บทที่ 162 ฉันกำลังจะกลับไป

ไม่ว่าเขาจะคิดอะไรอยู่ก็ตาม เมื่อธีโอดอร์พันแผ่นแป้งรอบนิ้วนางของเธอ หัวใจของฟีบีเริ่มเต้นแรงอย่างควบคุมไม่ได้

เธอรู้ว่าเธอมีความสุข

ไม่ว่าแหวนจำลองนี้จะมีความหมายอย่างไร มันได้รักษาความหม่นหมองที่เคยปกคลุมเธอมาหลายวัน ริมฝีปากของเธอโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มโดยไม่รู้ตัวขณะที่เธอชื่นชมแหวนที่ทำจากแป้งบน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ