บทที่ 586 ฟีบถูกลักพาตัว

ขณะที่พระอาทิตย์ลับขอบฟ้าและแสงไฟนีออนเริ่มกะพริบ ฟีบีนั่งอยู่ในร้านกาแฟนั่นมานานแสนนาน กาแฟของเธอเย็นชืดไปนานแล้ว

วาเนสซ่าเดินเข้ามาอย่างสง่างาม มาสายอย่างสวยงามเช่นเคย

เงามืดทอดยาว ฟีบีไม่จำเป็นต้องเงยหน้าขึ้นมอง กลิ่นน้ำหอมดอกไม้ฉุนจัดบ่งบอกชัดเจนว่าเป็นวาเนสซ่า

เธอวางแก้วกระดาษลงอย่างแข็งทื่อ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ