บทที่ 12 บทที่ 11 ฝากรอยเขี้ยว

บทที่ 11 ฝากรอยเขี้ยว

เพียงเธอถูกดึงจนล้มลงไปทับร่างหนาแต่เจ้าของแรงมหาศาลเมื่อครู่กลับนอนนิ่ง เด็กสาวค่อย ๆ เงยหน้าออกจากอกแกร่งแล้วจ้องปลายคางขุนเขาเพื่อรอเขาพูดอะไรสักอย่างแต่ก็เงียบกริบจนเธอต้องดันตัวลุกขึ้นมามองหน้าเขาตรง ๆ จนได้รู้ว่าขุนเขาหลับไปแล้ว หลับไปกลางอากาศแล้วจริง ๆ

"เฮ้อ..นี่เหรอคน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ