บทที่ 57: การย้ายเข้า

มุมมองของแลนดอน

“นายว่าไนท์กับไคจะโอเคไหม” เดวอนเอ่ยถามขณะยืนพิงวงกบประตู ส่วนฉันกำลังยืนตากผ้าอยู่ที่ระเบียง

อากาศยามเช้าตรู่เย็นสดชื่นกระทบผิว และแสงแดดก็สาดส่องเจิดจ้า เป็นสัญญาณของวันใหม่อันสดใส แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็อดรู้สึกไม่ได้ว่ามีเมฆทะมึนก่อตัวอยู่ไกลๆ ตรงขอบฟ้า และทุกอย่างอาจพลิกผันไปในทา...