บทที่ 15: แค่เพื่อน

ผมไม่คิดเลยว่าไคจะกลับมาที่ห้อง ไม่คิดว่าเขาจะกลับมาในคืนนั้น อันที่จริง ผมคงไม่แปลกใจเลยด้วยซ้ำถ้าเขาตัดสินใจย้ายออกไป หรือกระทั่งขอให้ผมย้ายออกจากหอไปถาวร

นั่นคือเหตุผลที่พอได้ยินเสียงปลดล็อกประตูตอนราวๆ สี่ทุ่ม ผมก็รีบลุกขึ้นนั่งบนเตียงอย่างกระตือรือร้น รอให้ไคเข้ามา ความรู้สึกโล่งใจที่ได้เห็นห...