บทที่ 206 ธีโอดอร์ โปรดเป็นมนุษย์!

สายตาของธีโอดอร์เย็นชาราวกับน้ำแข็งขณะที่เขามองเธอร้องไห้สะอึกสะอื้น

ด้วยความกลัวว่าเธออาจยังคิดฆ่าตัวตาย เขาโน้มตัวเข้าไปกระซิบข้างหูเธอ น้ำเสียงน่ากลัวยิ่งกว่าเดิม "ฟีบี อย่าคิดหนีฉันด้วยความตาย ตราบใดที่ฉันไม่ปล่อยมือ เธอไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น"

ฟีบีรู้สึกปวดร้าวในใจ

เมื่อเธอพูดถึง "ความตาย" มันเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ