 บท (ไม่รวมบทพิเศษ 4 บท ถ้ารวมก็ 61 บท)
เนื้อหามีประเด็นเสียดสี ท่านใดอ่อนไหวง่ายโปรดใช้วิจารณญาณ
คุณฟอร์บส์

คุณฟอร์บส์

4.4k การดู · เสร็จสิ้น · Mary D. Sant
"ก้มลงสิ ฉันอยากเห็นก้นเธอตอนที่ฉันกำลังเอาเธอ"

โอ้พระเจ้า! คำพูดของเขาทำให้ฉันรู้สึกตื่นเต้นและหงุดหงิดในเวลาเดียวกัน แม้แต่ตอนนี้ เขาก็ยังเป็นคนเดิมที่หยิ่งยโสและชอบบงการทุกอย่างตามใจตัวเอง

"ทำไมฉันต้องทำแบบนั้นด้วย?" ฉันถาม ขณะที่รู้สึกว่าขาของฉันเริ่มอ่อนแรง

"ขอโทษนะถ้าฉันทำให้เธอคิดว่าเธอมีทางเลือก" เขาพูดก่อนจะคว้าผมของฉันแล้วดันตัวฉันลง บังคับให้ฉันก้มลงและวางมือบนโต๊ะทำงานของเขา

โอ้ พระเจ้า มันทำให้ฉันยิ้ม และทำให้ฉันยิ่งเปียกชุ่ม บรายซ์ ฟอร์บส์ ดุเดือดกว่าที่ฉันเคยจินตนาการไว้มาก



แอนนาลีส สตาร์ลิ่ง สามารถใช้คำพ้องความหมายทุกคำในพจนานุกรมเพื่ออธิบายเจ้านายจอมโหดของเธอ และมันก็ยังไม่เพียงพอ บรายซ์ ฟอร์บส์ เป็นตัวอย่างของความโหดร้าย แต่โชคร้ายที่เขาก็เป็นตัวอย่างของความปรารถนาที่ไม่อาจต้านทานได้เช่นกัน

ในขณะที่ความตึงเครียดระหว่างแอนน์และบรายซ์ถึงจุดที่ควบคุมไม่ได้ แอนนาลีสต้องต่อสู้เพื่อไม่ให้ยอมแพ้ต่อสิ่งยั่วยวน และต้องตัดสินใจอย่างยากลำบาก ระหว่างการตามความทะเยอทะยานในอาชีพของเธอหรือยอมแพ้ต่อความปรารถนาลึกๆ ของเธอ เพราะเส้นแบ่งระหว่างสำนักงานและห้องนอนกำลังจะหายไปอย่างสิ้นเชิง

บรายซ์ไม่รู้จะทำอย่างไรเพื่อให้เธอออกไปจากความคิดของเขา แอนนาลีส สตาร์ลิ่ง เคยเป็นแค่เด็กสาวที่ทำงานกับพ่อของเขา และเป็นที่รักของครอบครัวเขา แต่โชคร้ายสำหรับบรายซ์ เธอกลายเป็นผู้หญิงที่ขาดไม่ได้และยั่วยวนที่สามารถทำให้เขาคลั่งได้ บรายซ์ไม่รู้ว่าเขาจะสามารถห้ามมือของเขาไม่ให้แตะต้องเธอได้นานแค่ไหน

ในเกมที่อันตราย ที่ธุรกิจและความสุขต้องห้ามมาบรรจบกัน แอนน์และบรายซ์ต้องเผชิญกับเส้นแบ่งที่บางเบาระหว่างเรื่องงานและเรื่องส่วนตัว ที่ทุกสายตาที่แลกเปลี่ยน ทุกการยั่วยุ เป็นคำเชิญให้สำรวจดินแดนที่อันตรายและไม่รู้จัก