บทที่ 12: การทะเลาะวิวาทเหมือนเด็ก

มุมมองของไค

ผมย่อตัวหลบหลังโซฟา มองซ้ายมองขวาเพื่อดูว่าปลอดคนหรือยังก่อนจะเล็งเป้าหมายต่อไป

โต๊ะกลางห้องมันเตี้ยไปหน่อย ถ้ามีใครเดินลงบันไดมา...เชี่ย! ถ้ามีใครลงมาจากบันได พวกเขาก็ต้องเห็นผมอยู่ดี โซฟาทุกตัวเป็นสีขาว แต่ผมดันใส่เสื้อสีแดงแปร๊ด!

‘คิดสิไค คิด!’ ผมบอกตัวเองพลางกวาดตามองไปรอบๆ อีกครั...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ