บทที่ 43: ความลับเล็ก ๆ ที่สกปรก

มุมมองของไค

ผมพลิกตัวลงจากร่างของไนต์ ผิวของเขาชุ่มโชกไปด้วยเหงื่อ

เตียงเล็กๆ นี่ไม่มีที่พอให้เราสองคนนอนสบายๆ ได้เลย มันน่าหงุดหงิดนิดหน่อย แต่ความอบอุ่นจากผิวของไนต์ก็ยังเป็นสิ่งปลอบประโลมใจจากเตียงเย็นๆ ข้างๆ ผมได้เป็นอย่างดี

ลมหายใจของผมเริ่มกลับมาเป็นปกติอย่างช้าๆ พร้อมกับที่มือของไนต์โอบรอบ...