บทที่ 35 บทที่ 34 ตรงกันข้าม

บทที่  34 ตรงกันข้าม

ขุนเขาสตั้นสิบวินาทีแล้วดึงสติกลับมา เขามองหน้าเพียงเธอโดยไม่พูดอะไร ความรู้สึกมันแตกต่างจากตอนที่เขาหอมแก้มเธอมากกว่า หอมแก้มครั้งเดียวมันทำให้หัวใจเขาเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง

"พี่ขุน..ขอบคุณค่ะ" เพียงเธอเรียกเขาพร้อมกับเขย่าแขนเสื้อเบา ๆ ขุนเขากะพริบตาเรียกสติตัวเองกลับมาเต็มร้อย...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ