บทที่ 18 แค่บังเอิญฤาพรหมลิขิต (250%)

“มอบพรหมจรรย์ให้ผมเถอะนะทูนหัว ผมสัญญาว่าจะพาคุณไปพบกับความหฤหรรษ์ ที่ทั้งสนุกสุดเหวี่ยงและเสียววาบยิ่งกว่านั่งรถไฟเหาะตีลังกาเสียอีก” เสียงหอบพร่ากระซิบชิดหูแม่คนไม่ประสาเป็นเชิงตะล่อม ก่อนจะขบเม้มติ่งหูน้อยเบาๆ อย่างปลุกเร้าอารมณ์พิศวาส จนเธอซ่านสยิวไปทุกรูขุมขน หากแต่สำนึกส่วนดีก็เตือนสติว่าเธอจะ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ