บทที่ 43 บทที่ 42 คลุมเครือ

บทที่ 42 คลุมเครือ

ริมฝีปากหนากดแนบลงบนกลีบปากจิ้มลิ้มอย่างแรงจนเพียงเธอได้กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งในโพรงปาก เธอพยายามดันใบหน้าขุนเขาออกจนสำเร็จ

"พี่ขุนใจร้าย.." เพียงเธอรีบขยับหนีจากขุนเขาในตอนที่ชายหนุ่มผละตัวออก เขามองหน้าเธอโดยไม่พูดอะไรแล้วหันหลังให้เธอทันทีแม้ในใจจะยังโกรธเธออยู่ก็ตามแต่กลับทำไม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ