บทที่ 10 10

10

ปากหนากระแทกปิดปากเล็กที่ร้องครวญด้วยความเจ็บ จุมพิตบดเบียดปากเต็มแรง เต็มอารมณ์ขุ่นมัวของตนเอง เธอรู้สึกร้าวไปทั้งปาก เจ็บแต่ไม่อาจเปล่งเสียงบอกเขาได้

“อื้อๆ” เธอประท้วงเจ็บในลำคอ มือเล็กทั้งซ้ายขวาผลักใบหน้าหล่อให้ออกห่างดวงหน้าของตน หวังจะให้จุมพิตอันแสนเจ็บปวดนี้หลุดไปจากความรู้สึก ทว่าเขาก...