บำเรอพิศวาสจอมมาร

ณัฐกานต์ยืนอยู่หน้าประตูห้องนอนของแอรอน ชาล์ลวาเกีย ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของประธานาธิบดีมอร์แกน ชาล์ลวาเกียแห่งประเทศเมอริกันด้า ประเทศเล็กๆ ทางตอนเหนือของประเทศสเปน ชายหนุ่มที่มอบความรักให้กับตนจนหมดใจ เอาใจใส่และดูแลเธอมาตลอดสองปี  เฝ้ารอให้เธอมอบความรักตอบกลับไป

แล้ววันนี้ณัฐกานต์ก็พร้อมมอบความรู้สึกนั้นให้กับเขา หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ แล้วผ่อนออกมา ราวกับเรียกกำลังใจให้ตนเอง ก่อนจะตัดสินใจครั้งสุดท้ายว่า จะต้องทำในสิ่งที่ตัวเองตั้งใจเอาไว้ก่อนที่ตนจะไม่มีโอกาส

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

มือเล็กยกขึ้นเคาะประตูไม้ขัดเงา ไม่นานนักเสียงของเจ้าของห้องก็ดังผ่านเทเลคอมที่ติดอยู่ด้านข้างของประตู

“ใคร” คนในห้องถาม

“ณัฐเองค่ะแอรอน” เสียงของคนที่อยู่ด้านนอกตอบกลับไป

“เข้ามาสิครับ” เขาเอ่ยตอบกลับ ก่อนที่ผู้พูดจะเอื้อมมือไปกดปุ่มเปิดล็อคประตูบนโต๊ะหัวเตียง และเมื่อคนด้านนอกได้ยินเสียงปลดล็อค มือเล็กค่อนข้างสั่นก็เปิดประตูบานนั้นแล้วผลักเข้าไป

ณัฐกานต์เดินเข้ามาในห้องนอนของแอรอนชายหนุ่มที่ตนรักด้วยรอยยิ้ม แต่คงไม่มีใครรู้หรอกว่ารอยยิ้มของหญิงสาวนั้นขมขื่นเพียงใด เป็นเพราะวันนี้เป็นวันสุดท้ายที่เธอจะอยู่ที่นี่ และวันนี้จะเป็นวันที่เธอพร้อมจะบอกรักเขา ก่อนจะจากแอรอนไปตลอดกาล

แอรอนละสายตาจากนิตยสารในมือ ทอดมองณัฐกานต์ที่เดินเข้ามาหาตนด้วยหัวใจเต้นระรัว ตื่นตะลึง สาเหตุที่ทำให้เขาเกิดความรู้สึกเช่นนี้เป็นเพราะ คนที่เดินมาหยุดริมเตียง ทำในสิ่งที่เขาไม่คาดคิด เธอค่อยๆ ถอดเสื้อคลุมสีขาวออก และทันทีที่เสื้อคลุมตัวนั้นไปกองอยู่บนพื้น ภาพที่เขาเห็นคือ เรือนร่างสวยงามอวดส่วนเว้าส่วนโค้งภายใต้ชุดนอนบางเบา มองผ่านเนื้อผ้าทะลุไปถึงด้านในมองเห็นทุกสัดส่วนได้อย่างแจ่มตา  ลมหายใจของบุรุษรูปงามติดขัด กลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคออย่างยากลำบาก มือที่ถือนิตยสารเริ่มสั่น ทุกสัดส่วนในร่างกายลุกโชน เพียงแค่ได้เห็นเรือนร่างเซ็กซี่ของเธอ

เขาไม่เคยเป็นอย่างนี้มาก่อน แอรอนยอมรับว่าผ่านผู้หญิงมามาก หลากหลายเชื้อชาติ แต่ไม่เคยมีใครทำให้อารมณ์ดิบของเขาเดือดพล่านได้เท่าสาวตรงหน้ามาก่อนเลย

“ณัฐ...” เขาเอ่ยชื่อสาวอันเป็นที่รักเสียงพร่า มองเรือนร่างสาวตาไม่กระพริบ

ณัฐกานต์ข่มความเขินอายเดินเข้าไปหาเขา ยืนชิดติดริมเตียงขนาดใหญ่ที่สามารถนอนได้ถึงห้าคน หญิงสาวทำในสิ่งที่เขาไม่คาดคิดอีกครั้ง เธอปลดชุดนอนออกจากร่างกายอย่างเชื่องช้า เผยให้เห็นเรือนร่างเปลือยเปล่าสวยสดยิ่งนัก ณัฐกานต์ข่มความเขินอายมองใบหน้าของชายที่ตนรัก ส่งยิ้มหวานน่าประทับใจให้กับชายหนุ่ม

“แอรอนคะ...ณัฐมีเรื่องจะบอก”

เธอไม่พูดเปล่า ยังอาจหาญหย่อนกายนั่งลงบนหน้าขาของเขา ใช้ลำแขนโอบรอบลำคอหนาไว้หลวมๆ จ้องมองซึ้งลงไปในดวงตาสีฟ้าแลดูมีเสน่ห์ ร่างสูงใหญ่แข็งทื่อราวกับหิน นิตยสารร่วงหลุดลงไปจากมือ ร่างกายขาวลออแต่งแต้มด้วยสีแดงระเรื่อจากอาการอาย ทำให้เขาร้อนรุ่มไปทั้งตัว ทำใจอย่างลำบากที่จะไม่กอดร่างเปลือยเปล่านี้

“มีอะไรจะบอกผม...คนดี...รีบบอกก่อนที่จะไม่มีโอกาสได้บอก”

เขาพูดเสียงสั่น ฝ่ามือใหญ่ลูบไล้ไปตามแผ่นหลังเปล่าเปลือยของเธอไปมา กลิ่นกายสาวยามอยู่ใกล้ทำให้เขาตบะแตก ทรวดทรงองค์เอวของเธอทำให้เขาอยากกลายร่างเป็นหมาป่า ไล่ตะปบเหยื่อสาว อารมณ์ดิบในร่างกระพือเดือดยิ่งกว่าลาวา

ตลอดระยะเวลาสองปีที่เธออยู่ที่นี่กับเขา แอรอนไม่เคยแตะต้องร่างกายของณัฐกานต์มากไปกว่าโอบเอว เขาให้เกียรติ ให้ความรัก ทะนุถนอม ดูแลเอาใจใส่ ให้คลายจากความเศร้าโศกเสียใจเรื่องคนรักเก่า ที่บัดนี้กลายมาเป็นน้องเขยของเขา แอรอนพร้อมจะรอให้เธอรับรัก แม้ว่าจะต้องคอยไปตลอดชีวิตก็ตาม

“คุณรอให้ณัฐบอกคำๆ หนึ่งกับคุณ แล้ววันนี้ณัฐพร้อมที่จะบอกคำๆ นั้นแล้วค่ะ” เธอหยุดพูด แย้มยิ้มให้ชายตรงหน้า “ณัฐรักคุณค่ะแอรอน”

กำแพงหัวใจที่ปิดกั้นคำว่ารัก นับตั้งแต่ถูกอัคนารถคนรักเก่าทิ้งไปแต่งงานกับโซเฟีย น้องสาวต่างมารดาของแอรอนเมื่อสองปีก่อน ณัฐกานต์ก็สัญญากับตัวเองว่า จะไม่เปิดรับรักใครอีก หัวใจดวงนี้เจ็บปวดและเข็ดหลาบกับความรัก เธอกลัวว่าจะต้องพบกับความผิดหวังอีกครั้ง และกลัวว่าตนเองจะทานรับความรู้สึกนั้นไม่ไหว

คำว่ารักกลับบ่มเพาะในหัวใจของเธอทีละน้อยๆ โดยไม่รู้ตัว ความรัก ความเอาใจใส่ การดูแลและคำปลอบโยนของแอรอน ทำให้กำแพงกั้นสูงค่อยๆ ทลายลง แต่เธอก็ยังไม่มั่นใจมากนัก ในช่วงแรกที่รู้หัวใจตัวเอง ณัฐกานต์กลัวเหลือเกินว่าประวัติศาสตร์จะซ้ำรอย ทว่าแอรอนก็ทำให้เธอมั่นใจในตัวเขาได้ในที่สุด

ดวงตาสีฟ้าเบิกกว้าง ใบหน้าคมหล่อเกลื่อนไปด้วยรอยยิ้ม หัวใจเอิบอิ่มเต้นเร็วกว่าครั้งไหนๆ เมื่อได้ยินคำๆ นี้ คำว่า “รัก” ที่เขารอมานานแสนนาน ในที่สุดแอรอนก็ได้หัวใจเธอมาครอบครองเสียที เวลานี้เขาไม่อาจบอกได้ว่า ความดีใจนั้นมากมายแค่ไหน บอกได้เพียงแค่ว่า ไม่เคยมีความดีใจครั้งใดเท่าครั้งนี้

ทันทีที่กล่าวความในใจจบ เรียวปากนุ่มก็ทาบทับกลีบปากหนาของแอรอนอย่างแผ่วเบา นุ่มนวล และไม่เป็นประสบการณ์ อากัปกิริยาของเธอสร้างความงุนงงให้กับเขาเป็นอย่างมาก ไม่คาดคิดว่าสาวในดวงใจจะเป็นฝ่ายจู่โจมเขาก่อน

ทว่าเวลานี้แอรอนคิดอะไรไม่ออก ไม่สนใจสิ่งใดทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นเหตุและผล สิ่งที่แอรอนเลือกที่จะทำคือ จุมพิตตอบกลับอย่างเร่าร้อน แฝงไว้ซึ่งความอ่อนโยนและนุ่มนวล ลิ้นหนารุกเร้าลิ้นบางแลกเร้าจนร่างสาวอ่อนยวบไม่ต่างกับขี้ผึ้งลนไฟ