บทนำ
Laura wpatrywała się w mężczyznę, który krzyczał przed nią – jej męża i księcia królestwa. Zrobiła wszystko, co mogła, aby stać się dobrą luną, ale książę i tak ją porzucił. Bo nie była jego wybranką.
Aż do chwili swojej śmierci Laura nie wiedziała, gdzie jest jej prawdziwy partner... Bogini Księżyca zlitowała się nad nią i dała jej drugie życie.
Teraz nie jest już Luną Laurą, lecz Laurel Miller, piękną siedemnastoletnią dziewczyną ze wsi, która jest szczęśliwa i wolna, by cieszyć się życiem.
W dniu, gdy królestwo wilkołaków pokonuje wampiry, wspina się na drzewa, aby zobaczyć triumfującą armię, i w jej polu widzenia pojawia się mężczyzna o boskim wyglądzie.
Jej wybranek.
Król królestwa wilkołaków i niepokonany bóg wojny: Adolph Raymond – a także jej teść, którego nigdy nie poznała.
„Czy pójdziesz ze mną i zostaniesz moją żoną i luną?”
Czy pójdzie?
บท 1
Nie było czasu do stracenia.
Sarah podniosła spódnice i pobiegła przez sad na zewnątrz zamku Cynthia, aby znaleźć Laurę. Odkąd żona króla zmarła lata temu, pozycja luny była nieobsadzona. Książę Bazyli poślubił Laurę, aby wypełnić tę rolę i pomóc zarządzać królestwem, podczas gdy król Adolf prowadził wojnę z wampirami.
Wielu było sceptycznych wobec Laury z powodu jej pochodzenia, ale Sarah wiernie jej służyła od momentu jej mianowania. W jej opinii, poślubienie Laury było jedyną rzeczą, którą książę Bazyli kiedykolwiek zrobił dobrze.
Teraz zrobił to.
Przyspieszyła kroku. Musiała powiedzieć Laurze, ostrzec ją jakoś i pomóc jej się przygotować. Może Laura znajdzie sposób, jeśli tylko będzie miała wystarczająco dużo czasu.
„Moja Luno?! Luno Lauro, gdzie jesteś?”
Sarah poślizgnęła się i prawie wpadła na drzewo, gdy znalazła Laurę na drabinie w sadzie, nadzorującą zbiór świeżych owoców.
„Luno Lauro, dzięki Bogu, znalazłam cię! Książę Bazyli, on--”
„Spokojnie, Sarah.” Laura zeszła z drabiny. „Nie martwię się teraz o Bazylego. Muszę upewnić się, że te owoce i warzywa dotrą bezpiecznie na granicę.”
„Nie musisz robić tego sama! Dlaczego nie powierzyć tego ludzkim kupcom? Jesteś naszą Najczcigodniejszą Luną.”
Laura pokręciła głową, „Teraz, gdy król walczy z wampirami na granicy, czas jest kluczowy. Nie możemy pozwolić wrogowi na żadną okazję do zatrucia jedzenia. Nawet jeśli Bazyli jest przeciwko temu...” Zatrzymała się z gorzkim śmiechem i niechętnym uśmiechem na twarzy. „Jaki jest sens tak ciężko pracować?”
„Książę Bazyli organizuje bankiet w pałacu, zapraszając wszystkich szlachciców--”
„Co?!”
Laura odwróciła się, jej szara sukienka zawirowała wokół niej, gdy pobiegła z powrotem w stronę zamku. Sarah podążyła za nią, mając nadzieję dokończyć wyjaśnienia lub przynajmniej przygotować ją na spotkanie z szlachtą.
„Moja Luno, zaczekaj!”
Muzyka wypełniała powietrze. Zapach świeżego wina i pieczonego mięsa unosił się z sali wraz z śmiechem. Służący spędzili cały poranek na szorowaniu i polerowaniu wystawnej sali, aż każdy kawałek złota i każdy kryształ błyszczał z wielkim luksusem, jaki miał zamek Cynthia.
Laura stała tuż za marmurową ścieżką prowadzącą do sali balowej przez ogrody, drżąc z wściekłości.
„Jak on mógł…”
Ich król, ojciec Bazylego, prowadził swoich żołnierzy na granicy, walcząc o ich życie i wolność każdego wilka w jego królestwie, a Bazyli marnował pieniądze i cenne jedzenie na tak wystawny bankiet.
Gdyby wiedziała wcześniej, mogłaby to zatrzymać, zanim się zaczęło, ale goście już przybyli, a orkiestra grała. Poczuła ukłucie dumy za to, że była tak poza obiegiem.
Przez kilka chwil obserwowała, jak wirują na parkiecie, ozdobieni w biżuterię i jedwabie. Uszy każdej kobiety błyszczały klejnotami, a buty każdego mężczyzny lśniły świeżym połyskiem.
„Moja Luno, proszę, chodźmy…”
Jeden z szlachciców odwrócił się i spojrzał na nią z pogardą, zamrażając Laurę w miejscu i przypominając jej, jak wyglądało jej życie, gdy była częścią stada Szmaragdowego Zmierzchu, będąc jedną z wielu. Przypomniało jej to również o lekceważeniu Bazylego wobec niej i jej wysiłków.
Była luną, a jednak nawet szlachta jej nie szanowała.
Jej wzrok opadł. Z przerażeniem przypomniała sobie, że nadal miała na sobie prostą szarą sukienkę, poplamioną trawą i błotem od pracy. Była luną królestwa. Nie mogła być widziana na szlacheckim wydarzeniu ubrana jak chłopka! Szybko odwróciła się, aby uciec, zanim ktoś ją zobaczy lub rozpozna, ale zatrzymał ją znajomy, zimny głos.
„Co za szkarada,” wycedził. Zadrżała na jego zimny ton, ociekający sarkazmem i obrzydzeniem. „Co ty masz na sobie? Jak mogłaś przynieść takie wstyd królestwu, ubierając się w ten sposób?”
Przez chwilę zastanawiała się nad kontynuowaniem ucieczki, ale szlachcice w pobliżu już zaczęli szeptać, chichotać. Mogła sobie wyobrazić ich szydercze twarze i to, co by powiedzieli, gdyby teraz uciekła. Wyprostowała kręgosłup i odwróciła się, aby stawić mu czoła, ale widok kobiety na ramieniu Bazylego uderzył ją jak sztylet w serce.
Bazyli był tak przystojny jak jego ojciec i młody. Jego ciemne oczy były zimne na jego twarzy, ale tylko podkreślały jego surowe rysy. Nawet jego wyniosły uśmiech wydawał się stworzony przez boginię, aby kusić. Wilczyca na jego ramieniu była ubrana w jedwabie i klejnoty, które Laura powinna była nosić. W rzeczywistości, Delia miała na sobie jedną z jej sukienek i zestaw biżuterii, który król podarował jej rok wcześniej. Jej twarz zapłonęła, widząc ją w swoich ubraniach.
Wyglądali razem tak pięknie, a Laura nigdy nie czuła się tak nie na miejscu. Nie sądziła, że kiedykolwiek mogłaby poczuć się tak zwyczajna i niegodna, jak w tej chwili.
To wszystko była jej wina.
Delia została znaleziona przez patrol w lesie poza Cesarskim Miastem pół miesiąca temu. Ranna i pozornie bezradna, twierdziła, że pochodzi z bardzo odległego stada i została zaatakowana przez łotrów na obrzeżach. Błagała o schronienie w cesarskim mieście. Bazyli zlitował się nad biedną dziewczyną i przyprowadził ją do zamku, ale jak mogli stać się tak bliscy tak szybko?
Jak mogła nie zauważyć, że kobieta wkrada się tam, gdzie powinna być Laura?
Prawie się zaśmiała. Była tak zajęta wypełnianiem obowiązków luny, że nie była dobrą żoną, a Bazyli po prostu znalazł coś w rodzaju zastępstwa.
Szlachcice pochylili się w łuku, obserwując rozwijającą się scenę. Upokorzenie skręcało jej żołądek, a rozpacz zaczęła wypełniać jej pierś i ściskać serce. Była jego żoną, jego towarzyszką i służyła królestwu jako luna. Jak mógł mieć Delię na ramieniu tak dumnie przed dworem? Jak mógł ją tak upokorzyć? Czy nie było ani chwili zastanowienia nad nią?
Odsunęła tę myśl i wyprostowała kręgosłup. Bez względu na wszystko, była luną. Jej duma i obowiązek musiały być na pierwszym miejscu.
„Jesteśmy w środku wojny. Dlaczego organizujesz tak wystawne przyjęcie?”
Szlachcic westchnął, a to rozeszło się po pobliskich gościach.
Oczy Bazylego stwardniały, gdy obnażył zęby, „Myślisz o sobie zbyt wiele, by zadać mi takie pytanie. To moje prawo robić, co mi się podoba w moim zamku.”
„Ale jestem twoją luną. Rządzimy tym królestwem i zamkiem razem, gdy król jest na granicy. Mam pełne prawo wiedzieć. Nasza armia wciąż walczy z wampirami. Nie możemy sobie pozwolić na wydawanie tylu pieniędzy--”
„Nie urodziłaś się, by być luną!” Bazyli krzyknął gniewnie, „Pozwoliłem ci pełnić tę rolę do tej pory. Jak śmiesz mówić mi, co mam robić!”
Delia objęła Bazylego, mówiąc cicho, „Proszę, mój Książę. Pomyśl o gościach…”
Furia Bazylego zniknęła, gdy zwrócił się do Delii. Jego oczy były miękkie, a uśmiech słodki. To skręcało Laurze żołądek. Czy wilczyca z nieznanego stada naprawdę mogła być od niej lepsza?
„Oczywiście, moja miłości. Tak mądre słowa. Naprawdę, jesteś tą jedyną.” Odwrócił się, by spojrzeć na Laurę z gniewem. Zadrżała na widok złości w jego oczach. „Spójrz na siebie. Jesteś bardziej jak służąca zamku niż moja luna. Nie wspominaj mi o problemach budżetowych. Wszyscy wiedzą, że wydajesz więcej pieniędzy na bezużyteczne projekty. Gdybym był tobą, wstydziłbym się pokazać!”
Wszystko, co robiła, było dla królestwa, dla Bazylego. Jak mógł tego nie dostrzegać?
„Ja-ja tylko--”
„Jesteś niczym.”
Laura opuściła głowę. Wiedziała to. Bazyli nie musiał jej tego mówić, a jednak starała się wznieść ponad to. Trzy lata ciężkiej pracy nie przyniosły nic.
Czy kiedykolwiek to coś znaczyło?
„Chociaż cieszę się, że pokazałaś swoją nędzną twarz i oszczędziłaś mi kłopotu z jej sprowadzeniem.” Bazyli uniósł nos, „Przygotuj się do wyjazdu natychmiast. Wkrótce ogłoszę Delię moją towarzyszką i tą, którą będę kochał do końca życia.”
Laura zamarła, jej oczy rozszerzyły się, gdy jej najgorszy koszmar stał się rzeczywistością. Wyjechać? Bazyli kochał Delię? Wiedziała, że nigdy nie było miłości między nimi. Wiedziała, że była tylko oznaczoną towarzyszką Bazylego, ale to było za dużo.
„Delia będzie luną królestwa. Co do ciebie, Lauro Hamilton, nie obchodzi mnie, co się z tobą stanie po naszym rozwodzie.”
Jej szczęka zadrżała, a oczy zapłonęły łzami. Była luną i żoną Bazylego przez trzy lata. Prowadziła królestwo u jego boku, gdy król był nieobecny, z całą gracją i odpowiednią troską.
Bazyli nie mógł jej po prostu wyrzucić jak resztki obiadu!
„Nie możesz--”
Zakrztusiła się i potknęła w szoku, gdy ich więź pękła. Była tak krucha, jak wszystkie oznaczone więzi towarzyszy. Jemu nic nie kosztowało jej zniszczenie, a jej kosztowało wszystko.
„Nie… Nie. Nie możesz.” Zawyła. „Nie możesz!”
Bazyli odwrócił się. Jego oczy były zimne i bezlitosne.
Jego głos był niemal radosny, gdy uśmiechnął się do niej złośliwie, „Mówiłem ci. Zrobię, co mi się podoba. Nie jesteś nawet godna być zapasową służącą w moim zamku. Teraz, wynoś się z mojego zamku!”
บทล่าสุด
#174 Rozdział 174: Jack
อัปเดตล่าสุด: 1/10/2025#173 Rozdział 173: Obrona, a nie
อัปเดตล่าสุด: 1/10/2025#172 Rozdział 172: Zapomnienie
อัปเดตล่าสุด: 1/10/2025#171 Rozdział 171: Miłość i obsesja
อัปเดตล่าสุด: 1/10/2025#170 Rozdział 170: Olivia
อัปเดตล่าสุด: 1/10/2025#169 Rozdział 169: Partnerzy i losowe pary
อัปเดตล่าสุด: 1/10/2025#168 Rozdział 168: Lady Nimue
อัปเดตล่าสุด: 1/10/2025#167 Rozdział 167: Przebaczenie
อัปเดตล่าสุด: 1/10/2025#166 Rozdział 166: Przeklęte ostatnie chwile
อัปเดตล่าสุด: 1/10/2025#165 Rozdział 165: Wizje
อัปเดตล่าสุด: 1/10/2025
คุณอาจชอบ 😍
รักโคตรร้าย ผู้ชายพันธุ์ดิบ
ปรเมศ จิรกุล หมอหนุ่มเนื้อหอม รองผู้อำนวยการโรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง เขาขึ้นชื่อเรื่องความฮอตฉ่า เป็นสุภาพบุรุษ อ่อนโยน เทคแคร์ดีเยี่ยม และให้เกียรติผู้หญิงทุกคน ยกเว้นกับธารธารา อัศวนนท์
ปรเมศตั้งแง่รังเกียจธารธาราตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอหน้า เพียงเพราะเธอแต่งตัวเหมือนผู้ชาย เขาเลยประณามว่าเธอเป็นพวกผิดเพศน่ารังเกียจ แต่ใครเลยจะรู้ว่าหมอสาวมาดทอมหัวใจหญิงนั้นจะเฝ้ารักและแอบมองเขาอยู่ห่างๆ เพราะเจียมตัวดีว่าอีกฝ่ายแสนจะรังเกียจ และดูเหมือนคำกล่าวที่ว่าเกลียดอะไรมักจะได้อย่างนั้นจะใช้ไม่ได้ผลสำหรับคนทั้งคู่
กระทั่งดวลเหล้ากันจนเมาแบบขาดสติสุดกู่ เขาจึงเผลอปล้ำแม่สาวทอมที่เขาประกาศว่าเกลียดเข้าไส้ หนำซ้ำยังโยนความผิดว่า ‘ความสัมพันธ์บัดซบ’ ที่เกิดขึ้นเป็นเพราะยัยทอมตัวแสบยั่วเขา เมากับเมาเอากันแล้วไง น้ำแตกก็แยกทาง ทว่าพออีกฝ่ายหลบหน้าเขากลับร้อนรนกระวนกระวาย ครั้นทนไม่ไหวหมอหนุ่มจอมยโสก็ต้องคอยราวี และตามหึงหวงเมื่อมีใครคิดจะจีบ ‘เมียทอม’ ของเขา แต่กว่าจะรู้ตัวว่าขาดเธอไม่ได้ เธอก็หายไปจากชีวิตเขาเสียแล้ว
ลิขิตรักนายสุดหื่น
เรื่องย่อ....
“คุณอัสลาน… คุณออกไปห่างๆฉันหน่อยได้ไหม…ห้องครัวนี่มันก็กว้างมากเลยนะคุณ ทำไมคุณต้องมาใกล้ฉันขนาดนี้ด้วย…”
“ก็ผมอยากจะดูว่าคุณใส่ยาเสน่ห์อะไรลงไปในอาหารหรือเปล่า เพราะช่วงนี้ผมรู้สึกโหยหาคุณตลอดเลย…”
“ใครจะบ้ามาใส่ยาเสน่ห์ให้คุณกินล่ะ แค่นี้ฉันก็แทบไม่ได้นอนแล้ว… ขืนใส่ยาเสน่ห์ให้คุณกิน ฉันไม่นอนแกผ้าให้คุณเอาทั้งวันเลยเหรอ…”
“หึๆ…ก็คุณมันน่ามั่นเขี้ยวนิ จะจับจะตบตรงไหนก็แน่นไปหมดเลย…แถมกลิ่นตัวก็หอมไปยันหอยเลย…อืม…พูดไปแล้วขอผมดมให้ชื่นใจหน่อยสิ วันนี้ทำงานมาโคตรเหนื่อยเลย…”
“อื้อ…คุณจะทำอะไรน่ะคุณฮัสลาน นี่มันในห้องครัวนะคุณ…เดี๋ยวพวกแม่บ้านเดินเข้ามาจะทำยังไงคะ…ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้เลยค่ะ จะมาดมอะไรตรงนี้”
“ก็ผมอยากดมตอนนี้ไงคุณ…เห็นหน้าคุณแล้วผมก็รู้สึกเสี้ยนจนทนไม่ไหวแล้วเนี่ย…ขอผมดมให้ชื่นใจหน่อยเถอะ”
“อ้ะ….คุณอัสลาน….อื้อ….ทำไมคุณมันหื่นแบบนี้เนี่ย….เอามือของคุณออกไปนะ เดี๋ยวคนมาเห็น….อ้ะ…ซี๊ด…อ่าส์….”
โซ่สวาทร้อนรัก
“มันเรื่องของฉัน ตัวฉันของฉันนมก็นมของฉัน คุณไม่มีสิทธิ์มายุ่ง”
“ก็สิทธ์ของความเป็นผัวคนแรกของคุณไง นมคุณน่ะเป็นของผม ทั้งตัวคุณก็เป็นของผม...เข้าใจไหม? ”
คาเรน เซนโดริก อายุ 32 ปี
หนุ่มลูกครึ่งอเมริกา-อาหรับ ที่มีบุคลิกสุขุมเยือกเย็น เจ้าเล่ห์แสนกล และยังเป็นCEO บริษัทไอทีอินเตอร์เนชั่นกรุ๊ปชื่อดังในอเมริกาที่มีสาขาอยู่ทั่วโลก ในแต่ละวันจะมีสาวๆมาคอยปนเปรอสวาทให้เขาในทุกค่ำคืน และในที่สุดเขาก็จัดการเหยื่อสาวผิดคน เพราะคิดว่าเธอคือคนที่ลูกน้องหามา จึงใช้เงินปิดปากเธอให้จบเรื่อง แต่ใครจะคิดว่าเขาต้องมาเจอกับเธออีกครั้ง
ทับทิม รินลดา ชลวัตร อายุ 25 ปี
สาวแว่นช่างเพ้อ ที่มีความสามารถรอบด้าน พ่วงด้วยวาจาอันจัดจ้านไม่ยอมใคร จนถูกคัดเลือกให้ไปดูงานที่ดูไบ ต้องมาเปลี่ยนตัวเองให้กลายเป็นสาวสวยสุดมั่นสำหรับงานครั้งนี้ แต่พอไปถึงเธอกลับถูกซาตาน พรากพรหมจรรย์ไปตั้งแต่วันแรกที่ไปถึง และซาตานคนนั้นก็ดันเป็นเจ้าของบริษัทที่เธอทำงานอยู่ แล้วเธอจะทำอย่างไรต่อไปเมื่อต้องเจอกับเขาอีกครั้ง
เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD
หนุ่มหล่อ ลูกชายมาเฟียตระกูลใหญ่ผู้เย็นชาไร้ความรู้สึก เขาถูกผู้หญิงหลายคนตราหน้าว่าไร้หัวใจ ถึงอย่างนั้นเพราะความหล่อก็ยังมีผู้หญิงอีกมายมายที่พร้อมจะขึ้นเตียงกับเขา
แต่มีผู้หญิงเพียงคนเดียวที่เขารังเกียจและไม่อยากเจอหน้าถึงแม้เธอจะพยายามเท่าไรก็ไม่มีวันมีค่าในสายตาของเขา
“อยากเป็นเมียฉันมากไม่ใช่หรือไง ฉันกำลังจะสนองให้เธอเป็นอยู่นี่ไง แต่ไม่ใช่ในฐานะเมียแต่ง อย่าคิดหวังสูงเกินไป!!”
มิลิน
เธอถูกคนที่ตัวเองแอบรักมาตั้งแต่เด็กรังเกียจเพียงเพราะเขาคิดว่าแม่เธอคือเมียน้อยของพ่อเขา ถึงแม้เขาจะไม่สนใจใยดีอะไรเธอเลย แต่เธอก็ยังรักเขาหมดหัวใจ
ทั้งที่คิดว่าหากยอมยกร่างกายให้เขาแล้วจะได้ความรักกลับคืนมา แต่สุดท้ายก็ได้เพียงความเกลียดชัง
ขย่มรักมาเฟีย
"ความทรงจำบ้าบออะไรของคุณ ฉันไม่อยากจะทบทวนอะไรทั้งนั้น ออกไปห่างๆฉันเลยนะ...อื้อ...ปล่อยฉันสิ ไอ้มาเฟียบ้า...จะมายุ่งกับฉันทำไมห้ะ!...."
"ไม่ยุ่งกับเมีย...แล้วจะให้ไปยุ่งกับหมาแมวที่ไหนล่ะหึ...ไม่ได้เจอตั้งนาน...คิดถึงดุ้นของผมไหม...อยากจะอม...อยากจะเลียเหมือนที่เคยทำหรือเปล่า...."
"ไม่....ถ้าคุณเสี้ยนมากนักก็ไปเอากับผู้หญิงของคุณสิ..ผู้หญิงพวกนั้นเขาเต็มใจทำให้คุณแบบถึงอกถึงใจ คุณจะมาบีบบังคับฉันให้เสียแรงทำไม"
"ก็ผู้หญิงพวกนั้นมันไม่ตื่นเต้นเหมือนกับคุณนิ....ผมชอบใช้แรง...โดยเฉพาะกับคุณ....ชอบเยแรงๆ....ตอกแบบจุกๆ และที่สำคัญผมชอบตอนที่คุณครางเหมือนคนกำลังจะตายตอนที่ผมกำลังเอาคุณ"
"ใครโดนคุณเอาก็ต้องครางเหมือนจะตายกันทั้งนั้นแหละ ใหญ่เกินบ้านเกินเมืองซะขนาดนั้น ไปผู้หญิงเอาพวกนั้นไป อย่ามายุ่งกับฉัน...อื้อ...ปล่อยฉันสิ"
"ทำไมชอบไล่ให้ผมไปเอาคนอื่นนักหึ....ไม่เข้าใจเหรอว่าผมจะเอาคุณ....ผมชอบหอยฟิตๆของคุณมากกว่า...ผมหลง...ผมคลั่งไคล้...และผมก็อยากจะได้มันอีก...หลายๆครั้ง....ซ้ำแล้วซ้ำเล่า....จนกว่าหอยน้อยๆของคุณมันจะรับไม่ไหว...อืม....ไม่ได้เอามานานแล้ว....คุณให้ใครมาซ้ำรอยผมหรือเปล่า...."
I’m evil guy ปีศาจตัวร้ายพ่ายรัก
ทาสสวาทอสูรเถื่อน
“แพงไปหรือเปล่า สำหรับค่าตัวของคุณอย่างมากก็คืนละแสน” ฟรานติโน่พูดไปพร้อมกับมองร่างบางที่กำลังนั่งอยู่บนตักของเขาด้วยสายตาหื่นกระหาย เขายอมรับว่าเขาชอบผู้หญิงคนนี้ เพราะเธอสวยและที่สำคัญนมตูมชะมัดยาก
มันโดนใจเขาจริงๆ ยิ่งสเต็ปการอ่อยของผู้หญิงคนนี้เขาก็ยิ่งชอบ เพราะมันทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นกับสิ่งที่เธอกำลังทำ
“ถ้าคุณไม่สู้ก็ปล่อยฉันสิคะ ฉันจะได้ไปหาคนที่เขาใจถึงกว่าคุณ” พิชชาภาพูดจบก็เอามือยันหน้าอกของฟรานติโน่แล้วทำท่าจะลุกออกจากตักของเขา ก่อนจะถูกมือใหญ่รั้งเอวไว้ไม่ให้ลุกขึ้น
“ได้ ผมจะให้คุณคืนละล้าน แต่คุณต้องตามใจผมทุกอย่าง” ฟรานติโน่พูดไปพร้อมกับรอยยิ้มมุมปากเจ้าเล่ห์ คิดว่าคนอย่างเขาจะยอมเสียเงินหนึ่งล้านบาทง่ายๆงั้นเหรอ คอยดูเถอะเขาจะตักตวงจากเธอให้คุ้มสมราคาที่เขาต้องจ่ายไป
3P อาหมวยโดนอาเฮียใหญ่ทั้งสองจับทำเมีย
เมียขัดดอก
"คุณหมอคะฉันขอร้องล่ะคุณหมอช่วยแม่ฉันด้วยเถอะนะ" หญิงสาวขอร้องอ้อนวอนถึงขั้นยกมือขึ้นมากราบไหว้
"ทางเราช่วยได้เท่าที่ช่วยจริงๆ" ถ้าเขาทำแบบนั้น โรงพยาบาลของเขาอาจจะถูกฟ้องได้ ซึ่งมันไม่เป็นผลดีเลย และมันก็ไม่คุ้มกับการเสี่ยง
"ฉันขอร้องล่ะค่ะ จะให้กราบเท้าฉันก็ยอม"
"คุณอย่าทำแบบนี้เลย"เขารีบพยุงร่างของหญิงสาวที่กำลังจะคุกเข่าลงตรงหน้าให้กลับขึ้นมายืนใหม่อีกครั้ง
"คุณจะให้ฉันทำอะไรก็ได้ ฉันเคยเรียนหมอมาค่ะ ฉันคงพอช่วยงานคุณได้ไม่มากก็น้อย" เพราะเธอเคยเรียนมาด้านนี้ก็เลยรู้ว่าใครที่สามารถจะช่วยแม่ของเธอได้ และก็รู้ด้วยว่ามันเสี่ยงมากถ้าจะทำแบบนี้
"คุณก็เคยเรียนหมอมา คุณก็คงจะรู้ผมคงช่วยไม่ได้"
"ถ้าเปลี่ยนจากช่วยงานเป็นเอาร่างกายของฉันแลกเปลี่ยนได้ไหมคะ"
"คุณพูดอะไร"
"ถ้าคุณหมอยอมช่วยผ่าตัดให้แม่ฉันฉันจะยอมมอบร่างกายให้คุณค่ะ" เธอมีคนที่จะมาบริจาคอวัยวะแล้ว เหลือแค่การผ่าตัดเท่านั้น..
BAD FIANCE พันธะรักคู่หมั้นใจร้าย
เพลิงเขมราช
เธอจึงไม่มีสิทธิ์อ้อนวอน
. . .
ใครต่อใครต่างกล่าวหาว่า ‘อมายา’ เป็นฆาตกร
ที่ฆ่าลูกเมียของ ‘เขมราช’ อย่างเลือดเย็น
นั่นก็เพราะมีหลักฐานมัดตัว แต่ทว่าเธอ ‘ไม่ได้ทำ’
กระนั้นใครเล่าจะเชื่อ
โดยเฉพาะเขา... ชายผู้กุมหัวใจเธอไว้ทั้งดวง
ความแค้นของเขาคอยตามหลอกหลอน
หลับตายังฝันเห็น ตื่นมาก็ยังรู้สึก...
มันทรมานเหมือนตายทั้งเป็น
แต่เพลิงแค้นไม่มีวันมอดลง
จนกว่าเธอจะได้ชดใช้อย่างสาสม
แม้ในวันเธอกำลังจะให้กำเนิด 'ลูกของเขา'
เขมราชกลับย้ำแผลใจให้ลึกลง เพราะเขาต้องการแค่ลูก
ส่วนเธอนั้นไม่มีความหมาย ก็แค่ผู้หญิงไร้ค่าที่รอเวลากำจัดทิ้ง...
. . .
พระเอกร้าย และนางเอกก็ร้ายพอ ๆ กัน
ใครเป็นความดันค่อย ๆ อ่าน ค่อย ๆ ซึมซับนะคะ
เนื้อหาทั้งหมด 57 บท (ไม่รวมบทพิเศษ 4 บท ถ้ารวมก็ 61 บท)
เนื้อหามีประเด็นเสียดสี ท่านใดอ่อนไหวง่ายโปรดใช้วิจารณญาณ
คุณฟอร์บส์
โอ้พระเจ้า! คำพูดของเขาทำให้ฉันรู้สึกตื่นเต้นและหงุดหงิดในเวลาเดียวกัน แม้แต่ตอนนี้ เขาก็ยังเป็นคนเดิมที่หยิ่งยโสและชอบบงการทุกอย่างตามใจตัวเอง
"ทำไมฉันต้องทำแบบนั้นด้วย?" ฉันถาม ขณะที่รู้สึกว่าขาของฉันเริ่มอ่อนแรง
"ขอโทษนะถ้าฉันทำให้เธอคิดว่าเธอมีทางเลือก" เขาพูดก่อนจะคว้าผมของฉันแล้วดันตัวฉันลง บังคับให้ฉันก้มลงและวางมือบนโต๊ะทำงานของเขา
โอ้ พระเจ้า มันทำให้ฉันยิ้ม และทำให้ฉันยิ่งเปียกชุ่ม บรายซ์ ฟอร์บส์ ดุเดือดกว่าที่ฉันเคยจินตนาการไว้มาก
แอนนาลีส สตาร์ลิ่ง สามารถใช้คำพ้องความหมายทุกคำในพจนานุกรมเพื่ออธิบายเจ้านายจอมโหดของเธอ และมันก็ยังไม่เพียงพอ บรายซ์ ฟอร์บส์ เป็นตัวอย่างของความโหดร้าย แต่โชคร้ายที่เขาก็เป็นตัวอย่างของความปรารถนาที่ไม่อาจต้านทานได้เช่นกัน
ในขณะที่ความตึงเครียดระหว่างแอนน์และบรายซ์ถึงจุดที่ควบคุมไม่ได้ แอนนาลีสต้องต่อสู้เพื่อไม่ให้ยอมแพ้ต่อสิ่งยั่วยวน และต้องตัดสินใจอย่างยากลำบาก ระหว่างการตามความทะเยอทะยานในอาชีพของเธอหรือยอมแพ้ต่อความปรารถนาลึกๆ ของเธอ เพราะเส้นแบ่งระหว่างสำนักงานและห้องนอนกำลังจะหายไปอย่างสิ้นเชิง
บรายซ์ไม่รู้จะทำอย่างไรเพื่อให้เธอออกไปจากความคิดของเขา แอนนาลีส สตาร์ลิ่ง เคยเป็นแค่เด็กสาวที่ทำงานกับพ่อของเขา และเป็นที่รักของครอบครัวเขา แต่โชคร้ายสำหรับบรายซ์ เธอกลายเป็นผู้หญิงที่ขาดไม่ได้และยั่วยวนที่สามารถทำให้เขาคลั่งได้ บรายซ์ไม่รู้ว่าเขาจะสามารถห้ามมือของเขาไม่ให้แตะต้องเธอได้นานแค่ไหน
ในเกมที่อันตราย ที่ธุรกิจและความสุขต้องห้ามมาบรรจบกัน แอนน์และบรายซ์ต้องเผชิญกับเส้นแบ่งที่บางเบาระหว่างเรื่องงานและเรื่องส่วนตัว ที่ทุกสายตาที่แลกเปลี่ยน ทุกการยั่วยุ เป็นคำเชิญให้สำรวจดินแดนที่อันตรายและไม่รู้จัก













