บทที่ 83: ไม่ว่าอะไรก็ตาม

ผมเลิกคิ้วมองดูไคที่กำลังหอบหายใจอย่างหนัก หลังจากระบายทุกอย่างในตัวออกมาจนหมด

“พอรึยัง” ผมถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา และเขาก็จ้องผมเขม็ง ขบกรามแน่นและกำหมัดไว้ข้างลำตัว ในแววตาของเขามีความโกรธเกรี้ยวอย่างรุนแรง แต่ความเจ็บปวดในนั้นก็ฉายชัดอย่างไม่อาจปฏิเสธได้

ภาพความเจ็บปวดของเขาช่วยดึงผมออกจากภวังค์แ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ