บทที่ 28 28

28

แอรอนอึ้งไปกับประโยคน้อยเนื้อต่ำใจของณัฐกานต์ เขายอมรับว่าหึงจนหน้ามืดตามัว ไม่คิดไม่อ่านใดๆ ทั้งสิ้น จดหมายลารักฉบับนั้นยังตอกย้ำในความรู้สึก ทุกตัวอักษรยังจำขึ้นใจ ในเนื้อความบนจดหมายที่ว่า ยังลืมอัคนารถไม่ได้ ทำให้แอรอนตระหนักแน่ในจิตใจว่า ณัฐกานต์ยังรักน้องเขยของเขาอยู่

“คือ...ฉัน” แอรอนพูด...