
บทนำ
เขาคือเว่ยเหริน เด็กหนุ่มที่ถูกขายเข้าคณะละครตั้งแต่เยาว์วัยเพื่อฝึกหัดการแสดง ส่วนอีกคนคือเว่ยหรัน ก้อนหินเล็กๆ ที่เขาเก็บมา
ครั้งแรกที่พวกเขาพบกัน เขาจับคางของอีกฝ่ายพร้อมกล่าวล้อเล่นว่า
"ดวงตาคู่นี้สวยจริงๆ เจ้าจะยอมไปกับข้าไหม?"
ครั้งแรกที่พวกเขาขึ้นเวทีแสดงละคร เขาคือเจียเป่าหยู ผู้สง่างามเปี่ยมเสน่ห์ ส่วนอีกคนคือลิ่นน้องสาว ดั่งบุปผาเทพจากสวรรค์ เขาจ้องมองด้วยแววตาเปี่ยมความรัก ขับขานบทเพลงที่ทำให้เมืองล่มจม
"ข้าคือร่างที่เต็มไปด้วยความโศกาและความเจ็บป่วย ส่วนเจ้าคือโฉมงามที่ทำให้บ้านเมืองล่มสลาย"
ท่ามกลางยุคสมัยอันวุ่นวาย พวกเขาลอยไปตามกระแส ในยุคสาธารณรัฐจีนอันเป็นช่วงเวลาพิเศษที่ไฟสงครามโหมกระหน่ำ เมื่อพบกันอีกครั้ง เขาคือบุรุษงามผู้เป็นสิ่งเสพสุขของชายผู้ทรงอำนาจแห่งเมืองหลวง ส่วนอีกคนคือดาราละครง้ิวเหยวี่ผู้โด่งดังทั่วปักกิ่ง
"ข้าเป็นคนเห็นแก่ตัวมาก เมื่อเจ้าก้าวเข้ามาในโลกของข้าแล้ว ข้าจะไม่มีวันปล่อยให้เจ้าไปปรากฏในโลกของคนอื่นอีกเด็ดขาด!"
"อ๋อ บังเอิญจัง ข้าก็เหมือนกัน"
บท 1
แม้เวลาจะผ่านไปถึง 40 ปีแล้ว แต่ฉันยังคงฝันเห็นฤดูหนาวในปีกิ่งเมื่อ 40 ปีก่อนอยู่บ่อยครั้ง
ปีที่ฉันมาถึงปีกิ่งใหม่ๆ นั้น ฉันอายุราวๆ 12 ปี และฤดูหนาวปีนั้นหนาวเหน็บเป็นพิเศษ
ฉันเดินทางมากับพ่อบุญธรรมและแม่บุญธรรมด้วยรถม้าใหญ่ เส้นทางจากอันฮุยมาปีกิ่งนั้นไกลมาก พวกเราเดินทางมาเกือบเดือนแล้ว ม้าแก่จนแทบเดินไม่ไหว พวกเราจำเป็นต้องหยุดพักเป็นระยะๆ ทำให้เสียเวลาไปไม่น้อย
พวกเรามีไม่กี่คน แต่ก็มีราวหกเจ็ดคน ทุกคนในคณะงิ้วบ้านไป๋ พวกเราที่เกิดมาในวงการงิ้วล้วนรู้จักความลำบาก แม้จะเดินทางติดต่อกันหลายวัน ก็ไม่มีใครบ่นสักคำ พิณและเครื่องสายต่างๆ ล้วนเป็นของมีค่า พ่อบุญธรรมห่อหุ้มด้วยผ้านวมเก่าๆ ตลอดทาง ปกป้องอย่างระมัดระวัง
"จะบาดเจ็บยังไงก็ห้ามทำพิณของข้าเป็นอันขาด มันคือเครื่องมือทำมาหากินของพวกเรา ซื้อใหม่ต้องใช้เงินหลายต้าหยางเชียวนะ อีกอย่าง มันอยู่กับข้ามาตั้ง 10 ปี ของใหม่ที่ไหนก็สู้มันไม่ได้" พ่อบุญธรรมมักพูดเช่นนี้
ทุกคนเข้าใจเหตุผลนี้ดี เครื่องดนตรีพวกนี้มีค่ามากกว่าพวกเราหลายเท่า
"ตั้งใจเรียนนะ รอให้พวกเจ้าได้เป็นดาราดังเถอะ" พ่อบุญธรรมบอก
พวกเราไม่มีใครเป็นดารา ไม่รู้ว่าเป็นแล้วจะรู้สึกยังไง แต่พ่อบุญธรรมเคยบอกว่า เมื่อเป็นดาราแล้วจะได้ใส่เสื้อผ้าดีๆ ได้กินซาลาเปาแป้งขาวทุกวัน พวกเราจึงใฝ่ฝันถึงวันนั้น
แม้ว่าการแสดงงิ้วที่อันฮุยก็พอทำให้เรามีเสื้อผ้าใส่อิ่มท้อง แต่เพื่อพี่ชุนเอ๋อร์ พ่อบุญธรรมจึงอยากมาปีกิ่ง
พี่ชุนเอ๋อร์ผิวขาวนวล สวย หรือในคำพูดของแม่บุญธรรมคือ "สดใส"
"ลูกสาวของฉัน ไม่ใช่อวด สิบหมู่บ้านแปดหมู่บ้านก็หาคนสวยเท่านี้ไม่ได้ ถ้าได้เป็นดารา..." พ่อบุญธรรมพูด
"ได้ยินว่าที่ปีกิ่งเขามีดาราดังที่แสดงงิ้วเยอะแยะ" แม่บุญธรรมว่า
"นั่นสิ ชุนเอ๋อร์ของเราโตแล้ว ผ่านปีใหม่ก็ 15 แล้ว จะซุกตัวอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆ นี้มีอนาคตอะไร ยังไงก็ต้องไปเปิดหูเปิดตาที่เมืองใหญ่อย่างปีกิ่ง" พ่อบุญธรรมตัดสินใจ
เราจึงเตรียมตัวหนึ่งปี รวบรวมเงินซื้อรถม้าและค่าใช้จ่ายเดินทาง แล้วออกเดินทาง
ได้ยินว่าฤดูหนาวที่ปีกิ่งหนาวมาก พอเราออกเดินทาง พี่ชุนเอ๋อร์ก็ใส่เสื้อนวมตัวใหญ่ให้ฉัน อุ่นจริงๆ แม้ว่าเสื้อนวมนี้จะเต็มไปด้วยรอยปะชุน และทำมาจากผ้านวมเก่าที่รื้อออกมาเย็บให้ฉัน แต่พี่ชุนเอ๋อร์มีฝีมือจริงๆ เธอรักฉันมากที่สุด ฉันรู้ ตั้งแต่พ่อแม่ส่งฉันมาเรียนงิ้วที่คณะบ้านไป๋ ฉันก็ไม่เคยเห็นพวกเขาอีกเลย ฉันไม่ค่อยคิดถึงแล้ว พวกเขาจากไปแล้วไม่เคยมาเยี่ยม พวกเขาไม่คิดถึงฉัน ฉันจะคิดถึงพวกเขาทำไม ฉันรู้แค่ว่ามีพ่อแม่บุญธรรมรักฉัน มีพี่ชุนเอ๋อร์เอ็นดูฉัน ฉันก็พอใจแล้ว แม้ว่าเธอจะแก่กว่าฉันแค่ 3 ปี แต่ฉันถือว่าเธอเป็นพี่สาวแท้ๆ
พี่ชุนเอ๋อร์ห่อฉันด้วยเสื้อนวมใหญ่ กอดฉันแน่น พวกเรานั่งบนรถม้าท่ามกลางฝุ่นธุลีและความโคลงเคลงตลอดทาง
"พี่ หนาวไหม? มาอยู่ในอ้อมกอดผมไหม? ผมจะเอาเสื้อนวมห่อพี่บ้าง?" ฉันมองเส้นผมของเธอที่ปลิวไหวในลมเหนือที่หนาวเย็น พูดด้วยความเป็นห่วง
"ไอ้หนูนี่ มีน้ำใจจริงๆ พี่รู้ว่าเจ้าเป็นห่วงพี่ก็พอแล้ว ใส่ไว้เถอะ ลมโกรกเข้ามาหนาวจะตายไป เดี๋ยวก็ร้องไห้หรอก" พี่ชุนเอ๋อร์ยิ้ม
พี่ชุนเอ๋อร์เป็นลูกสาวคนเดียวของพ่อแม่บุญธรรม ชื่อไป๋หลานฮวา ฉันเรียกเธอว่าพี่ชุนเอ๋อร์ เพราะพ่อบุญธรรมตั้งชื่อในวงการให้เธอว่า "ลู่หลานชุน" พ่อบุญธรรมบอกว่า วันหน้าเมื่อลูกสาวเป็นดาราแล้ว จะต้องมีชื่อในวงการที่โดดเด่น
วันนั้นเมื่อใกล้เที่ยง พวกเราก็เข้าเมืองปีกิ่งในที่สุด พอรถม้าของเราผ่านประตูเมือง ฉันก็ตะลึงกับความยิ่งใหญ่ของป้อมประตูเฉียนเหมิน ช่างเป็นเมืองหลวงจริงๆ ช่างใหญ่โตเหลือเกิน
ฉันมองซ้ายมองขวา สองตาแทบไม่พอใช้
บทล่าสุด
#213 บทที่ 213
อัปเดตล่าสุด: 3/15/2025#212 บทที่ 212
อัปเดตล่าสุด: 3/15/2025#211 บทที่ 211
อัปเดตล่าสุด: 3/15/2025#210 บทที่ 210
อัปเดตล่าสุด: 3/15/2025#209 บทที่ 209
อัปเดตล่าสุด: 3/15/2025#208 บทที่ 208
อัปเดตล่าสุด: 3/15/2025#207 บทที่ 207
อัปเดตล่าสุด: 3/15/2025#206 บทที่ 206
อัปเดตล่าสุด: 3/15/2025#205 บทที่ 205
อัปเดตล่าสุด: 3/15/2025#204 บทที่ 204
อัปเดตล่าสุด: 3/15/2025
คุณอาจชอบ 😍
เพอร์เฟค บาสทาร์ด
"ไปตายซะ, ไอ้ลูกหมา!" ฉันตะโกนกลับ, พยายามดิ้นให้หลุด
"พูดมา!" เขาคำราม, ใช้มือข้างหนึ่งจับคางของฉัน
"นายคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงง่ายเหรอ?"
"งั้นก็ไม่ใช่สินะ?"
"ไปลงนรกซะ!"
"ดี, นั่นแหละที่ฉันอยากได้ยิน," เขาพูด, ยกเสื้อสีดำของฉันขึ้นด้วยมือข้างหนึ่ง, เผยให้เห็นหน้าอกของฉันและทำให้ร่างกายของฉันเต็มไปด้วยอะดรีนาลีน
"นายทำบ้าอะไรเนี่ย?" ฉันหอบหายใจขณะที่เขาจ้องมองหน้าอกของฉันด้วยรอยยิ้มพอใจ
เขาใช้นิ้วลูบไปที่รอยที่เขาทิ้งไว้ใต้หัวนมของฉัน
ไอ้สารเลวกำลังชื่นชมรอยที่เขาทำไว้บนตัวฉันเหรอ?
"เอาขามาพันรอบตัวฉัน," เขาสั่ง
เขาก้มลงพอที่จะเอาหน้าอกของฉันเข้าปาก, ดูดหัวนมอย่างแรง ฉันกัดริมฝีปากล่างเพื่อกลั้นเสียงครางขณะที่เขากัดลง, ทำให้ฉันแอ่นหน้าอกเข้าหาเขา
"ฉันจะปล่อยมือเธอ; อย่าคิดจะหยุดฉันเชียว"
ไอ้สารเลว, หยิ่งยโส, และน่าหลงใหลอย่างที่สุด, ชายประเภทที่เอลลี่สาบานว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวอีก แต่เมื่อพี่ชายของเพื่อนกลับมาที่เมือง, เธอก็พบว่าตัวเองใกล้จะยอมแพ้ต่อความปรารถนาที่รุนแรงที่สุดของเธอ
เธอน่ารำคาญ, ฉลาด, เซ็กซี่, บ้าสุดๆ, และเธอกำลังทำให้อีธาน มอร์แกนคลั่งไคล้เช่นกัน
สิ่งที่เริ่มต้นเป็นเกมง่ายๆ ตอนนี้กลับทรมานเขา เขาไม่สามารถเอาเธอออกจากหัวได้, แต่เขาจะไม่ยอมให้ใครเข้ามาในหัวใจของเขาอีก
แม้ว่าทั้งคู่จะต่อสู้สุดกำลังกับแรงดึงดูดที่ร้อนแรงนี้, พวกเขาจะสามารถต้านทานได้หรือไม่?
พันธะคู่ครองสามฝ่าย
แล้วฉันได้ยินเสียงประตูเปิดและแอ็กเซลเดินเข้ามา เขาดูโกรธอยู่ชั่วครู่ก่อนที่สายตาของเขาจะเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
ฉันเดาว่าการเห็นฉันมีความสุขจะทำให้เขารู้สึกอะไรบางอย่างเสมอ เขาเดินมาที่หัวของฉันและเริ่มจูบฉันขณะที่ลูบหัวนมของฉัน "ฉันจะเสร็จแล้ว" ฉันกระซิบเมื่อเขาดูดหัวนมของฉันอย่างแรงและช้า
"ใช่ครับ ลูน่าของผม ผมชอบเวลาที่คุณปล่อยทุกอย่างออกมาให้พวกเรา" เขาตอบ พาฉันไปยังจักรวาลใหม่ทั้งหมด
อาณาจักรหมาป่าถูกฉีกขาดมาหลายชั่วอายุคนเพราะความบาดหมางระหว่างกลุ่มดาร์คมูนและกลุ่มไนท์เชด ไม่มีใครรู้ว่ามันเริ่มต้นอย่างไร แต่ตราบใดที่ทุกคนจำได้ มักจะมีสงครามเกิดขึ้นระหว่างพวกเขาเสมอ
ท่ามกลางความวุ่นวาย เทพธิดาได้มอบคู่ครองให้ เป็นพรของหมาป่าทุกตัว
ยกเว้นว่าพวกเขาถูกสาปให้ต้องแบ่งปันกับศัตรู หรือมันเป็นคำสาปจริงๆ?
พี่น้องแฝดอัลฟ่าและอัลฟ่าเคนจะสามารถละทิ้งความเกลียดชังที่มีต่อกันมานานเพื่อครอบครองคู่ครองของพวกเขาได้หรือไม่?
พวกเขาจะทิ้งเธอให้เผชิญชะตากรรมของเธอเอง หรือออโรร่าจะสามารถรวมสองกลุ่มที่ทรงพลังที่สุดเข้าด้วยกันทันเวลาที่จะเอาชนะความชั่วร้ายที่กำลังมาถึงได้หรือไม่?
หญิงสาวถูกทอดทิ้งจากหมู่บ้านเกษตรกร
เธอคิดว่าชีวิตคงจบลงเพียงเท่านี้ แต่ไม่คาดคิดว่าชีวิตเหมือนกระดานหมาก ที่ทุกตาล้วนเปลี่ยนแปลงได้เสมอ สามีที่บ้าไม่เพียงกลับมาเป็นปกติ แต่ยังพาเธอสร้างฐานะจนร่ำรวย
มีเงินแล้วจะทำอะไรก็ได้ตามใจชอบหรือ? ไม่แน่เสมอไป! แต่เมื่ออยู่ข้างซ่งชูซิน สามีที่รักและเอาใจเธอ ไต้เยวี่ยเหอกลับทำอะไรได้ตามใจปรารถนาเสมอ
ส่วนซ่งชูซิน ในฐานะดวงวิญญาณเดียวดายที่ข้ามมาจากอีกห้วงเวลาอันไกลโพ้น เขารู้สึกซาบซึ้งใจเสมอที่ได้พบกับไต้เยวี่ยเหอ ไม่ว่าโลกภายนอกจะวิพากษ์วิจารณ์หรือทำร้ายเธออย่างไร เขาก็ยังคงอยู่เคียงข้างเธออย่างมั่นคง
ทรัพย์สินเงินทองนั้นมีค่าอะไร? ชื่อเสียงเลื่องลือมีความหมายอะไร? ชีวิตนี้ ข้าเพียงปรารถนา และอยากจะอยู่เคียงข้างเจ้า ร่วมต้อนรับแสงอรุณ ชมพระอาทิตย์อัสดง และในลานเล็กๆ ที่เราครอบครองร่วมกัน ปลูกดอกไม้ที่เจ้าชื่นชอบให้เต็มไปหมด...
เจ้าสาวตัวแทนของราชาอัลฟ่า
ฉันรู้สึกพ่ายแพ้เมื่อฉันนอนอยู่ใต้ร่างแข็งแกร่งของราชาอัลฟ่า เขากดตัวลงมาหนักหน่วง น้ำตาเปื้อนใบหน้าของฉันและเขามองไปรอบๆ ใบหน้าของฉันด้วยความสงสัย เขาหยุดนิ่งไปนาน หายใจหอบและตัวสั่น
เมื่อครู่เขาฉีกชุดแต่งงานที่สั่งตัดพิเศษของฉันออกจากร่างกายผอมบางของฉันและฉีกมันเป็นชิ้นๆ ฉันสั่นสะท้านอย่างควบคุมไม่ได้เมื่อเขากดฉันลงบนเตียงของเขา จูบทุกจุดบนร่างกายของฉันและกัดจนฉันเลือดออก
สายตาสีฟ้าเข้มของเขาดูดุร้ายและในขณะนั้นฉันกลัวชีวิตของฉันจริงๆ ฉันกลัวว่าคืนวันแต่งงานของฉันจะเป็นจุดจบของชีวิตฉันทั้งหมด
ความทรงจำของวันนั้นเข้ามาในใจฉันขณะที่ฉันคิดกับตัวเองว่า "ฉันมาถึงจุดนี้ได้ยังไง?"
เพื่อช่วยน้องชายของเธอ ฮันนาห์ถูกบังคับให้แทนที่เอมี่ พี่สาวต่างแม่ของเธอในงานแต่งงานที่จัดขึ้น ต้องแต่งงานกับราชาอัลฟ่าผู้โหดร้าย ปีเตอร์ เธอไม่รู้เลยว่ามีอันตรายมากมายรอเธออยู่
อัลฟ่าปีเตอร์ ชายที่หยิ่งยโส เย็นชา และแข็งแกร่งที่สุดในอาณาจักรหมาป่า เขายอมรับการแต่งงานนี้เพราะเขาต้องการหาคู่แท้ของเขา ตามคำทำนาย มีเพียงคู่แท้ของเขาเท่านั้นที่สามารถช่วยเขาจากความโกรธบ้าคลั่งได้ เขาไม่รู้เลยว่าในไม่ช้าเขาจะพบว่าตัวเองตกหลุมรักกับเด็กสาวโอเมก้าคนนี้
คู่มนุษย์ของราชาหมาป่า
"ฉันรอเธอมานานเก้าปี นั่นเกือบจะเป็นทศวรรษที่ฉันรู้สึกว่างเปล่าภายในตัวเอง ส่วนหนึ่งของฉันเริ่มสงสัยว่าเธอไม่มีตัวตนหรือเธออาจจะตายไปแล้ว และแล้วฉันก็พบเธอ อยู่ในบ้านของฉันเอง"
เขาใช้มือข้างหนึ่งลูบแก้มของฉัน ทำให้รู้สึกเสียวซ่านไปทั่ว
"ฉันใช้เวลามากพอแล้วโดยไม่มีเธอ และฉันจะไม่ยอมให้สิ่งใดมาพรากเราจากกัน ไม่ใช่หมาป่าตัวอื่น ไม่ใช่พ่อขี้เมาของฉันที่แทบจะไม่สามารถดูแลตัวเองได้ในช่วงยี่สิบปีที่ผ่านมา ไม่ใช่ครอบครัวของเธอ - และไม่ใช่แม้แต่เธอเอง"
คลาร์ก เบลเลอวิว ใช้ชีวิตทั้งชีวิตเป็นมนุษย์คนเดียวในฝูงหมาป่า - จริงๆ เลยนะ เมื่อสิบแปดปีก่อน คลาร์กเกิดจากความสัมพันธ์ชั่วคราวระหว่างหนึ่งในอัลฟ่าที่ทรงพลังที่สุดในโลกกับผู้หญิงมนุษย์คนหนึ่ง แม้จะอาศัยอยู่กับพ่อและพี่น้องลูกครึ่งหมาป่าของเธอ คลาร์กก็ไม่เคยรู้สึกว่าเธอเป็นส่วนหนึ่งของโลกหมาป่าเลย แต่พอคลาร์กวางแผนจะทิ้งโลกหมาป่าไปตลอดกาล ชีวิตของเธอก็พลิกผันเมื่อพบคู่ชีวิตของเธอ: กริฟฟิน บาร์โดต์ อัลฟ่าคิงคนต่อไป กริฟฟินรอคอยมาหลายปีเพื่อพบคู่ชีวิตของเขา และเขาไม่คิดจะปล่อยเธอไปง่ายๆ ไม่สำคัญว่าคลาร์กจะพยายามหนีจากชะตากรรมของเธอหรือคู่ชีวิตของเธอไปไกลแค่ไหน - กริฟฟินตั้งใจจะรักษาเธอไว้ ไม่ว่าจะต้องทำอะไรหรือใครจะขวางทางเขาก็ตาม
คุณฮั่ว โปรดรักฉัน
หัวใจแปรผัน
เธอตัดสินใจหย่าร้าง แต่อเล็กซ์รู้สึกเสียใจอย่างมากกับการกระทำของเขาและพยายามอย่างยิ่งที่จะคืนดีกับเธอ ในขณะนั้น เซบขอเธอแต่งงาน พร้อมกับยื่นแหวนเพชรล้ำค่ามาให้และพูดว่า "แต่งงานกับฉันเถอะ ได้โปรด"
ด้วยความที่ลุงของอดีตสามีของเธอไล่ตามเธออย่างจริงจัง ชารอนจึงต้องเผชิญกับสถานการณ์ที่ลำบากใจ เธอจะตัดสินใจอย่างไร?
ค่ำคืนแห่งความลับ
"คิดว่าจะไปไหนเหรอ?"
"ตรงนั้น" ฉันตอบเสียงสั่นๆ พร้อมพยักหน้าไปทางเก้าอี้
เขาจ้องมองฉันด้วยสายตาที่เข้มข้นจนทำให้ฉันรู้สึกหนาวสั่นไปทั้งตัว ฉันกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก และเขาก้มลงมาจูบฉันด้วยริมฝีปากอุ่นๆ ฉันครางเบาๆ และกำเสื้อยืดของเขา จูบตอบกลับไป คอนราดลูบหลังฉันและวางมือที่เอวเพื่อดึงตัวฉันให้แนบชิดกับเขามากขึ้นขณะที่เราจูบกัน ฉันโอบแขนรอบคอเขา
ส่วนหนึ่งของฉันโหยหาจูบของเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่เราได้จูบกัน จูบนี้เต็มไปด้วยความหลงใหลแต่ไม่รุนแรงหรือหยาบคาย มันสมบูรณ์แบบมาก คอนราดใช้มืออีกข้างลูบแก้มฉัน ฉันดันลิ้นเข้าไปในปากเขา ฉันต้องการมากกว่านี้ คอนราดดูเหมือนไม่มีปัญหาเพราะลิ้นของเขาเต้นรำเข้ากันได้อย่างลงตัวกับของฉัน
ฉันเดินถอยหลังโดยไม่แยกจากริมฝีปากของเขาจนหลังชนกับเคาน์เตอร์ มีอารมณ์มากมายหมุนเวียนในตัวฉัน ฉันจับสะโพกเขาและดึงเขาเข้ามาใกล้ คอนราดครางเสียงดังในริมฝีปากของฉัน และฉันรู้สึกได้ว่าเขาแข็งตัวขึ้นเพียงแค่จูบฉัน ฉันก็เหมือนกัน ฉันรู้สึกตื่นเต้นเป็นครั้งแรกในรอบนาน
คืนหนึ่ง
งานบอลหน้ากาก
ชายหนุ่มรูปหล่อ
มันคือจุดเริ่มต้นทั้งหมด เพราะฉันถูกบังคับให้เข้าร่วมงานโดยเจ้านายของฉันเพื่อแกล้งเป็นลูกสาวของเธอ ไม่อย่างนั้นฉันจะถูกไล่ออก
สายตาของชายหนุ่มรูปหล่อตกลงมาที่ฉันทันทีที่ฉันเดินเข้าไป ฉันหวังว่าเขาจะมองข้ามไปเพราะเขาถูกล้อมรอบด้วยผู้หญิงสวยๆ แต่เขาไม่ทำ เมื่อเขาตัดสินใจเข้ามาหา ฉันถึงได้รู้ว่าเขาไม่ใช่คนแปลกหน้าเลย เขาและครอบครัวของเขาเป็นเจ้าของบริษัทที่ฉันทำงานอยู่ เขาไม่ควรรู้ว่าฉันเป็นใคร
ฉันพยายามทุกวิถีทางเพื่อหลีกเลี่ยงเขา แต่ไม่มีอะไรได้ผล มันยากที่จะต้านทานเมื่อเขาจ้องมองฉันด้วยสายตาและรอยยิ้มที่มีเสน่ห์ ฉันยอมแพ้ที่จะต่อสู้กับมัน การใช้เวลาสักสองสามชั่วโมงกับเขาคงไม่เป็นไรใช่ไหม? ตราบใดที่ฉันยังสวมหน้ากาก เขาก็ไม่จำเป็นต้องรู้ว่าฉันเป็นใคร
ฉันไม่เคยรู้สึกเคมีแบบนี้กับใครมาก่อน แต่มันไม่สำคัญเพราะหลังจากคืนนี้ ฉันจะหายไปและเขาจะไม่มีทางรู้ว่าฉันเป็นใคร แม้ว่าเขาจะเดินผ่านฉันบนถนน เขาก็จะไม่สังเกตเห็นเพราะสิ่งที่เขาเห็นคือผู้หญิงที่เขาหลงใหล คนสวยที่เข้ากับคนอื่นได้ แต่ในความเป็นจริงฉันเป็นใครก็ไม่รู้ ฉันไม่มีอะไรพิเศษ ดังนั้นเวลาที่เราใช้ร่วมกันจะเป็นเพียงความทรงจำ
แต่ฉันคิดผิด เพราะเพียงคืนเดียวทุกอย่างก็เปลี่ยนไป ฉันหวังว่าเขาจะลืมฉันไปแล้ว แต่ดูเหมือนจะเป็นสิ่งสุดท้ายที่เขาทำ
ไม่ว่าอย่างไร เขาไม่ควรรู้ความจริง เพราะเขาจะผิดหวังเท่านั้น
ลักพาตัวเจ้าสาวผิดคน
และให้ตายเถอะ ฉันไม่สามารถบอกได้ว่าฉันไม่ต้องการเธอเหมือนกัน
เธอยืนอยู่ตรงนั้น สวยและเซ็กซี่สุดๆ ในชุดนอนบางๆ ที่แทบจะไม่ปิดอะไรเลย"
"เธอเป็นสาวบริสุทธิ์จริงๆ" เขากระซิบด้วยความทึ่ง
ฉันไม่คิดว่าเขาตั้งใจจะพูดออกมาดังๆ เหมือนพูดกับตัวเองมากกว่าพูดกับฉัน ความจริงที่ว่าเขามีข้อสงสัยในคำพูดของฉันควรจะทำให้ฉันโกรธ แต่ฉันกลับไม่รู้สึกอย่างนั้น ดังนั้นแทนที่จะโกรธ ฉันกลับเกร็งตัวและคราง "ได้โปรด" ฉันขอร้องเขา
—————— กาเบรียลา: ฉันแค่อยากมีชีวิตปกติ แต่สิ่งนั้นถูกพรากไปเมื่อพ่อของฉันบังคับให้ฉันแต่งงานกับผู้ชายที่ฉันไม่เคยพบ โชคชะตาดูเหมือนจะเล่นตลกอีกครั้ง วันที่เราจะพบกัน ฉันกลับถูกลักพาตัวโดยแก๊งมาเฟียคู่แข่ง เพียงเพื่อจะพบว่าฉันถูกลักพาตัวผิดคน! แต่เมื่อเอนโซ จอร์ดาโนเข้ามาในชีวิต ฉันรู้ว่าฉันไม่อยากกลับไป ฉันแอบรักเขามาตั้งแต่เด็ก ถ้านี่เป็นโอกาสที่จะทำให้เขาสนใจฉัน ฉันก็จะทำทุกวิถีทาง แต่เขาจะต้องการฉันด้วยหรือเปล่า ฉันไม่แน่ใจเลย
ราชินีน้ำแข็งสำหรับขาย
อลิซเป็นนักสเก็ตน้ำแข็งวัยสิบแปดปีที่สวยงาม อาชีพของเธอกำลังจะถึงจุดสูงสุดเมื่อพ่อเลี้ยงที่โหดร้ายขายเธอให้กับครอบครัวที่ร่ำรวย ครอบครัวซัลลิแวน เพื่อเป็นภรรยาของลูกชายคนเล็กของพวกเขา อลิซคิดว่าต้องมีเหตุผลที่ผู้ชายหล่อๆ อยากแต่งงานกับผู้หญิงแปลกหน้า โดยเฉพาะถ้าครอบครัวนั้นเป็นส่วนหนึ่งขององค์กรอาชญากรรมที่มีชื่อเสียง เธอจะหาทางละลายหัวใจเย็นชานั้นเพื่อให้เธอไปได้ไหม? หรือเธอจะสามารถหนีไปได้ก่อนที่จะสายเกินไป?
ก้าวสู่ความรัก: หัวหน้าหวานใจรักแรก
สิ่งที่หยุนเสี่ยงอยากทำมากที่สุดเมื่อได้ย้อนกลับไปในอดีต คือการห้ามตัวเองในวัย 17 ไม่ให้ตกหลุมรักเซี่ยจวินเฉินวัย 18 ปี
แต่เมื่อวิญญาณวัย 26 ปีของเธอได้เข้าสิงร่างของเด็กสาววัย 17 อีกคน ทุกอย่างกลับไม่เป็นไปตามที่หยุนเสี่ยงคาดไว้เลย
หม่อซิงเจ๋อ บอสในอนาคตของเธอ ดันมาอาศัยอยู่ในบ้านที่เธออยู่ตอนนี้อย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
ชีวิตการอยู่ร่วมชายคาที่วุ่นวายจึงเริ่มต้นขึ้น
หนึ่งปีต่อมา
อุบัติเหตุรถชนที่ไม่คาดคิด พาหยุนเสี่ยงกลับไปยังวัย 26 ปีของเธออีกครั้ง
เธอคิดว่านี่เป็นเพียงความฝันที่สวยงาม พอตื่นขึ้นทุกอย่างก็กลับเป็นเหมือนเดิม
แต่ตั้งแต่เธอปรากฏตัวต่อหน้าหม่อซิงเจ๋ออีกครั้ง
ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป
สำหรับเธอ มันเป็นเพียงเวลาหนึ่งปี แต่สำหรับหม่อซิงเจ๋อ เธอคือคนที่เขาหมกมุ่นมาตลอดเก้าปี
เขาไม่มีทางปล่อยให้เธอหลุดจากโลกของเขาอีกครั้ง
หม่อซิงเจ๋อจับมือหยุนเสี่ยงที่กำลังจะเดินจากไป กัดฟันพูดอย่างเดือดดาล "หยุนเสี่ยง ฉันรอเธอมาเก้าปี แค่ให้เธอรออีกเก้านาทีมันยากนักเหรอ?"
น้ำตาของหยุนเสี่ยงไหลอาบแก้ม "ฉันนึกว่าคุณไม่ต้องการฉันแล้ว"
หม่อซิงเจ๋อโกรธจนแทบคลั่ง เขาทุ่มเททุกวิถีทางก็เพื่อกักเธอไว้ข้างกายไปตลอดชีวิตเท่านั้น
แอบรักรุ่นพี่ตัวร้าย
ภารกิจให้เป็นคู่เดทเป็นเวลา1อาทิตย์...