พ่ายรักจำเลยมาร

ตี๊ด! ตี๊ด!

เสียงโทรศัพท์ปลุกคนตัวใหญ่ให้ตื่นขึ้น ชายหนุ่มรูปร่างสูงกำยำ ใบหน้าคมเข้ม คิ้วหนาได้รูป ริมฝีปากหยักลึก ดวงตาเรียวคม นัยน์ตาสีอำพัน คาเอล เดอร์มินอฟลุกนั่งหยิบมือถือหัวเตียงขึ้นมาดูเบอร์ เขากดรับแล้วกรอกเสียงตามสาย

“โทรมาหาพี่มีอะไรเหรอมิร่า”เขาถามปลายสายน้ำเสียงอ่อนโยน เพราะคุ้นเคยกับน้ำเสียงหวานแผ่วดี

“พี่คาเอล” เสียงสะอื้นทำให้ชายหนุ่มชะงัก รู้สึกตกใจไม่น้อย

“มีเรื่องอะไรมิร่า!”

“ฟาเบียนเค้ากำลังจะแต่งงาน ฟาเบียนขอเลิกกับมิร่า มิร่าจะทำยังไงดีคะพี่คาเอล มิร่ากำลังท้องลูกของเขาอยู่”มิร่าสะอื้นไห้หัวใจแทบแหลกสลาย คำมั่นสัญญาแต่เก่าก่อนไม่มีความหมายเหตุใดเขาถึงเห็นหญิงอื่นดีกว่าเธอ ทั้งที่อยู่ด้วยกันมานาน

ได้ฟังคำน้องสาวชายหนุ่มครุ่นคิด มันเรื่องบ้าอะไรกันแน่ไอ้ฟาเบียนกล้าทำกับน้องเขาขนาดนี้เชียวเหรอ ทีเมื่อก่อนมันมาขอร้องคบหา แทบจะคุกเข่าเอาหน้าแนบเท้า แต่มาวันนี้คิดจะทิ้งก็ตัดกันอย่างไรเยื่อใย ไม่สนแม้แต่ลูกตัวเอง บัดซบ! หากไม่ได้สั่งสอนคงไม่รู้สำนึกสินะ

“มิร่าใจเย็นนะมันอาจไม่เป็นความจริงก็ได้”คนเป็นพี่ช่วยปลอบ ใจภาวนาอย่าให้สิ่งที่น้องบอกเป็นความจริง เขาเองตอนนี้ยุ่งยากวุ่นวาย เพราะโปรเจคใหม่กำลังจะสำเร็จ หากได้ตั้งบริษัทน้องสาวคงสบาย

ปลายสายเงียบกัดริมฝีปากแน่น หากเธอไม่แน่ใจคงไม่ติดต่อพี่ชายหรอก ที่พึ่งสุดท้ายมีเพียงพี่คาเอลเท่านั้น

“มิร่าแน่ใจพี่คาเอล มิร่าเห็นกับตาตัวเอง”

เสียงน้องสาวทำเอาหัวใจกระตุกวูบ ลางสังหรณ์บางอย่างทำให้เขาใจคอไม่ดี

“มิร่ารอพี่ก่อนนะ เดี๋ยวพี่บินไปหา มันยังไม่แต่งตอนนี้หรอกใช่ไหม!”

“อีกสองวันค่ะพี่คาเอล”

“รอพี่นะ พี่จะไปจัดการไอ้ฟาเบียนมันเอง”

“แล้วมิร่าจะรอนะคะพี่คาเอล”

มือใหญ่ยกขึ้นเสยผมด้วยความหงุดหงิด กดเบอร์ติดต่อว่าที่น้องเขยกลับไม่มีสัญญาณตอบรับ หากฟาเบียนทำเรื่องนี้จริงเขาไม่มีวันให้อภัยแน่ แล้วผู้หญิงที่กล้าแต่งงานกับคนที่มีพันธะมันเป็นใครกัน ช่างไร้ยางอายไม่มีจิตสำนึกในส่วนดี นั่งประจำเครื่องคอมพิวเตอร์จัดการจองตั๋วเดินทางไปยังอเมริกา เร็วที่สุดคือมะรืน กัดฟันข่มกลั้นความขุ่นเคืองเอาไว้ พยายามทำใจให้เย็นทั้งที่มันร้อนจนแทบระอุ หากฟาเบียนคิดถึงตอนที่ตนมาขอคบน้องสาวสักหน่อยมันคงใช้สมองครุ่นคิดถึงการเลิกรากับมิร่า

ไม่เป็นไรหากเขาเกลี่ยกล่อมอาจยังทัน ฟาเบียนไม่ใช่คนโง่งม หมอนั้นพอมีส่วนดีในตัวบ้างหากเอาเรื่องลูกมายึดไว้คงคิดได้ ร่างสูงใหญ่ทิ้งตัวลงบนฟูกหนาหลับตาลงในที่สุด

งานวิวาห์บุตรสาวนักธุรกิจระดับแนวหน้าของประเทศไทย พิมพ์วลี ปัทมพิสุทธิ์ สาวชาวไทยมาศึกษายังอเมริกา ด้วยใบหน้าเรียวรูปไข่ ดวงตาเรียวสวย จมูกโด่งรั้น ผิวขาวเนียนลออ ริมฝีปากบางระเรื่อสีชมพู จึงมีชายหนุ่มมากมายมาขายขนมจีบแต่ทว่าเธอไม่เล่นด้วย เพราะถูกใจกับอดีตนักศึกษาดีเด่นเจ้าของบริษัทซีเจคจำกัด ลูกครึ่งสเปนไทย ฟาเบียน อาลาโน่ พรหมจักร งานแต่งถูกจัดอย่างยิ่งใหญ่ โดยมีเพื่อนนักศึกษาสมัยร่วมเรียน รวมถึงแวดวงนักธุรกิจ ทุกคนต่างพูดเป็นเสียงเดียวถึงความงดงามของเจ้าสาว และความหล่อเหลาของเจ้าบ่าว

ร่างสูงในชุดทักซิโด้สีขาวก้าวออกมาต้อนรับแขกในงาน การแต่งงานครั้งนี้เพื่อบริษัทซีเจค หากได้เงินทุนจากบริษัทภรรยามาหมุนเวียน เขาจะเติบโตก้าวหน้าในงานมากยิ่งขึ้น แม้ความรู้สึกผิดมันเกาะกุมเต็มใจก็ตาม ยังไงเสียเขาเองคิดดูแลมิร่าอยู่แล้ว แต่ในฐานะภรรยาลับไม่อาจเชิดหน้าชูตาได้

เวลาผ่านไปพักใหญ่พิธีกรเริ่มงาน เจ้าสาวในชุดวิวาห์เกาะอกสีขาวยามกร่อมเท้า เรียวแขนสวมถุงมือถึงข้อศอก ผมถูกรวบประดับด้วยดอกลิลลี่ใบหน้าแต่งแต้มโทนสีอ่อนปรากฎตัว ฟาเบียนยกยิ้มพึงพอใจในตัวเจ้าสาวตนเอง สองร่างก้าวเคียงกันยืนบนเวทีเพื่อบอกถึงความในใจที่มีต่อกันให้แขกเหรื่อได้รับรู้

“คุณสองคนพบกันได้ยังไงเหรอครับ”พิธีกรเอ่ยถามชายหนุ่ม

“เราพบกันที่มหาวิทยาลัยครับ”

“แล้วเป็นรักแรกพบเลยหรือเปล่า”

ฟาเบียนหันมองว่าที่ภรรยาแล้วอมยิ้ม เดินเข้ามาโอบไหล่บาง

“ครับ รักแรกพบ”

เสียงผู้คนโห่ร้องด้วยความยินดี กับคำพูดของเจ้าบ่าว ก่อนพิธีกรจะหันมาทางเจ้าสาวบ้าง

“แล้วคุณพิมพ์วลี ชอบอะไรในตัวเจ้าบ่าวครับ”

“ฉันชอบที่เขาเป็นคนเก่งค่ะ”เธอตอบชัดเจน

การที่ยินยอมแต่งงานกับฟาเบียน เขาเก่งมีความสามารถในการบริหารธุรกิจ หน้าตาใช้ได้ควงไปไหนมาไหนไม่อาย มีดีกรีถึงนักเรียนดีเด่นของมหาวิทยาลัยชื่อดัง มีหรือเธอจะปล่อยให้หลุดมือ ต่อให้เขาจะมีใครควงอยู่ก็ตาม

“ตอบชัดเจนมากเลยนะครับ”พิธีกรหัวเราะเบาๆ “ถ้าอย่างนั้นเรามาตัดเค้กกันต่อเลยนะครับ”

สองบ่าวสาวก้าวลงจากเวที แต่ทว่ากลับมีเสียงฮือฮาดังขึ้น สาวร่างอวบอิ่มเนื่องจากการตั้งครรภ์ปรากฏในงาน มิร่าสาวเท้าอย่างเชื่องช้าในชุดราตรีสีดำ หยุดยืนกลางงาน ทุกคนต่างมองเป็นตาเดียว เสียงซุบซิบเริ่มดังขึ้น ฟาเบียนจ้องมองใบหน้าซีดเผือด พิมพ์วลีกัดฟันแน่นความโกรธพุ่งทะยาน

“ใครปล่อยให้คนบ้าเข้ามาในงาน ไล่มันออกไป!”พิมพ์วลีตะโกนลั่น บอดี้การ์ดวิ่งกรูกันเข้ามา

มิร่าล้วงกระเป๋าหยิบมัจจุราชสีดำออกมา

“กรี๊ด!”เสียงแขกในงานกรีดร้อง แล้วพากันวิ่งหนีแตกตื่น

ทุกคนยืนนิ่งจดๆ จ้องๆ ไม่กล้าเข้าใกล้ มิร่าหันมัจจุราชสีดำไปทางผู้ชายที่รัก เหตุใดเขาถึงทำร้ายกัน เพียงเพราะเธอไม่ได้มีทุกอย่างทัดเทียมกับผู้หญิงไทยคนนี้หรือ จึงต้องเสียสละทุกอย่าง

“มิร่าใจเย็นก่อนนะ”ฟาเบียนพยายามเกลี่ยกล่อม

“คุณทำกับฉันแบบนี้ได้ยังไง!”

“มิร่าคุณอย่าทำแบบนี้เลยมันไม่มีประโยชน์”

“ฉันท้องลูกของคุณอยู่นะ คุณทิ้งฉันไปแต่งงานกับคนอื่นแบบนี้ได้ยังไง ผู้หญิงคนนี้มันแค่ต้องการชื่อเสียงคุณเท่านั้นไม่ได้รักคุณจริงเลยฟาเบียน!”