บทที่ 14: ความเข้าใจ

ผมเดินไปเดินมาพลางล้วงกระเป๋า ความวิตกกังวลทำเอาเหงื่อซึมทั้งที่วันนี้อากาศก็ดีพอใช้ได้

ทำไมผมต้องกระวนกระวายด้วย ทำไมผมต้องมารอไคปรากฏตัวเหมือนหมาหลงที่รอเจ้าของกลับบ้าน ผมเองก็ไม่เข้าใจอะไรพวกนี้เลยสักนิด

แต่แล้วพอเห็นโคล ผู้ชายผมบลอนด์ที่เป็นเพื่อนสนิทคนหนึ่งของไคเดินเข้ามาทางประตูหน้าหอพัก ผมก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ