
บทนำ
I could only stare at the boy in front of me, my head still working around the fact that he'd just revealed his curse some minutes ago.
"You are cursed," I managed to get out, my eyes finally daring to meet his. "The witch cursed you."
"She did," He agreed, his tone almost bored. "She cursed me for my wish, but she didn't deny it. You are my love in this lifetime, and you are the beast's love."
The first time it happened, no one could believe what was right in front of them. There was too much blood for the eyes to comprehend, and too little body left for anyone to recognise the victim.
The second time it happened, people spent hours of their night trying to find a connection between Mrs Evermore and the new victim, Mr Heimdenger. The murders had been about a month apart, but the corpses were too similar for one to mistake it as two different murderers, both torn apart into nothingness.
The third time it happened, people started whispering about a curse. The witches of the village had spoken and told everyone about how someone had opened a door they weren't supposed to open, and now they were all punished as the dark magic plagued their grounds.
It went on like that for a while, but the month it took my mother, I swore to slay the beast myself.
บท 1
The first time it happened, no one could believe what was right in front of them. There was too much blood for the eyes to comprehend, and too little body left for anyone to recognise the victim. It was only due to the cry of her husband that Mrs Morrigan Evermore was identified as the torn-apart body on her floor, with barely anything left on her face except for blood and the skull that was covered underneath it. I barely got a glimpse of the scene from where I stood, the cold boulders from the stonewall numbing the feeling of my feet and the fog from my breath almost crystallising in front of my face in the winter cold, but even from that distance, the picture the sight painted in my head was enough to leave me with nightmares for weeks. No one found a trace of whoever or whatever had created such a mess, but it was all anyone could talk about for days.
The second time it happened, people spent hours of their night trying to find a connection between Mrs Evermore and the new victim, Mr Heimdenger. The murders had been about a month apart, but the corpses were too similar for one to mistake it as two different murderers, both torn apart into nothingness. There were whispers about a beast because too many found the scene to be too inhuman to be the creation of something that wasn’t a bloodthirsty beast. The most noticeable change however was the way people started rebuilding their homes. Despite not having enough money, despite not having food on the tables or even enough clothes to survive the winter, people started creating walls around their houses, most of wood, some of stone and the most unfortunate just pulled whatever they could find to replicate a wall between the outer world and their homes. My own father cut down our last tree to strengthen the wall of our home to at least get the illusion of security.
The third time it happened, people started whispering about a curse. The witches of the village had spoken and told everyone about how someone had opened a door they weren't supposed to open, and now they were all punished as the dark magic plagued their grounds. They foretold how crops would grow and people would starve only to be picked off one by one by the monster that hunts in the night until there was nothing left but blood on the streets. After that day, people made up plans to leave these cursed grounds, flee the starvation and seek new places to live. By the end of the month, two families had left, and their homes had been pulled apart to pieces by those who wanted the material to secure their homes even further.
The next month, the two families were back, all bodies covered in blood and wounds and some even with their heads even torn apart. People all around were sobbing and wailing as they realised that they weren’t going to be able to leave this town ever. These bodies were the first ones I had gotten a closer look upon, and I felt my whole stomach turn as the eyes of one of the daughters started back at me, her expression somehow echoing the desperation she must have felt when whatever it was attacked her.
From that day onwards, the village broke out in hysteria. No one wanted to take their chances when it came to the witches’ words, so people started stashing all the food they could get their hands on, and the already obvious rift between the poor and the wealthy became even greater. My father’s corpses were raided, but by then he had already hidden most of the food he had managed to grow during previous seasons.
Some months after that, a pattern was clear. The curse hit once a month, and it always occurred when the moon was at its fullest. It never took more than one person, unless someone tried to leave or approach the beast itself, in that case, no one had survived long enough to see the next sunrise. Some, however, claimed to have spotted the beast. The descriptions of it were vague, if even true. Some claimed that it was large with claws and fangs the size of pine cones. Others claimed that it had wings and a tail so sharp that they could feel the cut from where they were peeking. Some even said that it wasn’t even a solid thing, but more like a dark mist floating around in search for its next victim. But no matter what description was true, one thing was for sure, it was horrifying and we were nothing against its strength.
However, the dull eyes of the daughter still haunted me, and it got to the point where the thoughts of just waiting on my death and ending up just like her led to panic attacks alone in the night. When the sun rose again, I was determined not to leave this world without a fight even if it was a losing one. We did not have much where I lived, but my father had a set of knives from his ancestors, and my brother had an old archery set he wouldn’t miss thanks to the fancy year the upper class provided their trained soldiers. It was not much, but the first time I released the arrow, missing the target by several feet, the need for control washed over me, and I was determined to do it again and again until I had perfected every shot.
Small minutes of firing arrows became full hours of target practice, and full hours of target practice became hunts for something more than just grains on the table. The most difficult part of this however wasn’t the endless frustration every time I messed up, nor was it the dangers in the woods I found to be the best hunting grounds, it ended up being having to lie to my family about where the meat came from. Despite being on the poorer side of the population, manners from the upper class were still demanded. A lady was not to hunt or wield any type of weapon, she was to remain fair for future bachelors who wished to marry her and have her carrying his children. If any in her family found out that she was hunting during the days they would strip her of her weapon and punish her generously for misbehaving. Instead, her family was led to believe that she got the meat from a butcher on the south side of the village, in payment for her services as a maid in his house since the wife couldn’t care for it herself.
I should have known the lie wouldn’t last, my mother always had her ways to reveal even the most guarded secrets.
I had come home from a hunt to see my mother and a man twice my age standing in our home, causing the living room to seem even smaller than it was. I should have suspected atrocity when my mother started speaking with her honey-sweet voice, introducing the stranger to me and serving us both tea as she led one conversation after another. I had just played along with whatever scheme she’d planned, answering the stranger’s curious questions and doing my best to replicate the perfect daughter that my mother had trained me to be, aware that messing up whatever my mother had planned would result in unnecessary negativity. It wasn’t until he’d left, however, that she revealed her true intentions. My mother spoke of an engagement, spoke of a plan where everything was settled except for the ring on a finger, and it had taken me a moment before realising what she was trying to do.
As expected, the conversation turned into an argument when I refused, and my mother revealed everything she knew, including the secret hunts I’d been sneaking off to. She told me that this was my only chance in life, that she had to wed me before it got out that her daughter was a hunting savage, and I had cursed at her, swearing that she would no longer be my mother if she forced me through the engagement, and then just left to spend my night in the barns, as far away from her as I could.
The same night, the monster broke into our house and killed my mother.
The next morning, as I watched my father cradle my mother’s corpse, the echo of my last words to her ringing in my ear, I swore to be the one to kill the monster in the end.
บทล่าสุด
#40 Epilogue: Two years later
อัปเดตล่าสุด: 5/13/2025#39 Chapter 39: My own death
อัปเดตล่าสุด: 5/13/2025#38 Chapter 38: When worlds collide
อัปเดตล่าสุด: 5/13/2025#37 Chapter 37: Looking for my heart's home
อัปเดตล่าสุด: 5/13/2025#36 Chapter 36: The past that haunts
อัปเดตล่าสุด: 5/13/2025#35 Chapter 35: Reaching for a life I want
อัปเดตล่าสุด: 5/13/2025#34 Chapter 34: A certain visit
อัปเดตล่าสุด: 5/13/2025#33 Chapter 33: To love a beast
อัปเดตล่าสุด: 5/13/2025#32 Chapter 32: Mere moments before the unknown
อัปเดตล่าสุด: 5/13/2025#31 Chapter 31: The cruel past
อัปเดตล่าสุด: 5/13/2025
คุณอาจชอบ 😍
ก้าวสู่ความรัก: หัวหน้าหวานใจรักแรก
สิ่งที่หยุนเสี่ยงอยากทำมากที่สุดเมื่อได้ย้อนกลับไปในอดีต คือการห้ามตัวเองในวัย 17 ไม่ให้ตกหลุมรักเซี่ยจวินเฉินวัย 18 ปี
แต่เมื่อวิญญาณวัย 26 ปีของเธอได้เข้าสิงร่างของเด็กสาววัย 17 อีกคน ทุกอย่างกลับไม่เป็นไปตามที่หยุนเสี่ยงคาดไว้เลย
หม่อซิงเจ๋อ บอสในอนาคตของเธอ ดันมาอาศัยอยู่ในบ้านที่เธออยู่ตอนนี้อย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
ชีวิตการอยู่ร่วมชายคาที่วุ่นวายจึงเริ่มต้นขึ้น
หนึ่งปีต่อมา
อุบัติเหตุรถชนที่ไม่คาดคิด พาหยุนเสี่ยงกลับไปยังวัย 26 ปีของเธออีกครั้ง
เธอคิดว่านี่เป็นเพียงความฝันที่สวยงาม พอตื่นขึ้นทุกอย่างก็กลับเป็นเหมือนเดิม
แต่ตั้งแต่เธอปรากฏตัวต่อหน้าหม่อซิงเจ๋ออีกครั้ง
ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป
สำหรับเธอ มันเป็นเพียงเวลาหนึ่งปี แต่สำหรับหม่อซิงเจ๋อ เธอคือคนที่เขาหมกมุ่นมาตลอดเก้าปี
เขาไม่มีทางปล่อยให้เธอหลุดจากโลกของเขาอีกครั้ง
หม่อซิงเจ๋อจับมือหยุนเสี่ยงที่กำลังจะเดินจากไป กัดฟันพูดอย่างเดือดดาล "หยุนเสี่ยง ฉันรอเธอมาเก้าปี แค่ให้เธอรออีกเก้านาทีมันยากนักเหรอ?"
น้ำตาของหยุนเสี่ยงไหลอาบแก้ม "ฉันนึกว่าคุณไม่ต้องการฉันแล้ว"
หม่อซิงเจ๋อโกรธจนแทบคลั่ง เขาทุ่มเททุกวิถีทางก็เพื่อกักเธอไว้ข้างกายไปตลอดชีวิตเท่านั้น
ติดอยู่กับเจ้านายสุดฮอตทั้งสามของฉัน
"เธอต้องการแบบนั้นไหม ที่รัก? เธอต้องการให้พวกเราทำให้หีเล็กๆ ของเธอพอใจไหม?"
"ค...ค่ะ ท่าน" ฉันหายใจออกมาเบาๆ
การทำงานหนักของโจแอนนา โคลเวอร์ในช่วงมหาวิทยาลัยได้ผลตอบแทนเมื่อเธอได้รับข้อเสนองานเลขาที่บริษัทในฝันของเธอ, Dangote Group of Industries. บริษัทนี้เป็นของทายาทมาเฟียสามคน พวกเขาไม่เพียงแต่เป็นเจ้าของธุรกิจร่วมกัน แต่ยังเป็นคนรักกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย
พวกเขามีความต้องการทางเพศต่อกัน แต่พวกเขาแบ่งปันทุกอย่างรวมถึงผู้หญิง และพวกเขาเปลี่ยนผู้หญิงเหมือนเปลี่ยนเสื้อผ้า พวกเขาเป็นที่รู้จักในฐานะเพลย์บอยที่อันตรายที่สุดในโลก
พวกเขาต้องการแบ่งปันเธอ แต่เธอจะยอมรับความจริงที่ว่าพวกเขามีเพศสัมพันธ์กันเองได้หรือไม่?
เธอจะสามารถจัดการเรื่องธุรกิจและความสุขได้หรือไม่?
เธอไม่เคยถูกผู้ชายแตะต้องมาก่อน นับประสาอะไรกับสามคนพร้อมกัน เธอจะยอมไหม?
ฉันคิดว่าฉันนอนกับเพื่อนสนิทของพี่ชาย
ฉันผละออกมาและไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง...ฉันรู้ว่าเขาใหญ่ แต่ไม่คิดว่าจะใหญ่ขนาดนี้ และฉันมั่นใจว่าเขาสังเกตเห็นว่าฉันตกใจ
"เป็นอะไรไปจ๊ะ...ตกใจเหรอ?" เขายิ้มและจ้องตาฉัน ฉันตอบด้วยการเอียงหัวและยิ้มให้เขา
"รู้ไหม ฉันไม่ได้คาดหวังให้เธอทำแบบนี้ ฉันแค่อยากจะ..." เขาหยุดพูดเมื่อฉันใช้มือจับของเขาและใช้ลิ้นวนรอบหัวเห็ดก่อนจะเอาเข้าปาก
"โอย!!" เขาคราง
ชีวิตของดาเลีย ธอมป์สัน เปลี่ยนไปหลังจากเธอกลับมาจากการไปเยี่ยมพ่อแม่สองสัปดาห์ และพบว่าแฟนหนุ่ม สก็อตต์ มิลเลอร์ กำลังนอกใจเธอกับเพื่อนสนิทสมัยมัธยม เอ็มม่า โจนส์
ด้วยความโกรธและเสียใจ เธอตัดสินใจกลับบ้าน แต่เปลี่ยนใจและเลือกที่จะปาร์ตี้หนักกับคนแปลกหน้า
เธอดื่มจนเมาและยอมมอบร่างกายให้กับคนแปลกหน้าชื่อ เจสัน สมิธ ซึ่งกลายเป็นเจ้านายคนใหม่ของเธอและเป็นเพื่อนสนิทของพี่ชายเธอ
เสน่ห์หวาน: อีโรติก
เรื่องหลัก
มาริลิน มูเรียล อายุสิบแปดปี รู้สึกตกใจในช่วงฤดูร้อนที่สวยงามเมื่อแม่ของเธอพาชายหนุ่มที่หล่อเหลาเข้ามาและแนะนำว่าเขาเป็นสามีใหม่ของเธอ ความรู้สึกที่ไม่สามารถอธิบายได้เกิดขึ้นทันทีระหว่างเธอกับชายหนุ่มที่ดูเหมือนเทพเจ้ากรีกคนนี้ ขณะที่เขาเริ่มส่งสัญญาณที่ไม่พึงประสงค์ต่างๆ มาทางเธออย่างลับๆ มาริลินพบว่าตัวเองต้องเผชิญกับการผจญภัยทางเพศที่ไม่อาจต้านทานได้กับชายหนุ่มที่มีเสน่ห์และเย้ายวนคนนี้ในขณะที่แม่ของเธอไม่อยู่ ผลลัพธ์ของการกระทำเช่นนี้จะเป็นอย่างไร และแม่ของเธอจะรู้ถึงความผิดที่เกิดขึ้นใต้จมูกของเธอหรือไม่?
ที่ปรึกษาท่านนี้ชอบก่อเรื่องอีกแล้ว
ตามแบบฉบับนิยายข้ามมิติที่เขาเคยอ่านมามากมาย หนานหลานคิดว่าตัวเองคงมาที่นี่เพื่อช่วยให้พระเอกนางเอกได้ลงเอยกันอย่างสวยงาม แล้วเขาก็จะได้กลับไปยังโลกเดิม เขาจึงเริ่มวางแผนเร่งความสัมพันธ์ของทั้งคู่ เพื่อที่ตัวเองจะได้กลับบ้านเร็วๆ แต่ระหว่างดำเนินแผนการ หนานหลานกลับพบว่าตัวเองมีใจให้จงอวี้เหยียน เป็นความรู้สึกแบบคนรัก
แต่เมื่อเขาพยายามหยั่งเชิง จงอวี้เหยียนกลับคิดว่าเขาเป็นสายลับจากประเทศศัตรู และพูดว่าความสัมพันธ์ระหว่างชายกับชายเป็นเรื่องน่ารังเกียจ หนานหลานหัวใจสลาย จึงออกเดินทางจากเยี่ยนหลิงกั๋ว
จงอวี้เหยียนเองก็เริ่มหงุดหงิดมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อไม่มีหนานหลานอยู่เคียงข้าง จนในที่สุดเสินวั่นอิ้นทนไม่ไหว ตบสติเขาให้รู้สึกตัว จงอวี้เหยียนจึงเข้าใจความรู้สึกในใจตัวเอง ไม่สนใจอีกแล้วว่าใครจะเป็นสายลับหรือไม่ รีบเดินทางไปยังอูเซียนกั๋วเพื่อตามหนานหลานกลับมา
คู่รองของเรื่อง: เสินวั่นอิ้น เป็นคนข้ามมิติมาเช่นกัน และเหมือนกับหนานหลานที่ชอบเพศเดียวกัน แต่ต่างกันตรงที่เธอยอมรับตัวเองได้เร็วกว่า และตกหลุมรักเสินหลินหลันตั้งแต่แรกพบ เธอไม่ปิดบังความรู้สึกและเริ่มตามจีบเพื่อพิชิตใจอีกฝ่าย แม้ตอนแรกเสินหลินหลันจะปฏิเสธ แต่หลังจากเหตุการณ์ช่วยเหลือแบบวีรบุรุษครั้งหนึ่ง ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็เริ่มใกล้ชิดขึ้น เสินหลินหลันค่อยๆ เปลี่ยนความคิดที่มีต่อเสินวั่นอิ้น และสุดท้ายก็ตกหลุมรักการจีบที่หวานละมุนรอบด้านของเธอ ทั้งคู่จึงได้ครองรักกันอย่างมีความสุข
แทงโก้กับหัวใจของอัลฟ่า
"เขาเจอเธอที่ค่ายฝึกอัลฟ่า" เขาพูด "เธอเป็นคู่ที่สมบูรณ์แบบสำหรับเขา เมื่อคืนหิมะตก แสดงว่าหมาป่าของเขามีความสุขกับการเลือกของเขา"
หัวใจฉันจมลง และน้ำตาก็ไหลลงแก้ม
อเล็กซานเดอร์เอาความบริสุทธิ์ของฉันไปเมื่อคืนนี้ และตอนนี้เขากำลังเอาผู้หญิงคนนั้นในห้องทำงานของเขาเป็นลูน่า
เอมิลี่กลายเป็นตัวตลกของฝูงในวันเกิดครบรอบ 18 ปีของเธอ และไม่เคยคาดคิดว่าลูกชายของอัลฟ่าจะเป็นคู่ของเธอ
หลังจากคืนแห่งความรักที่เร่าร้อน เอมิลี่พบว่าคู่ของเธอได้เลือกคู่ที่ถูกเลือกไว้แล้ว หัวใจแตกสลายและอับอาย เธอหายตัวไปจากฝูง
ห้าปีต่อมา เอมิลี่กลายเป็นนักรบชั้นสูงที่ได้รับความเคารพในกองทัพของคิงอัลฟ่า
เมื่อเพื่อนสนิทของเธอชวนเธอไปคืนแห่งเสียงเพลงและเสียงหัวเราะ เธอไม่เคยคาดคิดว่าจะเจอคู่ของเธออีกครั้ง
คู่ของเธอจะรู้ไหมว่าเป็นเธอ?
เขาจะตามหาเธอไหม และที่สำคัญที่สุด เอมิลี่จะสามารถเก็บความลับของเธอไว้ได้หรือไม่?
สี่หรือความตาย
"ใช่ค่ะ"
"ผมเสียใจที่ต้องบอกคุณว่า เขาไม่รอดครับ" หมอพูดพร้อมกับมองฉันด้วยสายตาเห็นใจ
"ข-ขอบคุณค่ะ" ฉันพูดด้วยลมหายใจที่สั่นไหว
พ่อของฉันตายแล้ว และคนที่ฆ่าเขาก็ยืนอยู่ข้างๆ ฉันในตอนนี้ แน่นอนว่าฉันไม่สามารถบอกใครได้ เพราะฉันจะถูกมองว่าเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดที่รู้เรื่องนี้แต่ไม่ทำอะไร ฉันอายุสิบแปดปี และอาจต้องติดคุกถ้าความจริงถูกเปิดเผย
ไม่นานมานี้ฉันพยายามผ่านปีสุดท้ายของมัธยมปลายและออกจากเมืองนี้ไปตลอดกาล แต่ตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร ฉันเกือบจะเป็นอิสระแล้ว แต่ตอนนี้ฉันคงโชคดีถ้าผ่านไปได้อีกวันโดยที่ชีวิตไม่พังทลาย
"เธออยู่กับพวกเราแล้ว ตอนนี้และตลอดไป" ลมหายใจร้อนๆ ของเขาพูดข้างหูฉัน ทำให้ฉันขนลุก
พวกเขาจับฉันไว้แน่น และชีวิตของฉันขึ้นอยู่กับพวกเขา มันยากที่จะบอกว่าทำไมถึงมาถึงจุดนี้ แต่ฉันก็อยู่ที่นี่แล้ว...เป็นเด็กกำพร้า...มีเลือดติดมือ...จริงๆ
นรกบนดินคือวิธีเดียวที่ฉันสามารถอธิบายชีวิตที่ฉันได้ใช้ชีวิตมา
ทุกส่วนของจิตวิญญาณของฉันถูกฉีกออกไปทุกวัน ไม่เพียงแต่โดยพ่อของฉัน แต่ยังโดยเด็กชายสี่คนที่เรียกว่า "เทวดามืด" และผู้ติดตามของพวกเขา
ถูกทรมานมาเป็นเวลาสามปีคือทั้งหมดที่ฉันสามารถทนได้ และเมื่อไม่มีใครอยู่ข้างฉัน ฉันรู้ว่าฉันต้องทำอะไร...ฉันต้องออกไปทางเดียวที่ฉันรู้ นั่นคือความตายหมายถึงความสงบ แต่สิ่งต่างๆ ไม่เคยง่ายขนาดนั้น โดยเฉพาะเมื่อคนที่นำฉันไปสู่ขอบเหวคือคนที่ช่วยชีวิตฉันในที่สุด
พวกเขาให้สิ่งที่ฉันไม่เคยคิดว่าจะเป็นไปได้...การแก้แค้นที่เสิร์ฟอย่างตายตัว พวกเขาสร้างสัตว์ประหลาดขึ้นมา และฉันพร้อมที่จะเผาโลกนี้ให้มอดไหม้
เนื้อหาสำหรับผู้ใหญ่! มีการกล่าวถึงยาเสพติด ความรุนแรง การฆ่าตัวตาย แนะนำสำหรับอายุ 18 ปีขึ้นไป. Reverse Harem, bully-to-lover.
ราชินีน้ำแข็งสำหรับขาย
อลิซเป็นนักสเก็ตน้ำแข็งวัยสิบแปดปีที่สวยงาม อาชีพของเธอกำลังจะถึงจุดสูงสุดเมื่อพ่อเลี้ยงที่โหดร้ายขายเธอให้กับครอบครัวที่ร่ำรวย ครอบครัวซัลลิแวน เพื่อเป็นภรรยาของลูกชายคนเล็กของพวกเขา อลิซคิดว่าต้องมีเหตุผลที่ผู้ชายหล่อๆ อยากแต่งงานกับผู้หญิงแปลกหน้า โดยเฉพาะถ้าครอบครัวนั้นเป็นส่วนหนึ่งขององค์กรอาชญากรรมที่มีชื่อเสียง เธอจะหาทางละลายหัวใจเย็นชานั้นเพื่อให้เธอไปได้ไหม? หรือเธอจะสามารถหนีไปได้ก่อนที่จะสายเกินไป?
หมาป่าวิญญาณตัวสุดท้าย
"ไลแคน?! เธอพูดว่าไลแคนจริงๆเหรอ?!"
"ใช่ เวรา! พวกมันกำลังมา! เตรียมคนของเธอให้พร้อม"
ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าเราจะมีไลแคนในคืนนี้
ตอนเด็กๆ ฉันถูกบอกว่าไลแคนกับหมาป่าเป็นศัตรูคู่อาฆาต
มีข่าวลือว่าพวกไลแคนไม่สามารถแต่งงานกับหมาป่าได้เพื่อปกป้องสายเลือดบริสุทธิ์ของพวกเขา
ฉันยังคงตกใจ แต่ฉันไม่สามารถปล่อยให้จิตใจล่องลอยไปได้อีกแล้ว ฉันเป็นหมอ
หมาป่าที่บาดเจ็บหนักพุ่งเข้ามาในห้องฉุกเฉิน ถือหมาป่าที่หมดสติอยู่ ฉันรีบไปหาพวกเขา และพยาบาลที่ใส่ชุดเดรสและรองเท้าส้นสูงก็เข้ามาช่วย
เกิดอะไรขึ้นกันแน่?
ฉันหันไปสนใจไลแคนที่บาดเจ็บสาหัส และในชั่วขณะหนึ่ง มันเหมือนกับว่าฉันรู้สึกถึงการเต้นของหัวใจที่ช้าลงของเขาในอกของฉันเอง ฉันตรวจสอบสัญญาณชีพของเขา ขณะที่พยาบาลเชื่อมต่อเขากับเครื่องมือทั้งหมดอย่างไม่เต็มใจ เมื่อฉันวางมือบนหัวของเขาเพื่อยกเปลือกตาและตรวจสอบการตอบสนองของรูม่านตา ฉันรู้สึกเหมือนไฟฟ้าวิ่งผ่านปลายนิ้วของฉัน อะไรกันเนี่ย...?
โดยไม่ทันตั้งตัว เขาลืมตาขึ้นทำให้ฉันตกใจและทำให้หัวใจของเราทั้งคู่เต้นแรง เขามองมาที่ฉันอย่างตั้งใจ ฉันไม่เคยคิดเลยว่าสายตานั้นจะเป็นของคนที่แทบจะไม่รอดชีวิต
เขากระซิบอะไรบางอย่างที่เบาเกินกว่าฉันจะได้ยิน ฉันเข้าไปใกล้ขึ้น และเมื่อเขากระซิบอีกครั้ง เขาก็หยุดหายใจและหัวของฉันหมุนไปหมด
เขาเพิ่งกระซิบว่า... คู่ชีวิต ใช่ไหม?
นางฟ้าของมาเฟีย
☆☆☆
เมื่อผู้จับตัวอันตรายตั้งเป้าหมายที่เด็กสาวคนหนึ่ง และเขารู้ว่าเขาต้องได้เธอมา แม้ว่าจะต้องใช้กำลังบังคับก็ตาม
อัลฟ่ากับคู่รักเสือดำของเขา
เขาจับเอวฉันและกดริมฝีปากลงบนปากฉันอย่างแรง
ลิ้นของเขาสอดเข้ามาในปากฉันโดยไม่มีปัญหาและกำลังทำให้ปากฉันรู้สึกดี เขาหันเราไปทางบางสิ่งบางอย่าง แต่ยังคงสอดลิ้นในปากฉัน
โธ่เอ้ย รู้สึกดีจริงๆ
ฉันต้องการเขาตั้งแต่เขากลับบ้าน
ฉันถูกกระแทกกับต้นไม้แรงๆ เขายกฉันขึ้นโดยเอว ฉันพันขารอบตัวเขา ฉันไม่ได้ใส่กางเกงในใต้ชุดนี้ ฉันต้องการให้เขาเย็ดฉันคืนนี้และฉันก็ได้ เขาปล่อยปากฉันและเริ่มจูบลงไปที่คอ ฉันรู้สึกได้ว่ามือหนึ่งของเขาไปที่หีของฉันและเขาใส่นิ้วเข้าไป ฉันเปียก เขาคำรามในตัวฉัน เขาไปที่ซิปของเขา เขาดึงกางเกงและกางเกงในลงจนถึงต้นขา และยังคงดูดและจูบคอฉัน ฉันรู้สึกได้ถึงควยแข็งของเขาใต้ตัวฉัน มันใหญ่และแข็งจริงๆ เขาดึงกลับและจัดควยของเขาให้ตรงกับหีเปียกของฉัน เขากระแทกตัวเองอย่างแรง
อิซซี่ ผู้เปลี่ยนร่างเป็นเสือดำ มีพลังที่หายากมากจนมันขยายตัวตามอารมณ์ของเธอ อย่างไรก็ตาม เธอผ่านอะไรมามากมายในช่วง 10 ปีที่ผ่านมา เธอถูกพ่อหมาป่าทิ้งและต้องรับมือกับการตายของแม่ จากนั้นป้าแคทก็รับเธอไปเลี้ยงและพวกเขาต้องย้ายที่อยู่บ่อยๆ หลังจากช่วงเวลาที่โศกเศร้า ตอนนี้แคทต้องการให้อิซซี่อยู่กับเธอในเมืองที่เธอจากไปเมื่อสิบปีก่อน เมื่อเธอมาถึง ทุกอย่างก็เปิดเผย ความลับและทุกอย่างจากอดีตถาโถมเข้ามาหาเธอในทันที และเธอต้องรับมือกับคู่แท้ของเธอ อัลฟ่าเบลค
ชะตากรรมสู่ราชาหมาป่า
นั่นคือลูคัส
แคลร์ได้พาตัวเองเข้าไปในปัญหาใหญ่ เธอเป็นคู่ชีวิตมนุษย์ที่เขาไม่ต้องการ
ทำไมเขาถึงมาช่วยเธอ?
ดวงตาของเธอเบิกกว้างเมื่อเขาจูบเธออย่างรุนแรง
สำหรับลูคัส เขายังคงเกลียดชังมนุษย์ตัวเล็กๆ คนนี้ แต่เธอเป็นของเขา
ไม่มีใครอื่นที่ได้รับอนุญาตให้แตะต้องเธอได้นอกจากเขา
ไม่มีใครอื่นที่ได้รับอนุญาตให้ทำให้เธอทุกข์ทรมานได้นอกจากเขา
แคลร์ถูกพาตัวออกจากครอบครัวโดยราชาหมาป่าผู้โหดเหี้ยมเพื่อเป็นคู่ชีวิตที่ถูกลิขิตไว้ เขาเกลียดเธอเพราะเธอเป็นมนุษย์ ในขณะที่แคลร์เพียงต้องการอิสรภาพจากชายที่ใช้ร่างกายและทำลายจิตใจของเธอ
เมื่อเธอถูกลักพาตัวโดยฝูงหมาป่าที่โจมตี ราชาหมาป่าลูคัสก็โกรธจัดและตามล่าคู่ชีวิตของเขา
เธอเป็นของเขาทั้งหมด ไม่มีใครสามารถพาเธอไปจากเขาได้
"นี่คือที่ที่เธอควรอยู่ ถูกมัดไว้กับเตียงของฉัน เพราะฉันเป็นเจ้าของทุกอย่างของเธอ"