บทที่ 3 ฉันเป็นแม่ของคุณ
เมสันจ้องมองเด็กชายสองคนที่อยู่ตรงหน้า ดวงตากลมโตของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ
แจสเปอร์และเชสก็พิจารณาเมสันเช่นกัน เหมือนกับที่เอมิลี่บอกไม่มีผิด พวกเขาสามคนหน้าตาคล้ายกันมาก!
“หม่ามี้ครับ เขาคือ...”
แจสเปอร์ผู้ที่สงบเสงี่ยมกว่าดึงแขนเสื้อของเอมิลี่แล้วกระซิบถาม
เอมิลี่ยิ้มพลางพยักหน้า เธอค่อยๆ สวมกอดเมสัน และเมื่อเห็นว่าเขาไม่ได้ขัดขืน เธอก็กระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้น
“เมสัน แม่ไม่ได้โกหกนะลูก ลูกเป็นลูกของแม่จริงๆ และเป็นพี่น้องกับแจสเปอร์และเชส แม่ขอโทษสำหรับความยากลำบากทั้งหมดที่ลูกต้องเจอมาตลอดห้าปีนี้ แต่ในไม่ช้า แม่จะมารับลูก แล้วเราจะได้อยู่ด้วยกันเป็นครอบครัว จะไม่มีวันพรากจากกันอีก”
“แล้ว... ลูกจะให้อภัยแม่ได้ไหม?”
‘หม่ามี้จะมารับผมเหรอ?’
‘ผมกำลังจะมีหม่ามี้กับพี่ชายอีกสองคนเหรอ?’
เมสันเงยหน้ามองเอมิลี่ เอื้อมมือไปสัมผัสใบหน้าของเธอเบาๆ ราวกับพยายามจะจดจำทุกส่วนบนใบหน้าของเธอ
‘หม่ามี้!’
‘ผมกำลังจะมีหม่ามี้แล้ว!’
ริมฝีปากของเมสันโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้ม
นี่เป็นครั้งแรกที่เขายิ้มอย่างเป็นอิสระและมีความสุขขนาดนี้
“เมสัน แกทำอะไรน่ะ?!” เสียงแหลมของผู้หญิงคนหนึ่งตะโกนมาจากที่ไกลๆ
ร่างกายของเมสันสั่นสะท้านอย่างเห็นได้ชัดเมื่อได้ยินเสียงนั้น และเขาก็หดตัวกลับเข้าไปในอ้อมแขนของเอมิลี่
เอมิลี่ลดสายตาลง ตบไหล่ของเมสันเบาๆ แล้วกระซิบข้างหูของเขา
“รออีกหน่อยนะลูก เดี๋ยวแม่จะมารับ”
“เชื่อแม่นะ”
ครู่ต่อมา เอมิลี่ก็จากไปอย่างเงียบๆ พร้อมกับแจสเปอร์และเชส
เอมิลี่ซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้ใหญ่ เฝ้ามองผู้หญิงที่แต่งตัวทันสมัยท่าทางหยิ่งยโสเดินเข้ามา แล้วกระชากตัวเมสันไปอย่างหยาบคาย
เมสันเดินขากะเผลกตามหลังผู้หญิงคนนั้นไป พลางหันกลับมามองทิศทางที่เอมิลี่จากไปอยู่บ่อยครั้ง
‘หม่ามี้ รีบมารับผมเร็วๆ นะครับ!’
เมื่อเอมิลี่กลับมาที่รถพร้อมกับแจสเปอร์และเชส นิโคลัสก็ดูออกว่าเธออารมณ์ไม่ดี
“นิโคลัส ฉันต้องการข้อมูลทั้งหมดของเมสัน โทมัส ภายในวันพรุ่งนี้” เอมิลี่พูดขณะเอนหลังพิงเบาะและถอนหายใจยาว
‘เมสันเหรอครับ’
นิโคลัสตกใจ “เดี๋ยวก่อนนะครับ คุณจอห์นสัน หมายความว่าเด็กคนเมื่อกี้คือ...”
“ใช่ เขาเอง”
เอมิลี่ไม่อยากพูดอะไรมากไปกว่านี้ เธอเชื่อว่านิโคลัสเข้าใจความหมายของเธอ
นิโคลัสพยักหน้ารับแล้วค่อยๆ สตาร์ทรถ
“คุณจอห์นสัน จะให้แวะที่เอเพ็กซ์ โกลบอล เอ็นเตอร์ไพรส์ก่อน หรือว่าจะกลับไปที่เอลิเซียน เรสซิเดนซ์เลยครับ”
“กลับไปที่เอลิเซียน เรสซิเดนซ์เถอะ เด็กๆ เหนื่อยแล้ว ให้พวกเขาพักผ่อนก่อน” เอมิลี่พูดหลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง
เอเพ็กซ์ โกลบอล เอ็นเตอร์ไพรส์ เป็นบริษัทที่เอมิลี่ก่อตั้งขึ้นเมื่อสามปีก่อน แม้ว่าเธอจะเป็นเจ้าของ แต่เธอก็ไม่เคยปรากฏตัวต่อสาธารณะ นิโคลัสเป็นผู้จัดการเรื่องการตัดสินใจและการดำเนินงานทั้งหมด
คนส่วนใหญ่รู้จักเพียงนิโคลัส แจ็กสัน ในฐานะซีอีโอของเอเพ็กซ์ โกลบอล เอ็นเตอร์ไพรส์ โดยไม่รู้ว่าเอมิลี่คือเจ้าของตัวจริงที่อยู่เบื้องหลัง
เมื่อสามปีก่อน ตอนที่เอเพ็กซ์ โกลบอล เอ็นเตอร์ไพรส์ก่อตั้งขึ้น เอมิลี่ยังคงเรียนอยู่ต่างประเทศ หลังจากไตร่ตรองอย่างรอบคอบ เธอจึงให้นิโคลัสรีบกลับมารับตำแหน่งซีอีโอ ส่วนหนึ่งก็เพื่อจับตาดูตระกูลจอห์นสันและสร้างความลำบากให้พวกเขา และอีกส่วนหนึ่งก็เพื่อตามหาร่างของไรเดอร์และตามหาลูกชายคนโตของเธอ
น่าเสียดายที่เวลาผ่านไปนานเกินไป ที่เกิดเหตุถูกทำความสะอาดอย่างหมดจด ไม่ทิ้งร่องรอยของไรเดอร์ไว้เลย
การที่ไม่สามารถหาร่างของไรเดอร์พบและจัดพิธีศพให้เขาอย่างสมเกียรติเป็นเรื่องที่หนักอึ้งอยู่ในใจของเอมิลี่มาโดยตลอด
เมื่ออาคารอพาร์ตเมนต์ที่โอ่อ่าสง่างามปรากฏแก่สายตา เด็กทั้งสองคนก็หลับอยู่บนตักของเอมิลี่ด้วยความเหนื่อยอ่อน
เอมิลี่ก้มลงมองใบหน้าที่หลับใหลอย่างสงบของพวกเขาและยิ้มอย่างนุ่มนวล ดวงตาของเธอเปี่ยมไปด้วยความอ่อนโยน
‘ตอนนี้เมสันเป็นยังไงบ้างนะ?’
‘เมสัน อดทนอีกหน่อยนะลูก’
