บทที่ 35

นั่งอยู่ในรถมองแสงสลัวจากห้องหนึ่งในตึกที่มืดสนิท สุเย่ว์รู้สึกเบิกบานใจอย่างบอกไม่ถูก เขารู้ว่าเธอเป็นคนขี้กลัว แต่เขาไม่กลัว เขามั่นใจในตัวเธอ เขาจะยืนเคียงข้างเธอทุกครั้งที่เธอต้องการ จะมอบความรู้สึกปลอดภัยให้เธออย่างเต็มเปี่ยม หากเธอเพียงยินยอม เพียงเอ่ยปาก แม้ดวงดาวเขาก็พร้อมจะมอบให้ด้วยสองมือ

...